Bolesław Ciechanowiecki

Bolesław Ciechanowiecki
	Bolesław Stanisław Józef Albert (Albrecht)
	; Dąbrowa
	hrabia
Rodzina	Ciechanowieccy herbu Dąbrowa
Data i miejsce urodzenia	17 marca 1857 ; Hopczyca w gm. Pohrebyszcze
Data i miejsce śmierci	3 marca 1910 ; Nicea
Ojciec	Józef Paweł
Matka	Aleksandryna
Żona	Zofia
Dzieci	Alicja
Rodzeństwo	Maria, Jadwiga, Stanisław, Aleksandryna, Paulina, Władysław, Karol, Elżbieta
	Odznaczenia

Bolesław Stanisław Józef Albert (Albrecht) Ciechanowiecki herbu Dąbrowa (ur. 17 marca 1857 w Hopczycy w gm. Pohrebyszcze, zm. 3 marca 1910 w Nicei) – wysoki urzędnik w służbie carskiej Rosji, gubernator ufijski.

Życiorys

Drugi syn spośród dziewięciorga dzieci marszałka szlachty pow. lepelskiego (od 1853) Józefa Pawła i Aleksandryny z d. Riznicz (Riznić, Risnich) h. własnego, córki Iwana (Jowana) i Pauliny z hr. Rzewuskich.

Bolesław był kształcony we Francji w latach 1862-1869, studiował w petersburskiej elitarnej Cesarskiej Szkole Prawa w latach 1870-1878. Pracował w Ministerstwie Sprawiedliwości (1878-1879) i Ministerstwie Finansów (1879-1883) w Petersburgu.

W 1883 został mianowany honorowym sędzią pokoju powiatu lepeskiego, a także połockim powiatowym marszałkiem szlachty i przewodniczącym powiatowego urzędu do spraw włościańskich w Połocku, które to funkcje pełnił przez trzy trzyletnie kadencje.

Od 1892 był kolejno: stałym członkiem Rządu Gubernialnego Taurydzkiego, od 1897 wicegubernatorem irkuckim, w latach 1897-1900 honorowym sędzią pokoju Irkuckiego Sądu Okręgowego, od 1899 p.o. gubernatora w Irkucku, od 1901 p.o. gubernatora permskiego, od 1904 p.o. gubernatora smoleńskiego i ponownie honorowego sędziego pokoju pow. lepeskiego (jedna kadencja), a w 1905 gubernatorem w Ufie.

W 1906 został zwolniony ze służby z prawem do noszenia munduru gubernatorskiego i emeryturą w wysokości 2500 rubli rocznie, po czym przeniósł się do rodziny w Wersalu. Zmarł w cztery lata później podczas pobytu w Hotelu d'Ostende w Nicei, prawdopodobnie na wylew krwi do mózgu.

W 1892 ożenił się ze swoją krewną osiemnastoletnią Zofią Ciundziewicką h. Następ lub Rudnica (1874-1910), córką Emila i Klotyldy z Niemirowiczów-Szczyttów h. Jastrzębiec (zm. 1886), a bratanicą Michała Ciundziewickiego i wnuczką byłego marszałka pow, borysowskiego Melchiora Ciundziewickiego. Z Zofią miał jedną córkę Alicję (ur. ok. 1898 w Irkucku), która zmarła w trzy dni po urodzeniu. Utrata dziecka, poronienia i słabe zdrowie odbiły się na stanie psychicznym Zofii. Zofia od 1901 nie miała kontaktu z mężem, przebywając aż do śmierci w grudniu 1910 na leczeniu – najpierw w klinice w Szwajcarii, a następnie w sanatorium pod Berlinem.

Jego majątkiem ziemskim wielkości prawie 6 tys. hektarów zarządzał brat Władysław, który został jego spadkobiercą.

Rangi urzędnicze

1878 – radca tytularny
1881 – asesor kolegialny
1886 – radca dworu
1890 – radca kolegialny
1894 – radca stanu
1901 – rzeczywisty radca stanu
1906 – tajny radca

Odznaczenia

Order Świętej Anny II kl. (1895, Rosja)
Order Świętego Stanisława II kl. (1899, Rosja)
Order Świętego Włodzimierza III kl. (1901, Rosja)
Order Świętego Włodzimierza IV kl. (1899, Rosja)
Srebrny Medal Jubileuszowy Aleksandra III (1897, Rosja)
Odznaczenie „24 listopada 1866” (1903, Rosja)
Order Krzyża Takowy IV kl. (1879, Serbia)

Bibliografia

Andrzej Rachuba (red.): Dzieje rodziny Ciechanowieckich herbu Dąbrowa (XIV–XXI wiek). Warszawa: DiG, 2013, s. 315-342, 392-398