Przejdź do zawartości

Bílkova willa w Pradze

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bílkova willa
Ilustracja
Państwo

 Czechy

Miejscowość

Praga

Typ budynku

willa

Ukończenie budowy

1911

Położenie na mapie Czech
Mapa konturowa Czech, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Bílkova willa”
Położenie na mapie Pragi
Mapa konturowa Pragi, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Bílkova willa”
50,09°N 14,41°E/50,095000 14,408300

Bílkova willa w Pradze (cz. Bílkova vila) – dom własny czeskiego artysty rzeźbiarza i architekta doby secesji i symbolizmuFrantiška Bílka, stanowiący obecnie muzeum jego dorobku. Obiekt zlokalizowany jest w Pradze przy ul. Mickieviczovej (Hradčany) na skraju Chotkovych Sadów (starego parku miejskiego).

Architektura i program

[edytuj | edytuj kod]

Bílkova willa stanowi jedno z nielicznych i zarazem najważniejsze dzieło architektoniczne artysty, który był przede wszystkim rzeźbiarzem, grafikiem i ilustratorem. Jest to dwupiętrowy, wolnostojący dom, według projektu własnego, zbudowany w 1911, z przeznaczeniem na rezydencję i atelier. Willa w zamierzeniu przedstawia artystyczne wyobrażenie łanu zboża[1], a jego nietypowy rzut poziomy odwzorowuje zarys kosy. Masywne słupy od frontu są wyobrażeniami kłosów (niektóre symbolicznie złamane, niedokończone[1]) i nawiązują formalnie do słupów starożytnych świątyń egipskich. Mimo tego w budowli zastosowano wiele innych symboli, przede wszystkim chrześcijańskich. Wnętrza i umeblowanie także są dziełem Bílka. Architektura willi była głęboko przemyślana i miała zdaniem jej twórcy symbolizować życie, jako pole pełne dojrzałych kłosów, stanowiących pokarm braci na każdy dzień. W otoczeniu willi rozciąga się duży ogród z zabytkowym drzewostanem, w którym umieszczono rzeźby artysty.

Obiekt miał według artysty wcielać ideał życia: dom miał być nie tylko schronieniem, ale też ucieleśniać poglądy właściciela wartości, postawy i sens życia. Sam Bílek stwierdził, że willa ma się kojarzyć z:

życiem jako polem pełnym dojrzałych kłosów[1]

Całość założenia stanowi obecnie muzeum i jest udostępniona do zwiedzania dla turystów.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Mariusz Szczygieł, Osobisty przewodnik po Pradze, Wydanie pierwsze, Warszawa 2020, s. 299, ISBN 83-65970-43-0, OCLC 1176368601 [dostęp 2021-04-09].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Václav Horák, Praha – mapa moderní architektury, wyd. CNC, Praha, 1997, ISBN 80-901928-6-6