Frank Borghi
| Data i miejsce urodzenia | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |||||||||
| Pozycja | |||||||||
| Kariera reprezentacyjna | |||||||||
| |||||||||
Frank Borghi (ur. 9 kwietnia 1925 w Saint Louis, zm. 2 lutego 2015 tamże[1][2]) – amerykański piłkarz grający na pozycji bramkarza oraz baseballista. Uczestnik mistrzostw świata z 1950, na których Stany Zjednoczone sensacyjnie zwyciężyły z reprezentacją Anglii 1:0 (rozegrał cały mecz bez straty bramki).
Kariera[edytuj | edytuj kod]
Borghi zaczynał karierę sportową jako baseballista, lecz po krótkim czasie zmienił dyscyplinę na piłkę nożną. Jako piłkarz rozpoczął karierę w amatorskim klubie St. Louis Simpkins-Ford oraz pomógł temu zespołowi w zdobyciu U.S. Open Cup w 1948 oraz 1950. W 1950 został powołany przez ówczesnego trenera Williama Jeffreya na mistrzostwa świata w 1950.
W 1976 został wcielony do National Soccer Hall of Fame wraz z pozostałymi uczestnikami mistrzostw świata z 1950. Po zakończeniu kariery sportowej został przedsiębiorcą pogrzebowym, założył własny dom pogrzebowy. W 2004 został odznaczony honorariami All-American wraz z Walterem Bahrem, Harrym Keough, Gino Parianim oraz Johnem Souzą.
W 2005 powstał film Gra ich życia, w której rolę Borghiego odegrał szkocki aktor Gerard Butler.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Brad Choat, St. Louis Soccer Legend Frank Borghi Dies [online], stlouis.cbslocal.com, 3 lutego 2015 [dostęp 2015-02-21] (ang.).
- ↑ Ivan Ponting, Frank Borghi: US goalkeeper who kept a clean sheet during his country’s famous victory over England in 1950 [online], independent.co.uk, 19 lutego 2015 [dostęp 2015-02-21] (ang.).
