Beirut (zespół muzyczny)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Beirut
Ilustracja
Zach Condon, założyciel zespołu Beirut (2013)
Rok założenia

2006

Pochodzenie

 Stany Zjednoczone

Gatunek

folk, folk alternatywny, indie rock, rock alternatywny[1]

Wydawnictwo

Ba Da Bing

Powiązania

Alaska in Winter, A Hawk and a Hacksaw

Skład
Zach Condon
Nick Petree
Paul Collins
Kyle Resnick
Ben Lanz
Aaron Arntz
Byli członkowie
Jeremy Barnes
Heather Trost
Perrin Cloutier
Jason Poranski
Kristin Ferebee
Jon Natchez
Kelly Prat
Tracy Pratt
Greg Paulus
Jared van Fleet
Strona internetowa

Beirutzespół muzyczny założony przez Zacha Condona w 2006 roku, grający muzykę folkową i indierockową[1].

Historia zespołu[edytuj | edytuj kod]

Przed założeniem zespołu[edytuj | edytuj kod]

Zach Condon, urodzony w 1986 roku w Santa Fe, uczęszczał do Santa Fe High School, jednak w wieku 16 lat porzucił naukę w szkole, by ruszyć w podróż po Europie, gdzie odkrył bałkańską muzykę, w szczególności orkiestrę Bobana Markovicia i Gorana Bregovicia.

W wieku 15 lat pod nazwą Realpeople stworzył elektroniczne nagranie lo-fi, pt. The Joys of Losing Weight, świadomie nawiązując do twórczości The Magnetic Fields. W wieku 16 lat nagrał kompletną płytę doo-wop zainspirowaną przez grupę Frankie Lymon & the Teenagers. Zach wydał także (jako 1971) EP-kę zatytułowaną Small Time American Bats, na której znalazły się trzy utwory. Minialbum został nagrany w latach 2001–2002 i nigdy nie został oficjalnie wydany.

Działalność zespołu[edytuj | edytuj kod]

Beirut podczas koncertu w San Francisco, październik 2006

Pierwsze oficjalne wydawnictwo sygnowane nazwą Beirut powstało przy udziale Jeremiego Barnesa oraz Heather Trost, była to kombinacja folku i stylów charakterystycznych dla Europy Wschodniej. W 2006 roku zespół wydał płytę studyjną zatytułowaną Gulag Orkestar. Beirut wydał także pojedyncze piosenki: trzy dostępne na Pompeii EP, jedną przy udziale Calexico i jedną na składance dla magazynu The Believer. Pierwszy oficjalny teledysk zespołu powstał w 2007 roku do piosenki „Elephant Gun”, a drugi – do utworu „Postcards from Italy”. Za reżyserię obu odpowiadała Alma Harel. Od stycznia do czerwca ukazały się trzy minialbumy zespołu: Lon Gisland (materiał znalazł się też na reedycji płyty pt. Gulag Orkestar), Pompeii i Elephant Gun. Pod koniec sierpnia do sieci wyciekła druga długogrająca płyta studyjna zespołu Beirut zatytułowana The Flying Club Cup, której oficjalna premiera odbyła się 9 października 2007 roku.

16 lutego 2009 roku ukazała się kolejna EP-ka zespołu zatytułowana March of the Zapotec/Holland, która kilkanaście dni wcześniej ukazała się nieoficjalnie w sprzedaży w serwisie iTunes. Pod koniec sierpnia 2011 roku formacja wydała trzeci album studyjny pt. The Rip Tide. 11 września 2015 roku premierę miał czwarty krążek długogrający Beirut zatytułowany No No No.

Skład zespołu[edytuj | edytuj kod]

Zach Condon podczas koncertu w Monachium, lipiec 2016

Obecni członkowie[edytuj | edytuj kod]

Byli członkowie[edytuj | edytuj kod]

Dyskografia[edytuj | edytuj kod]

Albumy studyjne[edytuj | edytuj kod]

Minialbumy (EP)[edytuj | edytuj kod]

Albumy koncertowe (DVD)[edytuj | edytuj kod]

  • Cheap Magic Inside (2007)
  • Beirut: Live at the Music Hall of Williamsburg (2009)

Single[edytuj | edytuj kod]

Rok Tytuł Pozycja na Liście
LP3[3]
2007 „Postcards from Italy” 4
„Nantes” 8
2008 „Cliquot” 12
2009 „The Concubine” 15
„La Llorona” 41
2011 „East Harlem” 15
„Santa Fe” 27
2015 „No No No” 33
„Gibraltar” 39

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Stewart Mason: Beirut Biography. allmusic.com. [dostęp 2010-04-30]. (ang.).
  2. SFBG: The instruments of my life – Q&A with Beirut’s Zach Condon. [dostęp 2016-03-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].
  3. Archiwum Listy Przebojów Programu Trzeciego. lp3.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-10-05)]..