Białogródka (obwód chmielnicki)

Białogródka
Білогородка
Państwo	Ukraina
Obwód	chmielnicki
Rejon	szepetowski
Powierzchnia	6,988 km²
Wysokość	269 m n.p.m.
Populacja (2008); • liczba ludności; • gęstość	; 1641; 252,93 os./km²
Nr kierunkowy	+380 3852
Kod pocztowy	30343
	Położenie na mapie obwodu chmielnickiego Białogródka
	Położenie na mapie Ukrainy Białogródka
	50°00′15″N 26°38′51″E/50,004167 26,647500

Białogródka^[2] (ukr. Білогородка, Biłohorodka) – wieś na Ukrainie w rejonie szepetowskim obwodu chmielnickiego.

Znajduje się tu stacja kolejowa Białogródka, położona na linii Szepetówka – Tarnopol.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Miejscowość założona w 1400 roku. Miała zamek, którego pozostałości były widoczne jeszcze w XIX wieku^[3].

Kniaź Aleksander Fiodorowicz Czartoryski przeprowadził ze swoim bratem Iwanem podział pozostałego po ojcu majątku; z dóbr wołyńskich kniaziowi Iwanowi przypadły miasta: Klewań i Białogródka (Biełgorod) z wsiami i folwarkami przynależnymi do tej części.

Prywatna wieś szlachecka, położona w województwie wołyńskim, w 1739 roku należała do klucza Białogródka Lubomirskich^[4].

Pod rozbiorami siedziba gminy Białogródka(inne języki) w powiecie zasławskim guberni wołyńskiej.

Urodzeni[edytuj | edytuj kod]

Stanisław Kardaszewicz ur. w 1826 – polski badacz dziejów miasta Ostroga na Wołyniu,
Józef Paczoski ur. w 1864 – polski botanik, badacz flory Puszczy Białowieskiej, twórca teorii pantopizmu i podstaw fitosocjologii.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ who-is-who.com.ua. who-is-who.com.ua. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-06-17)]..
↑ Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata. Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2019. ISBN 978-83-254-2578-4.
↑ Wstęp Henryka Mościckiego do książki Stanisława Kardaszewicza Dzieje dawniejsze miasta Ostroga.
↑ Adam Homecki, Rozwój terytorialny latyfundium Lubomirskich (starszej gałęzi rodu) w latach 1581-1754, w: Studia Historyczne, rok V, zeszyt 3 (58), 1972, s. 437.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Białogródka, mko, powiat zasławski, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 190 .
Białogródka na stronie Rady Najwyższej Ukrainy

[1] who-is-who.com.ua. who-is-who.com.ua. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-06-17)]..

[2] Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata. Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2019. ISBN 978-83-254-2578-4.

[3] Wstęp Henryka Mościckiego do książki Stanisława Kardaszewicza Dzieje dawniejsze miasta Ostroga.

[4] Adam Homecki, Rozwój terytorialny latyfundium Lubomirskich (starszej gałęzi rodu) w latach 1581-1754, w: Studia Historyczne, rok V, zeszyt 3 (58), 1972, s. 437.

[1]

[2]

[3]

[4]