Barbourofelidae
| Barbourofelidae | |||
| C.B. Schultz, M.R. Schultz & Martin, 1970 | |||
 Czaszka Barbourofelis fricki | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Magnordo | |||
| Nadrząd | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Rodzina |
Barbourofelidae | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
|
Barbourofelis Schultz, Schultz & Martin, 1970 | |||
| Synonimy | |||
|
| |||
| Rodzaje | |||
| |||
Barbourofelidae – wymarła rodzina ssaków z podrzędu kotokształtnych (Feliformia) z rzędu drapieżnych (Carnivora) o niejasnym pokrewieństwie (incertae sedis)[5].
Budowa[edytuj | edytuj kod]
Barbourofelidae początkowo opisywano jako koty szablozębne[6].
Rozmieszczenie geograficzne[edytuj | edytuj kod]
Do rodziny należały gatunki występujące w epoce miocenu (16,9–9 mln lat temu) na terenie Ameryce Północnej, Eurazji i Afryki[7].
Systematyka[edytuj | edytuj kod]
Takson został zdefiniowany w 1970 roku przez zespół amerykańskich paleontologów (Charles Bertrand Schultz, Marian R. Schultz i Larry Dean Martin) w randze plemienia w obrębie podrodziny Machairodontinae, w pracy opisującej także rodzaj Barbourofelis[6]. W 1978 roku amerykański paleontolog Richard Hall Tedford przeniósł plemię do Nimravidae[8], a rangę podrodziny przydzielił mu w 1991 roku amerykański paleontolog Harold N. Bryant[2]. Rangę odrębnej rodziny nadał mu w 2004 roku międzynarodowy zespół paleontologów (Niemiec Michael Morlo, Francuz Stéphane Peigné oraz Austriaczka Doris Nagel) zwracając uwagę na jego bliższe pokrewieństwo z Felidae niż Nimravidae[7]; jednak w 2020 roku przeprowadzono analizę opartą głównie na morfologii czaszki, wykazując że Barbourofelidae mogą być jednak bliżej spokrewnione z Nimravidae niż Felidae[9].
Podział systematyczny[edytuj | edytuj kod]
Do rodziny należały następujące rodzaje:
- Afrosmilus Kretzoi, 1929[10]
- Albanosmilus Kretzoi, 1929[11]
- Barbourofelis C.B. Schultz, M.R. Schultz & Martin, 1970
- Ginsburgsmilus Morales, Salesa, Pickford & Soria, 2001[12] – jedynym przedstawicielem był Ginsburgsmilus napakensis Morales, Salesa, Pickford & Soria, 2001.
- Jinomrefu Friscia, Macharwas, Muteti, Ndiritu & Rasmussen, 2020[13] – jedynym przedstawicielem był Jinomrefu lakwanza Friscia, Macharwas, Muteti, Ndiritu & Rasmussen, 2020
- Oriensmilus Wang Xiaoming, S.C. White & Guan Jian, 2020[9] – jedynym przedstawicielem był Oriensmilus liupanensis Wang Xiaoming, S.C. White & Guan , 2020
- Prosansanosmilus Heizmann, Ginsburg & Bulot, 1980[14]
- Sansanosmilus Kretzoi, 1929[15] – jedynym przedstawicielem był Sansanosmilus palmidens (Blainville, 1843)
- Syrtosmilus Ginsburg, 1978[16] – jedynym przedstawicielem był Syrtosmilus syrtensis Ginsburg, 1978
- Vishnusmilus Kretzoi, 1938[17] – jedynym przedstawicielem był Vishnusmilus rhomboidalis (Pilgrim, 1932)
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Kretzoi 1929 ↓, s. 1336.
- ↑ a b H.N. Bryant. Phylogenetic Relationships and Systematics of the Nimravidae (Carnivora). „Journal of Mammalogy”. 72 (1), s. 71, 1991. DOI: 10.2307/1381980. (ang.).
- ↑ Morales i in. 2001 ↓, s. 97.
- ↑ Morlo, Peigné i Nagel 2004 ↓, s. 45.
- ↑ J.S. Zijlstra, Feliformia Kretzoi, 1945, Hesperomys project (Version 24.4.0), DOI: 10.5281/zenodo.7654755 [dostęp 2024-06-05] (ang.).
- ↑ a b Ch.B. Schultz, M.R. Schultz & L.D. Martin. A new tribe of saber-toothed cats (Barbourofelini) from the Pliocene of North America. „Bulletin of the University of Nebraska State Museum”. 9 (1), s. 2, 1970. (ang.).
- ↑ a b Morlo, Peigné i Nagel 2004 ↓, s. 43–45.
- ↑ R.H. Tedford: History of dogs and cats: a view from the fossil record. Chapter M23, in Nutrition and management of dogs and cats. St. Louis: Ralston Purina Co., 1978, s. nienumerowane. (ang.).
- ↑ a b X. Wang, S.C. White & J. Guan. A new genus and species of sabretooth, Oriensmilus liupanensis (Barbourofelinae, Nimravidae, Carnivora), from the middle Miocene of China suggests barbourofelines are nimravids, not felids. „Journal of Systematic Palaeontology”. 18 (9), s. 783–803, 2020. DOI: 10.1080/14772019.2019.1691066. (ang.).
- ↑ Kretzoi 1929 ↓, s. 1296.
- ↑ Kretzoi 1929 ↓, s. 1306.
- ↑ Morales i in. 2001 ↓, s. 98.
- ↑ A.R. Friscia, M. Macharwas, S. Muteti, F. Ndiritu & D.T. Rasmussen. A transitional mammalian carnivore community from the Paleogene–Neogene boundary in northern Kenya. „Journal of Vertebrate Paleontology”. 40 (5), s. e1833895, 2020. DOI: 10.1080/02724634.2020.1833895. (ang.).
- ↑ E.P.J. Heizmann, L. Ginsburg & C. Bulot. Prosansanosmilus peregrinus, ein neuer machairodontider Felide aus dem Miocän Deutschlands und Frankreichs. „Stuttgarter Beiträge zur Naturkunde”. Serie B, Geologie und Paläontologie. 58, s. 9, 1980. (niem.).
- ↑ Kretzoi 1929 ↓, s. 1319.
- ↑ L. Ginsburg. Syrtosmilus syrtensis, n. gen., n. sp., Félidé machairodontiforme du Burdigalien de Libye. „Comptes Rendus Sommaires de la Société Géologique de France”. 2, s. 73–74, 1978. (fr.).
- ↑ M. Kretzoi. Die Raubtiere von Gombaszög nebst einer Übersicht der Gesamtfauna. „Annales Musei Nationalis Hungarici”. 31, s. 110, 1938. (niem.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- M. Kretzoi. Materialien zur phylogenetischen Klassifikation der Aeluroïdeen. „Xe Congrès International de Zoologie”. 10 (2), s. 1293–1355, 1929. (niem.).
- J. Morales, M.J. Salesa, M. Pickford & M.D. Soria Mayor. A new tribe, new genus and two new species of Barbourofelinae (Felidae, Carnivora, Mammalia) from the Early Miocene of East Africa and Spain. „Transactions of the Royal Society of Edinburgh: Earth Sciences”. 92 (1), s. 97–102, 2001. DOI: 10.1017/S0263593301000062. (ang.).
- M. Morlo, S. Peigné & D. Nagel. A new species of Prosansanosmilus: implications for the systematic relationships of the family Barbourofelidae new rank (Carnivora, Mammalia). „Zoological Journal of the Linnean Society”. 140 (1), s. 43, 2004. DOI: 10.1111/j.1096-3642.2004.00087.x. (ang.).