Asanowicze
54°59′45″N 27°34′57″E/54,995833 27,582500| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Sielsowiet | |
Położenie na mapie obwodu witebskiego  | |
Położenie na mapie Białorusi  | |
| 54°59′45″N 27°34′57″E/54,995833 27,582500
| |
Asanowicze – dawny majątek. Tereny na których leżał znajdują się obecnie na Białorusi, w obwodzie witebskim, w rejonie dokszyckim, w sielsowiecie Porpliszcze.
Historia[edytuj | edytuj kod]
W czasach zaborów w powiecie wilejskim w guberni wileńskiej Imperium Rosyjskiego[1].
W dwudziestoleciu międzywojennym folwark a następnie majątek leżał w Polsce, w województwie wileńskim[a], w powiecie duniłowickim, od 1926 w powiecie dziśnieńskim, w gminie Porpliszcze[2].
Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku zamieszkiwało tu 56 osób, 34 było wyznania rzymskokatolickiego, 14 prawosławnego a 8 ewangelickiego. Jednocześnie 50 mieszkańców zadeklarowało polską a 6 białoruską przynależność narodową. Były tu 4 budynki mieszkalne[3]. W 1931 w 5 domach zamieszkiwało 41 osób[4].
Wierni należeli do parafii rzymskokatolickiej w Dokszycach, prawosławnej w Hnieździłowie i ewangelickiej w Wilnie. Miejscowość podlegała pod Sąd Grodzki w Dokszycach i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Porpliszczach[5].
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Przynależność wojewódzka zmieniała się. Wieś leżała w województwie nowogródzkim (1921 - 1922), w Ziemi Wileńskiej (1922 - 1926) i w województwie wileńskim (od 1926)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Asanowicze, wieś, powiat wilejski, gmina Parafianów, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 32.
- ↑ Dz.U. z 1925 r. nr 67, poz. 472
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. 7, część 2, 1924, s. 33.
- ↑ Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 23.
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 50.