Bołosza (Białoruś)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bołosza
Балоша
Болоша
Państwo

 Białoruś

Obwód

 grodzieński

Rejon

ostrowiecki

Sielsowiet

Ryteń

Populacja
• liczba ludności


5
(1999)

Położenie na mapie obwodu grodzieńskiego
Mapa konturowa obwodu grodzieńskiego, blisko górnej krawiędzi po prawej znajduje się punkt z opisem „Bołosza”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Bołosza”
Położenie na mapie Polski w 1939
Mapa konturowa Polski w 1939, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Bołosza”
Ziemia54°54′15″N 25°51′39″E/54,904167 25,860833

Bołosza (biał. Балоша, Bałosza; ros. Болоша, Bołosza) – chutor na Białorusi, w obwodzie grodzieńskim, w rejonie ostrowieckim, w sielsowiecie Ryteń, przy granicy z Litwą i nad Bołoszanką.

Historia[edytuj | edytuj kod]

W XIX i w początkach XX w. majątek ziemski położony w Rosji, w guberni wileńskiej, w powiecie zawilejskim/święciańskim, w gminie Kiemieliszki. Po I wojnie światowej pod administracją polską, w Zarządzie Cywilnym Ziem Wschodnich. W latach 1920-1922 w składzie Litwy Środkowej.

Od 11 kwietnia 1922[1] leżała w Polsce, w województwie wileńskim[a], w powiecie święciańskim, w gminie Kiemieliszki[2]. W 1938 był to folwark i zaścianek Bołosza Nowa. Na północ leżał zaścianek Bołosza Stara, obecnie nieistniejący[2].

Po II wojnie światowej w granicach Związku Sowieckiego. Od 1991 w niepodległej Białorusi. Po upadku ZSRR Bołosza została przedzielona granicą państwową - część miejscowości na prawym brzegu Bołoszanki znalazła się w granicach Litwy.

 Osobny artykuł: Bołosza (okręg wileński).

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Przynależność wojewódzka zmieniała się. W Zarządzie Cywilnym Ziem Wschodnich miejscowość leżała w okręgu wileńskim; w Polsce do 20 stycznia 1926 w Ziemi Wileńskiej, następnie w województwie wileńskim.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Dz.U. z 1922 r. nr 26, poz. 213
  2. a b Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej.. T. I. Województwo wileńskie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, 1938.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]