Autoimmunizacja

Autoimmunizacja – odpowiedź odpornościowa układu odpornościowego organizmu, w przebiegu której powstają nieprawidłowe, skierowane przeciw własnym tkankom limfocyty T lub przeciwciała. Autoimmunizacja może prowadzić do powstania chorób autoimmunologicznych.

Zasadniczą cechą prawidłowego działania układu immunologicznego organizmu jest utrzymywanie stanu tolerancji immunologicznej. Organizm bezwzględnie musi egzekwować rozróżniania pomiędzy antygenami własnymi i obcymi (self/nonself).

Do autoimmunizacji dochodzi wtedy, gdy liczne mechanizmy tolerancji immunologicznej zawodzą.

Zaistnienie autoimmunizacji nie jest jednoznaczne z wystąpieniem choroby autoimmunologicznej.

Chorobę autoimmunologiczną cechują:

1. występowanie autoimmunizacji
2. uszkodzenie tkanek spowodowane reakcją immunologiczną skierowaną przeciw tym tkankom

Przykładami chorób autoimmunologicznych są: celiakia, cukrzyca typu 1, toczeń układowy, zespół Sjögrena, stwardnienie rozsiane, choroba Hashimoto, choroba Gravesa-Basedowa, trombocytopenia samoistna i reumatoidalne zapalenie stawów.

Zobacz też

• autoagresja komórek
• immunologia

Bibliografia

• Harrison Reumatologia. Anthony S. Fauci (red.). Lublin: Czelej, 2008, s. 69. ISBN 978-83-60608-42-5.