Błękitni Kielce (piłka nożna)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Błękitni Kielce
Pełna nazwa

Gwardyjski Klub Sportowy Błękitni Kielce

Przydomek

"Niebiescy"[1]

Barwy

czerwono-biało-niebieskie

Data założenia

1945

Data rozwiązania

2000

Państwo

 Polska

Stadion

Stadion Błękitnych Kielce

Błękitni Kielce – sekcja piłkarska klubu Błękitni Kielce, działającego także pod nazwami Partyzant i Gwardia. Klub zlikwidowano 31 marca 2000.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Klub został założony w 1945 jako KS Partyzant, zaś nazwa nawiązywała do partyzanckiej przeszłości znacznej części funkcjonariuszy Milicji Obywatelskiej[1]. Jesienią tego roku piłkarze rozegrali pierwsze spotkanie w ramach eliminacji o wejście do klasy A okręgu kieleckiego. Cztery lata później w wyniku reorganizacji polskiego futbolu powstała II liga, a w jej gronie znalazł się kielecki klub, pod nazwą Gwardia. 20 marca 1949 drużyna rozegrała debiutancki drugoligowy mecz, w którym uległa Naprzodowi Lipiny. Zajmując w rozgrywkach ostatnie miejsce z dorobkiem 12 punktów na koncie, Gwardia szybko spadła[2]. W 1951 drużyna ponownie uzyskała promocję i przez następne pięć sezonów grała na drugim szczeblu rozgrywkowym. Najlepszym miejscem zajętym przez klub w tamtym czasie była czwarta lokata w rozgrywkach 1952.

Po 1956 nazwę zmieniono na Gwardyjski Klub Sportowy Błękitni Kielce. Po likwidacji UB, pod koniec 1954, zespół, podobnie jak wszystkie jednostki organizacyjne Milicji Obywatelskiej, znalazł się w strukturach Ministerstwa Spraw Wewnętrznych. W tych latach drużyna osiągnęła też największy w swojej historii sukces – zagrała w ćwierćfinale Pucharu Polski w sezonie 1953/1954, w którym nie sprostała Legii Warszawa i przegrała 0:7[3]. Od 1955 przez ponad 20 lat klub nie osiągnął większych sukcesów i ani razu nie grał w II lidze. Ponowny awans osiągnął dopiero w sezonie 1977/1978, zaś w latach 80. balansował pomiędzy II a III ligą. W sezonie 1990/1991 wzmocniono kadrowo zespół, który występował w szeregach trzecioligowców, walcząc jednak bez efektu o promocję do drugiej ligi[4]. Obradujący w czerwcu 1991 nadzwyczajny zjazd Polskiego Związku Piłki Nożnej podjął decyzję o powiększeniu zaplecza najwyższej klasy rozgrywek do dwóch grup po 18 drużyn. Skorzystali na tym Błękitni, którzy jako wicemistrzowie makroregionu lubelsko-kieleckiego znaleźli się w gronie drugoligowców, rywalizując z nimi do 1995[1]. 24 listopada 1998 zespół został odznaczony przez Polski Związek Piłki Nożnej "Srebrną Odznaką Honorową PZPN"[5]. Ostatnie mecze klub rozegrał w sezonie 1999/2000 w III lidze w grupie południowo–wschodniej. 31 marca 2000 został zlikwidowany[6].

W 2000 roku ze zlikwidowanej sekcji piłkarskiej GKS Błękitni Kielce oraz na bazie klubu MKS Korona Kielce powstał zespół, który przyjął nazwę Kielecki Klub Piłkarski Korona Kielce[7]. W zasadzie był to transfer zawodników klubu GKS Błękitni do drużyny Korony Kielce, a zespół został zgłoszony do rozgrywek III ligi[8].

Derby[edytuj | edytuj kod]

Derby Kielc[edytuj | edytuj kod]

 Osobny artykuł: Derby Kielc w piłce nożnej.

Błękitni grali mecze z Koroną, nazywane derbami Kielc. W drugiej lidze drużyny te spotkały się dwunastokrotnie, po raz pierwszy w sezonie 1982/1983, kiedy to Błękitni w spotkaniu u siebie pokonali lokalnego rywala 1:0, zaś w rundzie rewanżowej przegrali na wyjeździe 1:2[9]. Drugoligowe derby odbywały się również w następnych trzech latach, zaś po raz ostatni na tym szczeblu rozgrywek zespoły spotkały się w sezonie 1992/1993. Wówczas Błękitni zwyciężyli dwukrotnie. W III lidze kluby rywalizowały ze sobą w 14 pojedynkach, w których to Korona okazała się lepsza, wygrywając osiem meczów[10].

Wszystkie mecze[10]
Mecze Zwycięstwa Remisy Porażki
26 7 7 12

Derby z innymi zespołami[edytuj | edytuj kod]

Błękitni Kielce rozgrywali mecze derbowe z innymi zespołami z województwa świętokrzyskiego. Po raz pierwszy w II lidze z udziałem "Niebieskich" doszło do takich spotkań w sezonie 1978/1979. Błękitni rozegrali wówczas dwa pojedynki ze Starem Starachowice, które przegrali 0:1 i 0:2[10]. Łącznie na poziomie drugoligowym klub rozegrał 16 meczów derbowych, pięć z nich wygrał, cztery zremisował oraz siedem przegrał. Strzelił i stracił po 15 goli[10]. W III lidze drużyna brała udział w 106 takich spotkaniach, zwyciężając w 48[10].

Występy w II lidze[edytuj | edytuj kod]

Sezon Liga Pozycja Mecze Punkty Bramki
1949 II liga (grupa południowa) 10 18 12 28–49
1951 II liga (grupa IV) 5 14 12 26–30
1952 II liga (grupa D) 4 18 18 27–23
1953 II liga 11 26 23 25–30
1954 II liga 9 20 30 23–38
1955 II liga 12 26 19 22–46
1978/1979 II liga (grupa wschodnia) 14 30 26 29–33
1980/1981 II liga (grupa wschodnia) 7 30 31 30–22
1981/1982 II liga (grupa wschodnia) 4 30 32 31–24
1982/1983 II liga (grupa wschodnia) 11 30 29 33–37
1983/1984 II liga (grupa wschodnia) 11 30 29 20–23
1984/1985 II liga (grupa wschodnia) 12 30 29 30–34
1985/1986 II liga (grupa wschodnia) 16 30 19 23–37
1987/1988 II liga (grupa wschodnia) 12 30 25 26–35
1991/1992 II liga (grupa wschodnia) 6 34 38 32–20
1992/1993 II liga (grupa wschodnia) 9 34 33 30–36
1993/1994 II liga (grupa wschodnia) 6 34 38 29–25
1994/1995 II liga (grupa wschodnia) 17 34 21 24–69

Stadion[edytuj | edytuj kod]

 Osobny artykuł: Stadion Błękitnych Kielce.

Błękitni Kielce rozgrywali swoje domowe mecze na stadionie przy ulicy Ściegiennego, który zbudowany został już w latach 20.. Z biegiem lat obiekt był wielokrotnie modernizowany na potrzeby powstałego w 1945 klubu Partyzant, następnie Gwardia i wreszcie Błękitni. 6 lipca 1967 na stadionie rozegrano finału pucharu Polski. W dogrywce pierwszoligowa Wisła Kraków pokonała trzecioligowy Raków Częstochowa 2:0[11]. Pod koniec lat 80. i na początku lat 90. obiekt wzbogacony został m.in. o halę sportową i hotel. Standard stadionu był jednak daleki od wymogów stawianych tego typu obiektom nawet w II lidze. Po zlikwidowaniu klubu na stadionie odbywały się różnego rodzaju festyny i koncerty[8].

Największą frekwencję na meczu drugoligowym z udziałem tutejszej drużyny Błękitnych odnotowano podczas spotkania z Górnikiem Zabrze, gdy na stadionie zasiadł nadkomplet kibiców[12]. Obiekt przy ul. Ściegiennego prawdziwe oblężenie przeżywał także podczas walki kieleckiej Korony o awans do II ligi. Niezapomniany, ostatni pojedynek z Lublinianką, decydujący o awansie podopiecznych trenera Bogumiła Gozdura w szeregi drugoligowców, obejrzało, jak podały ówczesne media, około 20 tysięcy widzów[6].

W latach 2004–2006 został w tym miejscu wybudowany nowy Stadion Miejski na którym obecnie swoje mecze rozgrywa Korona Kielce[13].

Piłkarze[edytuj | edytuj kod]

 Z tym tematem związana jest kategoria: Piłkarze Błękitnych Kielce.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Szymon Piasta: 80 lat Świętokrzyskiego Związku Piłki Nożnej. Kielce: Oficyna Poligraficzna APLA Spółka Jawna, 2008, s. 315-316. ISBN 978-83-85953-44-9.
  2. Błękitni Kielce - sezon 1949. hppn.pl. [dostęp 2010-06-06]. (pol.).
  3. Poland - Full Cup History. rsssf.com. [dostęp 2010-06-06]. (ang.).
  4. Błękitni Kielce - sezon 1990/91. hppn.pl. [dostęp 2010-07-27]. (pol.).
  5. Szymon Piasta: 80 lat Świętokrzyskiego Związku Piłki Nożnej. Kielce: Oficyna Poligraficzna APLA Spółka Jawna, 2008, s. 25. ISBN 978-83-85953-44-9.
  6. a b Historia Klubu. korona-kielce.pl. [dostęp 2010-06-06]. (pol.).
  7. Informacje o klubie: Korona Kielce (Uwagi). 90minut.pl. [dostęp 2009-08-12]. (pol.).
  8. a b Rozdział 1. mks-korona-kielce.pl. [dostęp 2010-01-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (27 września 2009)]. (pol.).
  9. Błękitni Kielce vs Korona Kielce. hppn.pl. [dostęp 2010-07-27]. (pol.).
  10. a b c d e Szymon Piasta: 80 lat Świętokrzyskiego Związku Piłki Nożnej. Kielce: Oficyna Poligraficzna APLA Spółka Jawna, 2008, s. 121-122. ISBN 978-83-85953-44-9.
  11. Szymon Piasta: 80 lat Świętokrzyskiego Związku Piłki Nożnej. Kielce: Oficyna Poligraficzna APLA Spółka Jawna, 2008, s. 48. ISBN 978-83-85953-44-9.
  12. Stadion piłkarski przy ul. Ściegiennego w Kielcach. um.kielce.pl. [dostęp 2010-06-06]. (pol.).
  13. Stadion. korona-kielce.pl. [dostęp 2010-06-06]. (pol.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]