Bai Juyi

Bai Juyi / Bo Juyi
Nazwisko chińskie
Pismo uproszczone	白居易
Pismo tradycyjne	白居易
Hanyu pinyin	Bái Jūyì / Bó Jūyì
Wade-Giles	Pai Chü-i / Po Chü-i
Jyutping	[pǎi tɕý.î] / [pwǒ tɕý.î]
	Multimedia w Wikimedia Commons

Bai Juyi lub Bo Juyi^[a] (ur. 772 w Xinzheng w prow. Henan, zm. 846 w Luoyangu^[1]) – chiński poeta z czasów dynastii Tang, autor prawie 3000 utworów.

W wieku 28 lat zdał egzaminy urzędnicze i rozpoczął pracę w cesarskiej bibliotece; w roku 807 został członkiem Akademii Hanlin^[1]. Na skutek intryg dworskich został w 814 roku złożony z zajmowanych urzędów i skazany na banicję do Jiujiangu. Powrócił do służby na dworze w 818 roku, obejmując stanowisko namiestnika Zhongzhou^[1]. W późniejszym okresie był także namiestnikiem Hangzhou (822–824^[2]) i Suzhou (825–827^[3]), a od 829 do przejścia na emeryturę w 842 roku prefektem Luoyangu^[1].

Według Bai Juyi poezja powinna odnosić się do rzeczywistości, a nie opisywać fikcyjne wydarzenia i miejsca. Nade wszystko powinna pełnić cele dydaktyczne^[1]. W swoich utworach opisywał życie społeczne czasów w których żył, ukazując często niewygody codziennej egzystencji i ciężkie położenie najuboższych warstw.

Bai praktykował buddyzm chan, jego nauczycielem był Foguang Ruman^[4].

Uwagi

↑ Znak 白 czytany był dawniej jako bó, natomiast we współczesnym chińskim ma on lekcję bái.

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e Bai Juyi, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2011-05-09] (ang.).
↑ Xiaoshan Yang: Metamorphosis of the private sphere: gardens and objects in Tang-Song poetry. Cambridge: Harvard Univ Asia Center, 2003, s. 46. ISBN 978-0-674-01219-6. (ang.).
↑ Tony Barnstone, Ping Chou: The Anchor book of Chinese poetry. New York: Anchor Books, 2005, s. 166. ISBN 978-0-385-72198-1. (ang.).
↑ Dōgen: The shōbōgenzō, or, The treasure house of the eye of the true teachings. T. 1. Mount Shasta, California: Shasta Abbey, 1996, s. 168. ISBN 978-0-930066-17-8. (ang.).

[wod-1] Znak 白 czytany był dawniej jako bó, natomiast we współczesnym chińskim ma on lekcję bái.

[britannica-2] Bai Juyi, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2011-05-09] (ang.).

[3] Xiaoshan Yang: Metamorphosis of the private sphere: gardens and objects in Tang-Song poetry. Cambridge: Harvard Univ Asia Center, 2003, s. 46. ISBN 978-0-674-01219-6. (ang.).

[4] Tony Barnstone, Ping Chou: The Anchor book of Chinese poetry. New York: Anchor Books, 2005, s. 166. ISBN 978-0-385-72198-1. (ang.).

[5] Dōgen: The shōbōgenzō, or, The treasure house of the eye of the true teachings. T. 1. Mount Shasta, California: Shasta Abbey, 1996, s. 168. ISBN 978-0-930066-17-8. (ang.).

[a]

[1]

[2]

[3]

[4]