Górnik Zabrze
| |||
Pełna nazwa | Górnik Zabrze Sportowa Spółka Akcyjna | ||
Przydomek | Górnicy KSG (od Klub Sportowy Górnik) Trójkolorowi | ||
Maskotka | Jorguś górnik o imieniu Żabolek | ||
Barwy | biało-niebiesko-czerwone | ||
Data założenia | 14 grudnia 1948 | ||
Debiut w najwyższej lidze | 18 marca 1956 Górnik Zabrze – Ruch Chorzów 3:1 | ||
Liga | Ekstraklasa | ||
Państwo | ![]() | ||
Województwo | ![]() | ||
Adres | ul. Franklina Roosevelta 81, 41-800 Zabrze | ||
Stadion | Stadion im. Ernesta Pohla | ||
Sponsor techniczny | Hummel International | ||
Trener | Marcin Brosz | ||
Asystent trenera | Marek Kasprzyk Marek Matuszek | ||
Strona internetowa |
Górnik Zabrze – polski klub piłkarski z siedzibą w Zabrzu, występujący od sezonu 2017/18 po rocznej przerwie w ekstraklasie. 14-krotny mistrz Polski, 4-krotny wicemistrz Polski, 6-krotny zdobywca Pucharu Polski, zdobywca Superpucharu Polski oraz Pucharu Ligi, a także finalista Pucharu Zdobywców Pucharów oraz ćwierćfinalista Pucharu Mistrzów i Pucharu Intertoto. Aktualnie klub zajmuje 4. miejsce w tabeli wszech czasów Ekstraklasy i 3. miejsce w tabeli medalowej Mistrzostw Polski[1].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Początki klubu[edytuj | edytuj kod]
Początki sportu polskiego po II wojnie światowej na terenie Zabrza sięgają 1945 roku. Działania wojenne pozostawiły zdewastowane obiekty sportowe, brakowało sprzętu, a nawet młodzieży chętnej do uprawiania sportu. Powoli, wysiłkiem wielu działaczy, zaczęto zakładać kluby sportowe przy zakładach pracy. Tradycje piłkarskie górniczego Zabrza miały swe źródło w założonej w 1946 roku drużynie KS „Zjednoczenie”. Wkrótce doszło do fuzji KS „Zjednoczenie” z KS „Zabrze”, a w roku 1948 w wyniku ogólnokrajowej reorganizacji sportu i przejęcia opieki nad sportem górniczym przez zrzeszenie „Górnik” powstał jeden silny klub górniczy na terenie Zabrza. Został on utworzony 14 grudnia 1948 r. pod nazwą GZKS „Górnik” z połączenia: KS „Zjednoczenie”, KS „Concordia”, KS „Pogoń” i KS „Skra”[2].
Lata 50 XX w.[edytuj | edytuj kod]
Pierwsze lata to okres konsolidacji klubu, ale już w roku 1952 Górnik awansuje do II ligi, którą w wyniku reorganizacji rozgrywek opuścił w roku 1953 na jeden sezon.
Rok 1957 przyniósł piłkarzom Górnika pierwszy tytuł mistrzowski oraz finał Pucharu Polski (1:2 z ŁKS). Mistrzostwo ligi wywalczyli dla zabrzan: Machnik i Kaczmarczyk – bramkarze, Florenski, Franosz, Czech, Hajduk – obrońcy, Nowara, Gawlik, Olejnik – pomocnicy, Pol, Szalecki, Kowol, Jankowski, Fojcik, Lentner i Wiśniowski – napastnicy.
Lata 60 XX w.[edytuj | edytuj kod]
W następnych 11 latach Górnik nie schodził już poniżej „medalowych” miejsc w tabeli ligowej, co w historii polskiego piłkarstwa jest wydarzeniem bez precedensu. Tylko w latach 1958, 1960, 1968 zabrzanie zajmowali trzecie miejsce, w roku 1962 byli zaś wicemistrzami, natomiast w latach 1959, 1961, 1963, 1964, 1965, 1966 i 1967 siedmiokrotnie zdobyli mistrzostwo Polski. Szczególnie imponująca jest „złota seria” lat 1963–1967, kiedy Górnik ustanowił rekord ligi polskiej: 5-krotne z rzędu zdobycie mistrzostwa. W następnych latach do drużyny mistrza Polski przybyło wielu utalentowanych zawodników. Kostka – bramkarz, Oślizło, Olszówka, Musiałek, Kulanek, Wilczek, Szołtysik, Gorgoń, Lubański, Szarmach, którzy wraz z Polem i Lentnerem zdobyli kolejne mistrzostwa Polski. Tytuły mistrzowskie w lidze zostały „podbudowane” jeszcze dwukrotnym zdobyciem Pucharu Polski w latach 1965 (4:0 Czarni Żagań) i 1968 (3:0 Ruch Chorzów), również dwukrotnym udziałem w PP 1962 (1:2 z Zagłębiem Sosnowiec) i 1966 (1:2 z Legią Warszawa). Kolejne boje Zabrzan to pojedynki na stadionach całej Europy, a nawet świata. 10. edycja Pucharu Europy (sezon 1964) przyniosła trzy dramatyczne pojedynki z praską Duklą – 1:4, 3:0, 0:0, oraz wyeliminowanie Górnika poprzez losowanie.
W 1965 roku Górnik wyeliminował mistrza Austrii Linzer ASK 3:1, 1:2, ale w II rundzie uległ praskiej Sparcie – 0:3, 1:3. W następnym roku po wyeliminowaniu mistrza NRD Vorwärts Berlin – 2:1, 1:2, 3:1, uległ w pierwszym występie przeciwko mistrzowi Bułgarii CSKA Sofia – 0:4, 3:0. W 1966 r. trenerem Górnika został Węgier Geza Kalocsay, z którym zespół odniósł szereg sukcesów. Kolejny, szósty już występ Górnika w Europie w sezonie 1967/68 przyniósł mu pierwszy w historii polskiej piłki awans do ćwierćfinału Pucharu Europy. W pierwszej rundzie Górnik wyeliminował mistrza Szwecji Djurgårdens IF 3:0, 1:0 – w drugiej – co było największą sensacją tej edycji pucharu – okazał się lepszy od rewelacyjnego Dynama Kijów, wygrywając w Kijowie 2:1 i remisując w Chorzowie na Stadionie Śląskim 1:1. W spotkaniu ćwierćfinałowym angielski Manchester United F.C. okazał się lepszy o jedną bramkę od Górnika. W pierwszym meczu w Manchesterze było 2:0 dla gospodarzy, natomiast w drugim Górnik wygrał, lecz tylko 1:0. Później drużyna Manchesteru zdobyła Puchar Europy, a zespół Górnika Zabrze był jedynym, który wygrał z mistrzem Anglii w tej edycji Pucharu Europy.
Lata 70 XX w.[edytuj | edytuj kod]

Największym sukcesem Górnika Zabrze był awans do finału Pucharu Zdobywców Pucharów w 1970 roku. Pod koniec 1969 r., przed meczami ćwierćfinałowymi, trener Geza Kalocsay został zwolniony z Górnika decyzją władz, z przyczyn pozasportowych (komunistycznym oficjelom nie podobał się zbyt "rozrywkowy" tryb życia przystojnego Węgra), a jego miejsce zajął Michał Matyas. Ta zmiana pociągnęła za sobą zmianę taktyki gry Górnika na bardziej defensywną. W półfinale rozgrywek piłkarze Górnika wyeliminowali AS Roma po dodatkowym meczu, dzięki wygranemu losowaniu - było to ostatnie losowanie w historii europejskich pucharów, po tym zdarzeniu wprowadzono rozstrzyganie rzutami karnymi. W finale Górnik zmierzył się z Manchesterem City – na stadionie w Wiedniu przegrał 1:2; zdaniem wielu ekspertów miała na to wpływ zmiana trenera i taktyki[3][4].
Droga do finału PZP 1969/70[edytuj | edytuj kod]
- Olympiakos SFP – Górnik Zabrze 2:2 (0:2) (Wilczek 8, 36 min.)
- Górnik Zabrze – Olympiakos Pireus 5:0 (1:0) (Wilczek 1, Skowronek 62, Szołtysik 70, Banaś 82 (k), 84 min.)
- Rangers – Górnik Zabrze 1:3 (0:2) (Lubański 5, 87, Szaryński 11 min.)
- Górnik Zabrze – Rangers 3:1 (0:1) (Olek 63, Lubański 77, Skowronek 81 min.)
- Lewski Sofia – Górnik Zabrze 3:2 (2:1) (Szołtysik 5, Banaś 52 min.)
- Górnik Zabrze – Lewski Sofia 2:1 (1:0) (Lubański 44, Banaś 56 min.)
- AS Roma – Górnik Zabrze 1:1 (0:1) (Banaś 28 min.)
- Górnik Zabrze – AS Roma 2:2 (0:1, 1:1, 2:1) (Lubański 90 (k), 93 min.)
- baraż – Strasbourg (Stade de la Meinau)
- Górnik Zabrze – AS Roma 1:1 (1:0, 1:1, 1:1) (Lubański 40 min.) – losowanie dla Górnika
- Finał – Wiedeń (Praterstadion) 29 kwietnia 1970
- Manchester City – Górnik Zabrze 2:1 (2:0) (Oślizło 68 min.)
W latach 70 XX w. Górnik Zabrze zdobył 2 Mistrzostwa Polski (sezon 1970/1971, sezon 1971/1972) i 3-krotnie zwyciężył w rozgrywkach o Puchar Polski (sezon 1969/1970, sezon 1970/1971, sezon 1971/1972). W sezonie 1977/1978 Górnik zajął 16 miejsce w lidze i spadł do drugiej ligi. Jednak w następnym sezonie wywalczył awans i po roku nieobecności wrócił do I ligi.
Lata 80 XX w.[edytuj | edytuj kod]
W latach 80 XX w. zabrzański klub nawiązał do swoich największych osiągnięć, zdobywając w latach 1985–1988 cztery kolejne tytuły mistrza kraju. W sezonie 1987/1988 Górnik wygrał swój jedyny Superpuchar Polski wygrywając z Lechem Poznań 2:1 (Cyroń 2 – Juskowiak). W latach 80 w barwach Górnika grali tacy piłkarze jak: Waldemar Matysik, Marek Piotrowicz, Ryszard Komornicki, Ryszard Cyroń, Józef Wandzik, Jan Urban, Andrzej Iwan, Robert Warzycha.
Lata 90 XX w.[edytuj | edytuj kod]
Początkowo Górnik notuje dobre wyniki. W sezonie 1993/94 do ostatniej kolejki walczy o mistrzostwo Polski, jednak po remisie z Legią Warszawa na wyjeździe w ostatniej kolejce 1:1 spada na trzecie miejsce. W meczu tym przy stanie 1:0 dla Górnika trzech zawodników tego klubu zostało usuniętych z boiska, co spowodowało powszechne na Górnym Śląsku podejrzenia o korupcję sędziego. W późniejszych latach Górnik wypada z ligowej czołówki walcząc w środku stawki bądź broniąc się przed spadkiem.
Lata 2000-2009[edytuj | edytuj kod]
Drużyna, której trzon stanowią piłkarze wywodzący się z Górnego Śląska, plasuje się w połowie tabeli, lecz kolejne zawirowania stawiają Górnik na skraju krawędzi, czego wynikiem są nieustanne boje przed uniknięciem relegacji. Gdy klub odzyskał organizacyjną i finansową stabilizację, zamiast dołączyć do ligowych potentatów, zanotował najgorszy od lat wynik sportowy, doświadczając drugiego w historii spadku z najwyższej klasy rozgrywkowej.
Lata 2009-2013[edytuj | edytuj kod]
Zespół mimo spadku szybko wrócił do Ekstraklasy. Potrzebował do tego tylko jednego sezonu. Od czasu powrotu do najwyższej klasy rozgrywkowej Górnik grał dobrze, lecz miał wahania formy. Ostatnie trzy sezony drużyna z Zabrza kończyła w górnej części ligowej tabeli. Klub finalizuje wówczas budowę nowego stadionu, który będzie mógł pomieścić około 30 tysięcy widzów.
Lata 2013-2017[edytuj | edytuj kod]
Kończy się rozbudowa i modernizacja stadionu przy ul. Roosevelta[5]. W tym samym czasie zabrzański Górnik notuje trzeci w swej historii spadek z Ekstraklasy[6]. W 2016/2017 KS Górnik Zabrze występuje w I lidze, jednak po szybkim awansie, od sezonu 2017/2018, „Górnicy" wracają do najwyższej klasy rozgrywkowej[7].
Lokaty klubu[edytuj | edytuj kod]
Sezon | Rozgrywki ligowe | Puchar Polski (rozgrywki centralne) |
Uwagi | Rozgrywki europejskie | |||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Liga | Miejsce | Puchar | Etap | ||||
1948/1949 | III | Klasa A (okr. Śląsk Opolski) | 1 | nie rozgrywano | Przegrane baraże o awans[8]. | nie rozgrywano | |
1949/1950 | Klasa A (okr. Śląsk Opolski) | 1 | ![]() | ||||
1951 | II | II liga (gr. C) | 2/8 | – | |||
1952 | II liga (gr. C) | ![]() |
1/16 finału | ||||
1953 | III | III liga (gr. I) | ![]() |
nie rozgrywano | |||
1954 | II | II liga | 5/11 | 1/16 finału | |||
1955 | II liga | ![]() |
1/32 finału | – | |||
1956 | I | I liga | 6/12 | finał | Pierwsze ligowe derby śląskie pomiędzy Górnikiem i Ruchem Chorzów. | ||
1957 | I liga | ![]() |
finał | ![]() Górnik dziesiątym klubem mistrzowskim. | |||
1958 | I liga | ![]() |
nie rozgrywano | ||||
1959 | I liga | ![]() |
![]() | ||||
1960 | I liga | ![]() |
|||||
1961 | I liga | ![]() |
![]() |
2. miejsce w grupie Pucharu Intertoto. | |||
Puchar Europy | 1/16 finału | ||||||
1962 | I liga | ![]() |
finał | Najwyższe zwycięstwo w I lidze: 12 maja 1962: Górnik Zabrze – Cracovia 9:0[9] | – | ||
1962/1963 | I liga | ![]() |
1/2 finału | ||||
1963/1964 | I liga | ![]() |
1/16 finału | ![]() Górnik na 3. miejscu w klasyfikacji medalowej za Ruchem Chorzów i Cracovią. |
Puchar Europy | 1/8 finału | |
1964/1965 | I liga | ![]() |
![]() |
Puchar Europy | 1/16 finału | ||
1965/1966 | I liga | ![]() |
finał | ![]() |
Puchar Europy | 1/8 finału | |
1966/1967 | I liga | ![]() |
1/16 finału | ![]() |
1. miejsce w grupie tekst=Pucharu Intertoto. | ||
Górnik ustanowił rekord pięciu zdobytych mistrzostw Polski z rzędu. | Puchar Europy | 1/8 finału | |||||
1967/1968 | I liga | ![]() |
![]() |
![]() |
Puchar Europy | 1/4 finału | |
1968/1969 | I liga | ![]() |
![]() |
![]() |
– | ||
1969/1970 | I liga | ![]() |
![]() |
Puchar Zdobywców Pucharów | ![]() | ||
1970/1971 | I liga | ![]() |
![]() |
Najwyższe zwycięstwo w rozgrywkach europejskich: 30 września 1970: Górnik Zabrze – Aalborg BK 8:1[10] |
Puchar Zdobywców Pucharów | 1/4 finału | |
1971/1972 | I liga | ![]() |
![]() |
![]() Górnik na 2. miejscu w klasyfikacji medalowej za Ruchem Chorzów. Górnik ustanowił rekord pięciu zdobytych Pucharów Polski z rzędu. Górnik ustanowił rekord szesnastu sezonów ligowych z rzędu zakończonych na podium. |
Puchar Europy | 1/32 finału | |
1972/1973 | I liga | 4/14 | 1/4 finału | Puchar Europy | 1/16 finału | ||
1973/1974 | I liga | ![]() |
1/2 finału | – | |||
1974/1975 | I liga | 7/16 | 1/2 finału | Tysięczny gol w I lidze: 18 czerwca 1975: Pogoń Szczecin – Górnik Zabrze 4:1[11] |
2. miejsce w grupie Pucharu Intertoto. | ||
Puchar UEFA | 1/32 finału | ||||||
1975/1976 | I liga | 9/16 | 1/8 finału | – | |||
1976/1977 | I liga | ![]() |
1/8 finału | faza grupowa Pucharu Ligi | |||
1977/1978 | I liga | ![]() |
1/8 finału | ![]() |
Puchar UEFA | 1/16 finału | |
1978/1979 | II | II liga (gr. wschodnia) | ![]() |
1/4 finału[a] | – | ||
1979/1980 | I | I liga | 6/16 | 1/8 finału | |||
1980/1981 | I liga | 12/16 | 1/16 finału | ||||
1981/1982 | I liga | 5/16 | 1/2 finału | ||||
1982/1983 | I liga | 12/16 | 1/4 finału | ||||
1983/1984 | I liga | 4/16 | 1/4 finału | ||||
1984/1985 | I liga | ![]() |
1/2 finału | 2. miejsce w grupie Puchar Intertoto 1984Pucharu Intertoto. | |||
1985/1986 | I liga | ![]() |
finał | ![]() |
1. miejsce w grupie Pucharu Intertoto. | ||
Puchar Europy | 1/32 finału | ||||||
1986/1987 | I liga | ![]() |
1/4 finału | 3. miejsce w grupie Pucharu Intertoto. | |||
Puchar Europy | 1/32 finału | ||||||
1987/1988 | I liga | ![]() |
1/2 finału | finał Superpucharu Polski | Puchar Europy | 1/16 finału | |
Górnik na 1. miejscu w klasyfikacji medalowej przed Ruchem Chorzów i Wisłą Kraków. | |||||||
1988/1989 | I liga | ![]() |
1/4 finału | ![]() |
Puchar Europy | 1/16 finału | |
1989/1990 | I liga | 6/16 | 1/16 finału | Puchar UEFA | 1/32 finału | ||
1990/1991 | I liga | ![]() |
1/4 finału | – | |||
1991/1992 | I liga | 4/18 | finał | Puchar UEFA | 1/32 finału | ||
1992/1993 | I liga | 9/18 | 1/8 finału | Tysięczny mecz w Ekstraklasie: 28 marca 1993: Olimpia Poznań – Górnik Zabrze 0:0[12] |
– | ||
1993/1994 | I liga | ![]() |
1/2 finału | ||||
1994/1995 | I liga | 5/18 | 1/16 finału | Puchar UEFA | 1/32 finału | ||
1995/1996 | I liga | 12/18 | 1/4 finału | Puchar Intertoto | faza grupowa | ||
1996/1997 | I liga | 13/18 | 1/8 finału | – | |||
1997/1998 | I liga | 8/18 | 1/2 finału | ||||
1998/1999 | I liga | 7/16 | 1/16 finału | ||||
1999/2000 | I liga | 14/16 | 1/8 finału | ![]() ćwierćfinał Pucharu Ligi | |||
2000/2001 | I liga | 13/16 | finał | 1/8 finału Pucharu Ligi | |||
2001/2002 | I liga | 9/16 | 1/8 finału | 1/8 finału Pucharu Ligi | |||
2002/2003 | I liga | 7/16 | 1/16 finału | Najwyższe zwycięstwo w Ekstraklasie: 9 kwietnia 2003: Górnik Zabrze – Pogoń Szczecin 9:0[13] | |||
2003/2004 | I liga | 7/14 | 1/8 finału | ||||
2004/2005 | I liga | 11/14 | 1/8 finału | ||||
2005/2006 | I liga | 13/16[b] | 1/16 finału | ||||
2006/2007 | I liga | 14/16 | 1/8 finału | faza grupowa Pucharu Ekstraklasy | |||
2007/2008 | I liga | 8/16 | 1/16 finału | półfinał Pucharu Ekstraklasy | |||
2008/2009 | Ekstraklasa | ![]() |
1/8 finału | faza grupowa Pucharu Ekstraklasy | |||
2009/2010 | II | I liga | ![]() |
1/16 finału | |||
2010/2011 | I | Ekstraklasa | 6/16 | 1/16 finału | |||
2011/2012 | Ekstraklasa | 8/16 | 1/8 finału | ||||
2012/2013 | Ekstraklasa | 5/16 | 1/16 finału | ||||
2013/2014 | Ekstraklasa | 6/16 | 1/4 finału | ||||
2014/2015 | Ekstraklasa | 7/16 | 1/8 finału | ||||
2015/2016 | Ekstraklasa | ![]() |
1/16 finału | Ostatnie wielkie derby Śląska pomiędzy Górnikiem i Ruchem Chorzów. | |||
2016/2017 | II | I liga | ![]() |
1/8 finału | ![]() | ||
2017/2018 | I | Ekstraklasa | 4/16 | 1/2 finału | Górnik po 23 latach wraca do europejskich pucharów | ||
2018/2019 | Ekstraklasa | 11/16 | 1/4 finału | ![]() |
Liga Europy | 2Q | |
2019/2020 | Ekstraklasa | 9/16 | 1/16 finału | – | |||
2020/2021 | Ekstraklasa | 1/8 finału | - |
Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]
Sukcesy krajowe[edytuj | edytuj kod]
- Mistrzostwa Polski:
- Puchar Polski:
- Puchar Ligi:
Zdobywca 1978 (nieoficjalny)
- Superpuchar Polski:
Sukcesy międzynarodowe[edytuj | edytuj kod]
- Liga Mistrzów/Puchar Mistrzów:
- Ćwierćfinalista: 1968
- Puchar Zdobywców Pucharów:
- Puchar Ameryki (Interliga):
- Półfinalista: 1963
- Puchar Karla Rappana (Intertoto):
- Ćwierćfinalista: 1967
Sukcesy w rozgrywkach juniorów[edytuj | edytuj kod]
Górnik w europejskich pucharach[edytuj | edytuj kod]
Górnik w Pucharze Polski[edytuj | edytuj kod]
Obecny skład[edytuj | edytuj kod]
- Stan na 9 lutego 2021[14]
|
|
Piłkarze na wypożyczeniu[edytuj | edytuj kod]
|
Piłkarze[edytuj | edytuj kod]
Królowie strzelców Ekstraklasy (oraz dawnej I ligi) w barwach Górnika[edytuj | edytuj kod]
Sezon | Imię i nazwisko | Liczba bramek |
---|---|---|
1959 | Ernest Pohl | 21 |
1961 | Ernest Pohl | 24 |
1965/1966 | Włodzimierz Lubański | 23 |
1966/1967 | Włodzimierz Lubański | 18 |
1967/1968 | Włodzimierz Lubański | 24 |
1968/1969 | Włodzimierz Lubański | 22 |
1985/1986 | Andrzej Zgutczyński | 20 |
1999/2000 | Adam Kompała | 19 |
2018/2019 | Igor Angulo | 24 |
Piłkarze Górnika w reprezentacji Polski[edytuj | edytuj kod]
Trenerzy[edytuj | edytuj kod]
Sztab szkoleniowy[edytuj | edytuj kod]
- Stan na 21 grudnia 2018[15].
Funkcja | Imię i nazwisko |
---|---|
Trener | ![]() |
Asystent trenera | ![]() |
![]() | |
Trener bramkarzy | ![]() |
Trener przygotowania motorycznego |
![]() |
Kierownik drużyny | ![]() |
Fizjoterapeuta | ![]() |
Masażysta | ![]() |
Lekarz | ![]() |
Prezesi[edytuj | edytuj kod]
Sponsorzy[edytuj | edytuj kod]
Stadion[edytuj | edytuj kod]
Obiekt oddany do eksploatacji w 1934 roku – nadano mu wtedy imię Adolfa Hitlera. Wbrew obiegowej opinii nazwa ta przestała obowiązywać po 1945 roku na mocy Dekretu Rady Państwa znoszącego na całym zajętym terytorium tego typu nazewnictwo ze wszystkich obiektów publicznych, a dopiero 9 czerwca 2005 roku stadion oficjalnie otrzymał imię zmarłego 10 lat wcześniej Ernesta Pohla[16] (który nieoficjalnie patronował obiektowi od 5 kwietnia 2004[17]), mimo że słynny piłkarz grał w Górniku jako Ernest Pohl. Aktualna pojemność stadionu to 24 563 miejsc, wszystkie siedzące (w rozbudowie).
Niektóre mecze w europejskich pucharach Górnik rozgrywał na Stadionie Śląskim.
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ drużyna rezerw, pierwsza drużyna odpadła w III rundzie
- ↑ Górnik zakończył rozgrywki na 14. miejscu, jednak, w związku z posezonową fuzją z Amiką Wronki, Lech Poznań nie wystąpił o licencję na przyszły sezon i został przesunięty w tabeli na ostatnią pozycję.
- ↑ Górnik zakończył rozgrywki na 16. miejscu, jednak z powodu nieprzyznania licencji ŁKS-owi na grę w Ekstraklasie w kolejnym sezonie, zespół z Łodzi został przesunięty w tabeli na ostatnią pozycję.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Mistrzostwa Polski 1920 – 2013 (pol.). [dostęp 4 sierpnia 2013].
- ↑ Górnik - najsilniejszy klub Zabrza powstał z czterech klubów, „Sport i Wczasy”, 16 grudnia 1948 [dostęp 2020-09-09] .
- ↑ Wirtualna Polska Media , #DziałoSięWSporcie. Jedyny taki finał w polskiej piłce. Górnika Zabrze nie pobił nikt (wideo) - WP SportoweFakty, sportowefakty.wp.pl, 29 kwietnia 2020 [dostęp 2020-04-29] (pol.).
- ↑ Trenerskie legendy. Geza Kalocsay – Kobiety, wino i... Górnik, Górnik Zabrze Sportowa Spółka Akcyjna [dostęp 2020-04-29] (pol.).
- ↑ Stadion w Zabrzu, stadion-zabrze.pl [dostęp 2016-09-19] .
- ↑ Koszmar po zabrzańsku. Piłkarze bez cojones [dostęp 2016-09-19] .
- ↑ I liga. Sandecja Nowy Sącz i Górnik Zabrze awansowały do ekstraklasy, „Sport.pl”, 4 czerwca 2017 [dostęp 2017-06-07] (pol.).
- ↑ a b Górnik Zabrze - sezon po sezonie - lata 1940 - 1949 - Historia Polskiej Piłki Nożnej - HPPN.PL, www.hppn.pl [dostęp 2017-11-23] .
- ↑ 12.05.1962 - Górnik Zabrze - Cracovia 9:0 – WikiGórnik, wikigornik.pl [dostęp 2017-11-23] (pol.).
- ↑ Najwyższe zwycięstwa – WikiGórnik, wikigornik.pl [dostęp 2017-11-23] (pol.).
- ↑ 18.06.1975 - Pogoń Szczecin - Górnik Zabrze 4:1 – WikiGórnik, wikigornik.pl [dostęp 2017-11-23] (pol.).
- ↑ 28.03.1993 - Olimpia Poznań - Górnik Zabrze 0:0 – WikiGórnik, wikigornik.pl [dostęp 2017-11-23] (pol.).
- ↑ 09.04.2003 - Górnik Zabrze - Pogoń Szczecin 9:0 – WikiGórnik, wikigornik.pl [dostęp 2017-11-23] (pol.).
- ↑ Górnik Zabrze. Pierwsza drużyna (pol.). gornikzabrze.pl. [dostęp 2020-12-14].
- ↑ Sztab szkoleniowy (pol.). gornikzabrze.pl. [dostęp 2019-12-21].
- ↑ PZPN.PL : Ernest Pohl będzie patronem stadionu w Zabrzu
- ↑ Skarb – Górnik Zabrze
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Oficjalna strona internetowa Klubu Sportowego Górnik Zabrze (pol.)
- Profil Klubu Sportowego Górnik Zabrze na 90minut.pl (pol.)
- KS Górnik Zabrze, [w:] baza Soccerway (drużyny) [online] [dostęp 2021-01-02] .
- Górnik Zabrze, [w:] baza Transfermarkt (drużyny) [online] [dostęp 2020-11-27] .
|
|
|
|
|