Borowan

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Borowan
Борован
Ilustracja
Państwo

 Bułgaria

Obwód

Wraca

Gmina

Borowan

Kmet

Iwan Wazow

Powierzchnia

212 km²

Wysokość

162 m n.p.m.

Populacja (2023)
• liczba ludności
• gęstość


2249
27,3 os./km²

Nr kierunkowy

09147

Kod pocztowy

3240

Tablice rejestracyjne

ВР

Położenie na mapie obwodu Wraca
Mapa konturowa obwodu Wraca, w centrum znajduje się punkt z opisem „Borowan”
Położenie na mapie Bułgarii
Mapa konturowa Bułgarii, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Borowan”
Ziemia43°25′39,55″N 23°45′15,12″E/43,427653 23,754200
Strona internetowa

Borowan (bułg. Борован) – wieś w Bułgarii, w obwodzie Wraca, siedziba gminy Borowan. Według danych szacunkowych Ujednoliconego Systemu Ewidencji Ludności oraz Usług Administracyjnych dla Ludności, 15 września 2023 roku miejscowość liczyła 2249 mieszkańców[1].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Ślady epoki brązu odnaleziono na terenie „Waskowskiego czukaru”. Ustalono, że w I tysiącleciu p.n.e w regionie Borowana znajdują się dwie trackie osady i dwie trackie nekropolie grobowe, odpowiednio w miejscach „Ezeroto” i „Tiew łyg”. Znaleziono tracką broń i żelazne uzdy z II wieku p.n.e[2]. Dzisiejsza wieś Borowan leży na pozostałościach dużej osady tracko-rzymskiej, o czym świadczą odkopane groby (I–IV w.), ceramika i rzymskie monety[2]. Na wysokości kopca borowańskiego zachowała się część fundamentów murów i wież późnorzymskiej twierdzy. Odkryto także pozostałości średniowiecznej osady bułgarskiej[2]. Nazwa Borowan sięga bułgarskiego średniowiecza. W dokumencie z 1614 r. (metryka Timara) odnaleziono listę nazwisk 325 mieszkańców wsi Borowan, w tym 5 popów, prawdopodobnie w tym czasie istniał tu kościół i szkoła komórkowa kształcąca popów i nauczycieli[2]. W 1820 roku w Borowanie otwarto jedną z pierwszych szkół świeckich[2]. W 1843 roku mieszkańcy Borovana zbudowali kamienną cerkiew pod nazwą „Św. Paraskewy”[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Таблица на населението по постоянен и настоящ адрес [online], Единна система за гражданска регистрация и административно обслужване на населението [dostęp 2024-02-02] (bułg.).
  2. a b c d e f Богдан Николов: От Искър до Огоста. София: ИК „Алиса“, 1996. ISBN 954-596-011-1. [dostęp 2024-01-16].