Biegus płaskodzioby

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Biegus płaskodzioby
Calidris falcinellus[1]
(Pontoppidan, 1763)
Ilustracja
Na pierwszym planie ptak w szacie godowej, za nim w szacie spoczynkowej
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

siewkowe

Podrząd

bekasowce

Rodzina

bekasowate

Podrodzina

biegusy

Plemię

Calidrini

Rodzaj

Calidris

Gatunek

biegus płaskodzioby

Synonimy
  • Scolopax Falcinellus Pontoppidan, 1763[2]
  • Limicola falcinellus (Pontoppidan, 1763)[2]
Podgatunki
  • C. f. falcinellus (Pontoppidan, 1763)
  • C. f. sibirica (Dresser, 1876)
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]
Status iucn3.1 LC pl.svg
Zasięg występowania
Mapa występowania

     lęgowiska C. f. falcinellus

     lęgowiska C. f. sibirica

     zimowiska

Biegus płaskodzioby[4], biegusik (Calidris falcinellus) – gatunek małego, wędrownego ptaka brodzącego z rodziny bekasowatych (Scolopacidae).

Występowanie[edytuj | edytuj kod]

Biegus płaskodzioby zamieszkuje w zależności od podgatunku[2][5]:

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Wygląd
Brak wyraźnego dymorfizmu płciowego. W upierzeniu godowym wierzch ciała ciemnobrązowy z jasnymi brzegami piór. Widoczne są również dwie białawe pręgi. Rozjaśnione również boki głowy. Wole brązowordzawoszare z ciemnymi cętkami. Brzuch i podogonie białe. Dziób brązowawo-żółtawy z czarnym końcem, łukowato wygięty i spłaszczony. Nogi szarawe. W upierzeniu spoczynkowym mniej kontrastowy, wole bieleje. Osobniki młodociane podobne do dorosłych w szacie spoczynkowej, lecz jeszcze bledsze.
Wymiary średnie
długość ciała ok. 16–17 cm
rozpiętość skrzydeł ok. 33–35 cm
masa ciała ok. 30–65 g

Ekologia i zachowanie[edytuj | edytuj kod]

Biotop
Podmokłe obszary tundry i bagna.
Jaja
Gniazdo
Na ziemi, na suchszych wzniesieniach. Tworzy niewielkie kolonie.
Jaja
W ciągu roku wyprowadza jeden lęg, składając w czerwcu–lipcu 3–4 jaj.
Wysiadywanie
Jaja wysiadywane są przez okres 21 dni przez obydwoje rodziców. Młodymi opiekują się oboje rodzice, lecz samica zazwyczaj opuszcza potomstwo przed pierzeniem.
Pożywienie
Bezkręgowce uzupełnione nasionami.
Przedstawiciel podgatunku C. f. sibirica sfotografowany w Indiach

Status i ochrona[edytuj | edytuj kod]

Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje biegusa płaskodziobego za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Organizacja Wetlands International w 2006 roku szacowała liczebność światowej populacji na 86–89 tysięcy osobników. Trend liczebności populacji uznawany jest za spadkowy[3].

Na terenie Polski gatunek ten jest objęty ścisłą ochroną gatunkową[6].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Limicola falcinellus, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] [dostęp 2014-03-01] (ang.).
  2. a b c Broad-billed Sandpiper (Limicola falcinellus). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (ang.).
  3. a b Calidris falcinellus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [online] (ang.).
  4. Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Arenariinae Stejneger, 1885 (1840) - biegusy (wersja: 2020-11-15). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-04-12].
  5. F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Sandpipers, snipes, Crab-plover, coursers. IOC World Bird List (v11.1). [dostęp 2021-04-12]. (ang.).
  6. Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 16 grudnia 2016 r. w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt (Dz.U. z 2016 r. poz. 2183).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]