Bażyna czarna obupłciowa
| |||
| Systematyka[1][2] | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Podkrólestwo | |||
| Nadgromada | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Nadklasa | |||
| Klasa | |||
| Nadrząd | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek | |||
| Podgatunek |
bażyna czarna obupłciowa | ||
| Nazwa systematyczna | |||
| Empetrum nigrum subsp. hermaphroditum (Hagerup) Böcher Meddel. Grønland 147(9): 81 1952[3] | |||
| Synonimy | |||
| |||
Bażyna czarna obupłciowa (Empetrum nigrum subsp. hermaphroditum (Hagerup) Böcher), znana też jako bażyna górska[4] – według The Plant List podgatunek bażyny czarnej[3]. Bywa traktowana jako odrębny gatunek Empetrum hermaphroditum[5]. W Polsce występuje w Sudetach, na Babiej Górze i Pilsku, w Tatrach oraz Bieszczadach Zachodnich[6].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
- Pokrój
- Krzewinka tworząca gęste kępki wysokości do 40 cm.
- Liście
- Ciemnozielone, igiełkowe, równowąskie, spodem prawie zrośnięte, z białym kantem. Wyrastają w gęstych okółkach po 3–4. Mniejsze niż u bażyny czarnej.
- Kwiaty
- Roślina obupłciowa. Jasnoróżowe do białawych kwiaty zebrane w kilkukwiatowe baldachogrona na szczytach pędów. Działki kielicha orzęsione, korona dzbaneczkowatego kształtu.
- Owoce
- Kulista, czarna, jagoda o średnicy do 5 mm.
Biologia i ekologia[edytuj | edytuj kod]
Chamefit. Siedlisko: wyższe partie gór, głównie w piętrze kosodrzewiny i w piętrze alpejskim. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla All. Loiselerio-Vaccinion (w Polsce) i Ass.) Empetro-Vaccinietum[7]. Owoce stanowią pokarm dla ptaków i budzących się na wiosnę niedźwiedzi.
Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]
Roślina uprawna: w północnej Azji owoce są zbierane i spożywane zimą razem z foczym tłuszczem[8].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-03-13] (ang.).
- ↑ a b The Plant List. [dostęp 2018-01-29].
- ↑ František Antonín Novák: Tomik III. Rośliny górskie [Horské rostliny.]. il. Svolinský, Karel; tłum. i uzup. Zofia Radwańska-Paryska. Wyd. trzecie. Praga: 1961, s. 4, seria: Nasza przyroda w obrazach. [dostęp 2017-05-11]. (maszynopis, bez ilustracji)
- ↑ Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa, Adam Zając, Maria Zając: Flowering plants and pteridophytes of Poland. A checklist. Krytyczna lista roślin naczyniowych Polski. Instytut Botaniki PAN im. Władysława Szafera w Krakowie, 2002. ISBN 83-85444-83-1.
- ↑ Adam Zając, Maria Zając (red.): Atlas rozmieszczenia roślin naczyniowych w Polsce. Kraków: Uniwersytet Jagielloński, 2001, s. 210. ISBN 83-915161-1-3.
- ↑ Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
- ↑ Łukasz Łuczaj: Dzikie rośliny jadalne Polski. Przewodnik survivalovy. Chemigrafia, 2004. ISBN 83-904633-5-0.