Benjamin Frankel

Benjamin Frankel
Data i miejsce urodzenia	31 stycznia 1906 ; Londyn
Pochodzenie	żydowskie
Data i miejsce śmierci	12 lutego 1973 ; Londyn
Gatunki	muzyka poważna, muzyka filmowa
Zawód	kompozytor

Benjamin Frankel (ur. 31 stycznia 1906 w Londynie, zm. 12 lutego 1973 tamże^[1]^[2]^[3]^[4]) – brytyjski kompozytor.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był synem żydowskich emigrantów z Polski, jego ojciec był dozorcą synagogi w Warszawie^[4]. Jako dziecko kształcił się na zegarmistrza, przez pewien czas przebywał w Niemczech, gdzie zaczął uczyć się muzyki^[2]^[3]. Początkowo występował w kawiarniach jako muzyk jazzowy, grając na skrzypcach i fortepianie^[1]^[2]^[3]. W zakresie kompozycji pozostał w dużej mierze samoukiem, przez krótki tylko czas uczęszczał do Guildhall School of Music and Drama w Londynie^[1]^[2]. Od 1946 do 1973 roku pełnił funkcję wykładowcy tej uczelni^[1].

Był autorem ścieżek dźwiękowych do przeszło 40 filmów krótko- i długometrażowych^[1], m.in. The Man in the White Suit (1951)^[2]^[3]^[4] i Noc iguany (1964)^[4]. Jego muzyka, utrzymana w ramach tradycyjnego stylu i tonalnej harmoniki, cechuje się prostotą i łatwością percepcji^[1].

Zaangażowany w działalność polityczną, przez wiele lat był członkiem Komunistycznej Partii Wielkiej Brytanii^[2]^[4]. Wystąpił z niej w 1952 roku, po procesie Rudolfa Slánskiego^[4].

Wybrane kompozycje[edytuj | edytuj kod]

(na podstawie materiałów źródłowych^[1]^[2])

Utwory orkiestrowe

Koncert skrzypcowy (1951)
7 symfonii (I 1952, II 1962, III 1964, IV 1966, V 1967, VI 1969, VII 1969)
preludium Mayday (1950)
Mephistopheles Serenade and Dance (1951)
Concertante Lirico na smyczki (1953)
Serenata concertante na trio fortepianowe i orkiestrę (1961)
A Catalogue of Incidents in Romeo and Juliet na instrumenty dęte (1966)
Koncert altówkowy (1966)
Overture for a Ceremony (1970)
Pezzi melodici (1972)

Utwory kameralne

5 kwartetów smyczkowych (I 1944, II 1945, III 1947, IV 1948, V 1965)
Trio smyczkowe (1944)
2 sonaty na skrzypce solo (I 1944, II 1962)
3 Poems na wiolonczelę i fortepian (1950)
Kwintet na klarnet i smyczki (1953)
Kwartet fortepianowy (1953)
Bagatelles na 11 instrumentów (1959)
Pezzi pianissimi na klarnet, wiolonczelę i fortepian (1964)

Utwory wokalno-instrumentalne

The Aftermath na tenora, trąbkę, harfę i smyczki (1947)
8 Songs na głos średni i fortepian (1959)

Opera

Marching Son (1972–1973)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 3. Część biograficzna efg. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1987, s. 151. ISBN 83-224-0344-5.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 2 Conf–Gysi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 1173. ISBN 0-02-865527-3.
↑ ^a ^b ^c ^d The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 281. ISBN 0-674-37299-9.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f The Palgrave Dictionary of Anglo-Jewish History. edited by William D. Rubinstein, Michael Jolles and Hilary L. Rubinstein. New York: Palgrave-Macmillan, 2011, s. 290. ISBN 978-1-4039-3910-4.

[encmuz-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 3. Część biograficzna efg. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1987, s. 151. ISBN 83-224-0344-5.

[baker-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 2 Conf–Gysi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 1173. ISBN 0-02-865527-3.

[harvard-3] The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 281. ISBN 0-674-37299-9.

[palgrave-4] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f The Palgrave Dictionary of Anglo-Jewish History. edited by William D. Rubinstein, Michael Jolles and Hilary L. Rubinstein. New York: Palgrave-Macmillan, 2011, s. 290. ISBN 978-1-4039-3910-4.

[1]

[2]

[3]

[4]