Barów Wielki
53°53′49″N 25°51′21″E/53,896944 25,855833| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Sielsowiet | |
| Wysokość |
140 m n.p.m. |
| Populacja (2009) • liczba ludności |
|
| Nr kierunkowy |
+375 1595 |
| Kod pocztowy |
231365 |
| Tablice rejestracyjne |
4 |
Położenie na mapie obwodu grodzieńskiego  | |
Położenie na mapie Białorusi  | |
Położenie na mapie Polski w 1939  | |
| 53°53′49″N 25°51′21″E/53,896944 25,855833
| |
Barów Wielki (biał. Вялі́кае Ба́рава; ros. Большое Барово) – wieś na Białorusi, w rejonie iwiejskim obwodu grodzieńskiego, około 7 km na południowy wschód od Iwia.
Historia
[edytuj | edytuj kod]W 1865 roku dobra te należały do niejakiej Ślipkowej[1]. W XX wieku były własnością członków rodziny Sielanków herbu Syrokomla, którzy byli prawdopodobnie ostatnimi właścicielami majątku przed 1939 rokiem[2].
Po III rozbiorze Polski w 1795 roku Wielki Barów, wcześniej należący do powiatu oszmiańskiego województwa wileńskiego Rzeczypospolitej, znalazł się na terenie gminy Ługomowicze ujezdu oszmiańskiego guberni wileńskiej Imperium Rosyjskiego. Po ustabilizowaniu się granicy polsko-radzieckiej w 1921 roku Wielki Barów wrócił do Polski, znalazł się w gminie Ługomowicze w powiecie wołożyńskim województwa nowogródzkiego. Od 1945 roku – w ZSRR, od 1991 roku – na terenie Republiki Białorusi[1].
W 1865 roku wieś liczyła 42 dusze rewizyjne[1], w 1921 roku – 156 mieszkańców, wszyscy katolicy, w folwarku mieszkały 22 osoby, również wszyscy katolicy[3]. W 1999 roku wieś liczyła 77 osób, a w 2009 – 30 osób[4].
Swą młodość w tej wsi opisuje Stanisław Spurgiasz, który tu się urodził w 1926 roku[5].
Półtora kilometra na południe istnieje wieś Barów Mały (biał. Мало́е Ба́рава), niegdyś własność Besarowiczów[1], a 9 km na południowy wschód – Barów (biał. Барава), należący w XIX wieku do dóbr Mikołajów hr. Zamoyskich[6].
Nieistniejący dwór
[edytuj | edytuj kod]Do 1939 roku stał tu modrzewiowy dwór zbudowany na początku XIX wieku. Był to parterowy, dziewięcioosiowy budynek na planie prostokąta, stojący na wysokiej, otynkowanej podmurówce. Po obu stronach (od strony podjazdu i ogrodu) miał duże portyki, każdy z czterema kolumnami podtrzymującymi trójkątny szczyt. Dom był przykryty naczółkowym dachem gontowym[2].
Majątek Wielki Barów został opisany w 4. tomie Dziejów rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej Romana Aftanazego[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d Wielki Barów, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIII: Warmbrun – Worowo, Warszawa 1893, s. 338.
- ↑ a b c Wielki Barów, [w:] Roman Aftanazy, Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej, wyd. drugie przejrzane i uzupełnione, t. 4: Województwo wileńskie, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1993, s. 418–419, ISBN 83-04-04020-4, ISBN 83-04-03701-7 (całość).
- ↑ Skorowidz miejscowości RP opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dnia 30 września 1921 roku. T. 7, część 1: Województwo nowogrodzkie. Warszawa: 1923, s. 87. [dostęp 2017-12-23].
- ↑ Liczby ludności miejscowości obwodu grodzieńskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 14 października 2009 roku. [dostęp 2017-12-23]. (ros.).
- ↑ Długa droga do Polski, „Kurier sołecki – miesięcznik Stowarzyszenia Sołtysów gminy Kobylnica”, 12 (208), grudzień 2012, s. 9 [dostęp 2017-12-23] [zarchiwizowane z adresu 2017-12-23].
- ↑ Barów, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 86.