Bieniakonie
54°14′51″N 25°21′14″E/54,247500 25,353889
 Kościół św. Jana Chrzciciela w Bieniakoniach | |
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Sielsowiet | |
| Populacja (2009) • liczba ludności |
|
| Nr kierunkowy |
+375 294 |
| Kod pocztowy |
231381 |
| Tablice rejestracyjne |
4 |
Położenie na mapie obwodu grodzieńskiego  | |
Położenie na mapie Białorusi  | |
| 54°14′51″N 25°21′14″E/54,247500 25,353889
| |
Bieniakonie (biał. Беняконі, Bieniakoni) – agromiasteczko (dawniej miasteczko) na Białorusi w rejonie woronowskim obwodu grodzieńskiego, przy granicy z Litwą.
Miasto duchowne położone było w końcu XVIII wieku w powiecie lidzkim województwa wileńskiego[2].
Znajdują się tu rzymskokatolicka parafia św. Jana Chrzciciela w Bieniakoniach oraz stacja kolejowa Bieniakonie, położona przy linii kolejowej Wilno - Lida. Jest to białoruska stacja graniczna na granicy z Litwą.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Na początku 1919 roku Bieniakonie zostały zajęte przez bolszewików. 17 kwietnia 1919 roku o godzinie 16:15 straż przednia 1. Brygady Jazdy Wojska Polskiego pod dowództwem mjr. Władysława Beliny-Prażmowskiego zajęła miejscowość bez walki. Dokonano tego w trakcie ofensywy przeciwko bolszewikom, której celem było odbicie z ich rąk Wilna. Miejscowa polska ludność przyjęła kawalerzystów entuzjastycznie[3].
Za II Rzeczypospolitej miejscowość była siedzibą wiejskiej gminy Bieniakonie w województwie nowogródzkim.
Uwiecznione w utworze wileńskiego poety Sławomira Worotyńskiego Jesienne Bieniakonie.[4]
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
- kościół św. Jana Chrzciciela, pocz. XX wieku zaprojektowany przez Tadeusza Rostworowskiego (1901)[5]
- stacja kolejowa, pocz. XX wieku
- folwark, 2 poł. XIX wieku
- na cmentarzu przy kościele katolickim znajduje się grób Maryli Wereszczakówny
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Liczby ludności miejscowości obwodu grodzieńskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 14 października 2009 roku. (ros.).
- ↑ Вялікі гістарычны атлас Беларусі Т.2, Mińsk 2013, s. 88.
- ↑ Lech Wyszczelski: Wyprawa wileńska. W: Wojna polsko-rosyjska 1919–1920. s. 89.
- ↑ Nieobecny – muzyka Krzysztofa Dziermy do wiersza Sławomira Worotyńskiego Jesienne Bieniakonie Jedynka - polskieradio.pl, Jedynka - Polskie Radio [dostęp 2023-04-18] (pol.).
- ↑ Tadeusz Maria Rostworowski, [w:] Robert M. Kunkel, Polski Słownik Biograficzny. Vol. XXXII, Polish Academy of Sciences, 1989–1991.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Lech Wyszczelski: Wojna polsko-rosyjska 1919–1920. Wyd. 1. T. 1. Warszawa: Bellona, 2010, s. 696. ISBN 978-83-11-11934-5.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Kościół św. Jana Chrzciciela w Bieniakoniach
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Bieniakonie, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 218.