Attila Végh
 Attila Vegh | |
| Pseudonim |
Pumukli |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Obywatelstwo | |
| Wzrost |
188 cm |
| Masa ciała |
93 kg |
| Styl walki | |
| Debiut |
2008 |
| Kategoria wagowa | |
| Klub |
Octagon Fighting Academy |
| Bilans walk zawodowych[a] | |
| Liczba walk |
45 |
| Zwycięstwa |
33 |
| Przez nokauty |
14 |
| Przez poddania |
10 |
| Przez decyzje |
10 |
| Porażki |
10 |
| Remisy |
2 |
| |
Attila Végh (ur. 9 sierpnia 1985 w Dunajskiej Stredzie) – słowacki zawodnik mieszanych sztuk walki pochodzenia węgierskiego, czternastokrotny mistrz Węgier w kenpō karate oraz mistrz Europy i mistrz świata z 2006 roku. Zwycięzca turnieju Bellator FC wagi półciężkiej z 2012 oraz mistrz tejże organizacji z 2013.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Végh urodził się w Dunajskiej Stredzie na Słowacji. Jego rodzice pochodzili z mniejszości węgierskiej, która licznie zamieszkuje południowo-zachodnią Słowację. Mając 5 lat zaczął trenować zapasy w stylu klasycznym i przez następne 9 lat poświęcił się tej dyscyplinie, ale nie osiągnął żadnych większych sukcesów. W wieku 15 lat zainteresował się jedną z odmian karate – kenpō i rozpoczął treningi. Przez całą karierę, która trwała prawie 7 lat, zdobył czternaście razy mistrzostwo Węgier oraz był wielokrotnym medalistą wielu zawodów kenpō w Europie. W 2006 roku został mistrzem Europy w kenpō w kat. do 93 kg[1][2] oraz mistrzem świata w tej samej kategorii wagowej[3].
Kariera MMA
[edytuj | edytuj kod]Po zakończeniu kariery w kenpō postanowił spróbować sił w MMA. Mając doświadczenie z zapasów oraz kenpō które często są stylami źródłowymi zawodników MMA w 2008 roku rozpocząć intensywne treningi mieszanych sztuk walki. Jeszcze w tym samym roku 23 marca zadebiutował w MMA pokonując Mateja Turcana przez poddanie[1]. Do końca roku stoczył jeszcze cztery zwycięskie pojedynki[1]. W pierwszym kwartale 2009 walczył lokalnych galach na Węgrzech, Słowacji i Czechach, wygrywając wszystkie cztery pojedynki[1], pokonując m.in. 29 kwietnia Polaka Sebastiana Hercunia. Po tej walce zainteresowała się nim polska organizacja, KSW i podpisała z nim kontrakt.
Lata 2009–2010 (KSW)
[edytuj | edytuj kod]Swój pierwszy pojedynek w KSW stoczył 15 maja 2009 roku na gali KSW XI przeciwko Łukaszowi Jurkowskiemu – utytułowanemu zawodnikowi taekwondo oraz tryumfatorowi pierwszego turnieju KSW. Po 2. rundowym pojedynku sędziowie jednomyślnie punktowali zwycięstwo Polaka[1]. Porażka z Jurkowskim była pierwszą w dotychczasowej karierze Vegha oraz przerwała pasmo 9 zwycięstw z rzędu. Trzy miesiące po walce w Polsce zwyciężył przed czasem na gali It’s Showtime. Do końca roku pokonywał m.in. Czeczena mieszkającego na stałe w Polsce Asłambieka Saidowa[1].
28 listopada przegrał z Finem Tonim Valtonenem na fińskiej gali Shooto Finland[1]. Jeszcze w tym samym roku w grudniu pokonał Igora Henca w pojedynku o pas mistrzowski węgierskiej organizacji Total Fight Championships[4].
2010 rok również udanie rozpoczął, najpierw 13 lutego zdobył pas mistrza Europy organizacji WFFA (World Free Fight Association) pokonując Serba Aleksandra Radosawljewicza na punkty[5], następnie 26 marca znokautował Borisa Tonkowicia i zdobył kolejne mistrzostwo, słowackiej organizacji Styx[6][7].
7 maja 2010 roku wystartował w turnieju KSW wagi półciężkiej na gali KSW XIII gdzie w ćwierćfinale pokonał przez TKO Łukasza Skibskiego, natomiast w półfinale uległ Danielowi Taberze przed czasem, poddając się wskutek założonej dźwigni na kolano[1].
Po przegranej z Taberą, 22 maja zremisował z Rosjaninem Adłanem Amagowem[1], a 7 dni później pokonał przez TKO mającego epizod w japońskiej organizacji PRIDE Litwina Egidijusa Valaviciusa[1]. Koniec roku zakończył porażką przed czasem z Duńczykiem Simonem Carlsenem na gali Heroes Gate 2 w Pradze[1].
Rok 2011
[edytuj | edytuj kod]Nowy rok rozpoczął od remisu z Holendrem Hansem Stringerem[1]. Do końca roku wygrywał m.in. z Finem Marcusem Vanttinenem oraz Niemcem Jonasem Billsteinem[1]. Po serii czterech zwycięstw z rzędu związał się z czołową amerykańską organizacją Bellator FC.
2012–2014 (Bellator FC)
[edytuj | edytuj kod]W swoim debiucie 20 kwietnia 2012 roku na gali Bellator 66 pokonał przez niejednogłośną decyzję sędziów Amerykanina Dana Spohna[1]. Zwycięstwo to dało mu szansę na wystartowanie w turnieju wagi półciężkiej który rozpoczął się 22 czerwca (Bellator 71). Ostatecznie Vegh zwyciężył w turnieju pokonując m.in. Emanuela Newtona i Travisa Wiuffa[1] oraz otrzymując czek o wartości 100 tys. USD i prawo walki o mistrzostwo Bellatora w wadze półciężkiej[8]. 28 lutego 2013 w pojedynku o pas zmierzył się z ówczesnym mistrzem Francuzem Christianem M’Pumbu, którego pokonał na punkty po 5. rundowym starciu tym samym zdobywając pas[9]. Mistrzostwo stracił już w pierwszej obronie 21 marca 2014 na rzecz byłego rywala Emanuela Newtona który niejednogłośną decyzją sędziów odebrał pas Słowakowi[1]. 25 sierpnia 2014 po niespełna jednej porażce został zwolniony z organizacji Bellator[10].
2016–2017 (Powrót do KSW, M-1 Global)
[edytuj | edytuj kod]Na początku 2015 związał się ponownie z Konfrontacją Sztuk Walki. W swoim piątym występie dla polskiej organizacji 23 maja 2015 zmierzył się o pas mistrzowski w wadze półciężkiej z Chorwatem Goranem Reljiciem, ostatecznie ulegając mu niejednogłośnie na punkty[11].
16 czerwca 2016 przedłużył serię porażek do trzech, przegrywając przez nokaut z Aleksandrem Wołkowem, w pojedynku o mistrzostwo M-1 Global wagi ciężkiej[12]. 21 października 2016 na M-1 Challenge 71 przegrał z kolejnym Rosjaninem, Wiktorem Niemkowem jednogłośnie na punkty[1].
Zwycięską niemoc przełamał 29 lipca 2017 w Pradze wygrywając jednogłośną decyzją sędziów z Irlandczykiem Paulem Byrne[1]. 12 listopada 2017 pokonał przed czasem Amerykanina Travisa Fultona[1].
Osiągnięcia
[edytuj | edytuj kod]- 2006: mistrz świata w kat. do 93 kg
- 2006: mistrz Europy w kat. do 93 kg
- 14-krotny mistrz Węgier
- 2009: mistrz Europy Total Fight Championships w wadze półciężkiej
- 2010: mistrz Europy World Free Fight Association w wadze półciężkiej
- 2010: mistrz Styx MMA Association w wadze półciężkiej
- 2010: KSW 13 – półfinalista turnieju w wadze półciężkiej
- 2012: Bellator Summer Series Light Heavyweight Tournament – 1. miejsce w turnieju wagi półciężkiej
- 2013–2014: mistrz Bellator FC w wadze półciężkiej
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s Statystyki i rekord MMA na tapology.com [online], tapology.com [dostęp 2017-12-07] (ang.).
- ↑ European Kempo Championships: wyniki [online], kempoikf.com (ang.).
- ↑ Roman Lukáč, Attila Végh: Soupeře nikdy nepodceňuju! [online], extraround.cz, 22 czerwca 2011 [dostęp 2011-06-22] (cz.).
- ↑ Totalfight IX.: Kótai nyert, Végh MMA Európa-bajnok. fightermagazin.hu, 2009-12-14. [dostęp 2017-12-07]. (węg.).
- ↑ Night of Scorpion 6 – results. scorpionteam.com, 2010-03-13. [dostęp 2017-12-07]. (ang.).
- ↑ Weekendowy przegląd ringów/klatek. mmarocks.pl, 31.03.2010. (pol.).
- ↑ STYX CHAMPIONS. styxpromotion.sk. [dostęp 2017-12-07]. (słow.).
- ↑ Brian Hemminger: Bellator 73 moment: Attila Vegh knocks out Travis Wiuff in 25 seconds. mmamania.com, 2012-08-25. [dostęp 2017-12-07]. (ang.).
- ↑ Mike Chiappetta: Bellator 91 results: Attila Vegh captures Bellator light-heavyweight championship. mmafighting.com, 2013-03-01. [dostęp 2017-12-07]. (ang.).
- ↑ Kolejne zwolnienia w organizacji Bellator. fight24.pl, 2014-08-26. [dostęp 2017-12-07]. (pol.).
- ↑ Tomasz Nowosielski: Goran Reljic nowym mistrzem KSW w wadze półciężkiej. Attila Vegh pokonany po kontrowersyjnej decyzji sędziów.. mmarocks.pl, 2015-05-23. [dostęp 2017-12-07]. (pol.).
- ↑ K. Witek: Wyniki M-1 Challenge 68: Attila Vegh znokautowany w 1 rundzie, Schlemenko mistrzem Grand Prix do 84 kg. mmanews.pl, 16.06.2016. (pol.).