Przejdź do zawartości

Biszofit

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Biszofit
Ilustracja
Biszofit z Chile
Właściwości chemiczne i fizyczne
Skład chemiczny

MgCl2·6H2O

Twardość w skali Mohsa

1,5–2

Przełam

muszlowy lub nierówny

Łupliwość

brak

Pokrój kryształu

od włóknistego do masywnego

Układ krystalograficzny

układ jednoskośny

Właściwości optyczne
Barwa

bezbarwny lub biały

Rysa

biała

Połysk

szklisty, tłusty

Dodatkowe dane
Klasyfikacja Strunza

03.BB.15

Biszofitminerał z grupy halogenków, którego głównym składnikiem jest sześciowodny chlorek magnezu, MgCl2·6H2O[1][2].

Jest ewaporatem powstałym na dnie morskim w okresie permu[3].

Został on odkryty w Staßfurcie przez niemieckiego geologa Gustava Bischofa w drugiej połowie XIX wieku. Minerał otrzymał nazwę na cześć swojego odkrywcy[4].

W XX wieku zaczęto odkrywać złoża biszofitu także w innych regionach świata, m.in. w Rosji, na Ukrainie w pobliżu Połtawy, Brazylii i Chinach[3].

Zastosowanie

[edytuj | edytuj kod]

Początkowo biszofit był wykorzystywany głównie w przemyśle, później także w medycynie i kosmetyce[3] (preparaty z biszofitem są oferowane jako pomocne w stanach zapalnych i bolesności mięśni, stawów itp.[5]).

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Bischofite. Webmineral.com. [dostęp 2013-02-21]. (ang.).
  2. Bischofite. [w:] Handbook of Mineralogy [on-line]. [dostęp 2013-02-21]. (ang.).
  3. a b c ''Магний-акцентированная реабилитация в физиотерапевтической практике: фундаментальные исследования и практическое применение. Материалы конференции г. Донецк 27 апреля 2011 г. Министерство охраны здоровья Украины, Донецкий национальный медицинский университет им. М. Горького, Высшее государственное учебное заведение Украины "Украинская медицинская стоматологическая академия", Ассоциация специалистов по спортивной медициние и лечебной физкультуре Украины, Всеукраинская ассоциация физиотерапевтов и курортологов. Donieck: Интерграфика, 2011. ISBN 978-966-84-19-56-0.
  4. Bischofite. mindat.org. [dostęp 2013-02-21]. (ang.).
  5. Preparaty zawierające biszofit. doz.pl. [dostęp 2015-07-14].