Baguio

Baguio
	; Katedra
	Flaga
Państwo	Filipiny
Prowincja	Benguet
Burmistrz	Benjamin Magalong
Powierzchnia	57,5 km²
Populacja; • liczba ludności	; 366 358; (1 maja 2020)
Nr kierunkowy	74
Kod pocztowy	2600
	Położenie na mapie Filipin Baguio
	16°25′N 120°36′E/16,416667 120,600000
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Informacje w Wikipodróżach
	Strona internetowa

Baguio – miasto na Filipinach na wyspie Luzon w prowincji Benguet ok. 200 km na północ od Manili; zwane City of the Pines. Oficjalna letnia rezydencja prezydentów Filipin. W 2010 roku jego populacja liczyła 318 676 mieszkańców.

Położenie i klimat[edytuj | edytuj kod]

Baguio leży na średniej wysokości 1370 m n.p.m., zajmuje powierzchnię 49 km²; współrzędne geograficzne 16°25′N 120°36′E/16,416667 120,600000.

Średnie temperatury są tu o ok. 8 stopni niższe niż w Manili, zaś opady dwukrotnie intensywniejsze, jednak większość z nich przypada na okres od czerwca do października. W pozostałych miesiącach panują tu idealne warunki klimatyczne; miasto jest nazywane „Letnią stolicą Filipin” (do 1976 r. było nią oficjalnie).

Ludność[edytuj | edytuj kod]

W roku 2005 miasto liczyło 273 tys. mieszkańców; prognoza na rok 2010 przewiduje ponad 303 tys. Baguio jest miastem młodych ludzi, około 2/3 populacji jest w wieku poniżej 30 lat. Roczny przyrost liczby mieszkańców jest na poziomie ok. 5%. W czasie szczytu wakacyjnego liczba ludności w mieście potraja się.

W Baguio językiem codziennego użytku jest filipiński dialekt Ilocano, ale wszędzie można porozumieć się po angielsku. Ponad 80% ludności stanowią katolicy.

Komunikacja[edytuj | edytuj kod]

Baguio jest ważnym węzłem komunikacyjnym, prowadzi tu wiele autostrad i dróg, w tym najstarsza Kennon Road z 1905 r. oraz Marcos Highway, Quirino Highway (Naguilian Road), Halsema Highway i in. Połączenie kolejowe z Manilą zostało przerwane w 1990 r. podczas trzęsienia ziemi towarzyszącego erupcji wulkanu Pinatubo. Funkcjonuje natomiast port lotniczy Laokan, położony ok. 20 km od centrum.

Gospodarka[edytuj | edytuj kod]

Jakkolwiek podstawowymi źródłami dochodów są handel i turystyka, miasto jest również ośrodkiem wydobycia złota i srebra, pozyskiwana jest także krzemionka oraz wapień.

Kultura i edukacja[edytuj | edytuj kod]

Baguio jest słynnym ośrodkiem tradycyjnej medycyny filipińskiej, można tu spotkać szamanów-uzdrowicieli, wykonujących jakoby operacje chirurgiczne gołymi rękami. Znane jest również z pięknych wyrobów rzemieślniczych.

Siedziba kilku uczelni wyższych, m.in. University of the Philippines College Baguio, Saint Louis University (zał. 1911), University of Baguio (zał. 1948), Philippine Military Academy.

Atrakcje turystyczne[edytuj | edytuj kod]

Ogród botaniczny będący jednocześnie skansenem;
Burnham Park z 1909 r., najstarszy park w mieście, ze sztucznym jeziorem i licznymi obiektami sportowymi;
Camp John Hay, dawny amerykański obóz wojskowy, w 1991 r. przekazany miastu, położony wśród lasów sosnowych;
Mines View Park, nieużywane już kopalnie złota i srebra udostępnione dla zwiedzających;
The Mansion House, była siedziba gubernatorów amerykańskich, następnie letnia rezydencja prezydentów Filipin;
Katedra, rozpoznawalny symbol miasta;
Kapliczka Lourdes Grotto, ośrodek kultu religijnego;
Gorące źródła Asin, 16 km na północ od miasta.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Na początku XX wieku amerykański gubernator Luke E. Wright zlecił słynnemu architektowi Danielowi H. Burnhamowi zaprojektowanie kurortu, w którym mogliby odpoczywać od gorącego klimatu Manili żołnierze, urzędnicy i ich rodziny. W 1905 r. powstał plan miasta-ogrodu mającego liczyć 25 do 30 tysięcy mieszkańców. Oficjalne ogłoszenie Baguio miastem odbyło się 1 września 1909 r. Rozwój miasta przyspieszyło wydobycie w pobliżu złota i rud miedzi. Do 1937 roku władzę w mieście mieli Amerykanie, później stopniowo przejmowali ją Filipińczycy, pierwsze całkowicie wolne wybory władz miasta odbyły się w 1957 roku.

W 1978 r. odbył się tu mecz o szachowe mistrzostwo świata pomiędzy Anatolijem Karpowem a Wiktorem Korcznojem.