Benny McLaughlin

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Benny McLaughlin
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Bernard Joseph McLaughlin Junior

Data i miejsce urodzenia

10 kwietnia 1928
Filadelfia

Data i miejsce śmierci

27 grudnia 2012
West Chester

Pozycja

napastnik

Kariera juniorska
Lata Klub
Lighthouse Boys Club
Temple University
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1945–1954 Philadelphia Nationals
1955–1957 New York Brookhattan
1958–1960 Uhrik Truckers
1961 New York Hakoah
1961–1963 New York German-Hungarians
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1948–55 Stany Zjednoczone Stany Zjednoczone 12 (0)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Bernard „Benny” McLaughlin Jr (ur. 10 kwietnia 1928 w Filadelfii, zm. 27 grudnia 2012 w West Chester) – amerykański piłkarz, grywał na pozycji napastnika. 12-krotny reprezentant Stanów Zjednoczonych. Uczestnik mundialu 1950.

Kariera[edytuj | edytuj kod]

McLaughlin jako junior grywał w amatorskich drużynach uniwersyteckich. Karierę zawodową rozpoczął w Philadelphia Nationals, w lokalnej lidze – American Soccer League, w Nationals spędził łącznie 9 sezonów. W 1948 dostał się do kadry narodowej na igrzyska olimpijskie, które odbywały się w Londynie. W roku 1950 został powołany na mistrzostwa świata 1950, które odbywały się w Brazylii. W roku 1955 trafił do nowojorskiego klubu New York Brookhattan. W roku 1958 przeniósł się do Uhrik Truckers. Następnie na początku lat 60. grywał w nowojorkich teamach: New York Hakoah (1961) oraz New York German-Hungarians (1961-63). W roku 1976 został wcielony w szeregi National Soccer Hall of Fame. Jest również halloffamerem w Philadelphia Oldtimers Soccer Hall of Fame.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]