Orły z Bostonu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Boston Legal)
Orły z Bostonu
Boston Legal
Gatunek

komedia, dramat, prawniczy

Kraj produkcji

Stany Zjednoczone

Oryginalny język

angielski

Główne role

James Spader
William Shatner
Mark Valley
René Auberjonois
Candice Bergen
Julie Bowen

Liczba serii

5 serii (101 odcinków)

Nagrody

Złoty Glob
Nagroda Emmy

Produkcja
Produkcja

Janet G. Knutsen

Scenariusz

David E. Kelley

Muzyka

Danny Lux

Zdjęcia

James R. Bagdonas

Scenografia

Peter Politanoff

Wytwórnia

20th Century Fox Television

Czas trwania odcinka

45 minut

Pierwsza emisja
Data premiery

3 października 2004

Stacja telewizyjna

ABC

Lata emisji

2004–2008

Status

zakończony

Orły z Bostonu (tyt. org. Boston Legal) – amerykański serial telewizyjny (komediodramat) nadawany w latach 2004-2008, w telewizji ABC stworzony przez Davida E. Kelleya, spin-off serialu Kancelaria adwokacka (The Practice). Serial uzyskał generalnie przychylne opinie amerykańskich krytyków[1], otrzymał również nominację do nagrody Emmy dla najlepszego serialu dramatycznego[2]. W Polsce serial był emitowany przez telewizję Polsat[3].

Produkcja[edytuj | edytuj kod]

Początkowo serial nosił „roboczy” tytuł Fleet Street (Ul. Fleet), od nazwy ulicy w Bostonie (stan Massachusetts), przy której mieści się fikcyjna, filmowa kancelaria Crane, Poole & Schmidt. Następnie tytuł został zmieniony na The Practice: Fleet Street (Kancelaria przy ul. Fleet), jednak przed premierą serial otrzymał obecny tytuł. Budynek, w którym mieści się filmowa kancelaria, znajduje się przy ul. Boylston 500 (500 Boylston Street) i jest oddalony od ul. Fleet o ok. 2 km.

Fabuła[edytuj | edytuj kod]

Głównym wątkiem serialu są sprawy i relacje pomiędzy prawnikami z Bostonu. Każdy odcinek porusza pewien istotny, społeczny lub polityczny temat obecny w amerykańskim społeczeństwie (np. aborcja, prawo dotyczące posiadania broni, czy praktyki stosowane przez wielkie korporacje). Ważnym elementem serialu jest również spór dotyczący wizji Ameryki, pomiędzy konserwatywnym Denny'm Crane'm a socjalliberalnym Alanem Shore'm.[4]

W serialu aktorzy niejednokrotnie „burzą” czwartą ścianę, na przykład dając widzowi do zrozumienia, że wiedzą, że grają w serialu, czy ironicznie komentując fakt ciągłych zmian godziny i dnia emisji.

Obsada[edytuj | edytuj kod]

Drugoplanowe role[edytuj | edytuj kod]

Lista odcinków[edytuj | edytuj kod]

Sezon Odcinki Oryginalna emisja Stany Zjednoczone Oryginalna emisja Polska
Premiera sezonu Finał sezonu Premiera sezonu Finał sezonu
1 17 3 października 2004 20 marca 2005 19 września 2010 27 września 2011
2 27 27 września 2005 16 maja 2006 28 września 2011 4 listopada 2011
3 24 16 września 2006 19 maja 2007 23 maja 2013 25 czerwca 2013
4 20 25 września 2007 21 maja 2008 28 stycznia 2014 28 lutego 2014
5 13 22 września 2008 8 grudnia 2008 4 marca 2014 25 marca 2014

Nagrody[edytuj | edytuj kod]

Fleet Street w Bostonie
Gmach przy 500 Boylston Street - siedziba serialowej kancelarii Crane, Poole & Schmidt
  • 2006: William Shatner (nominacja) Emmy najlepszy aktor drugoplanowy w serialu lub filmie telewizyjnym
  • 2006: Michael J. Fox (nominacja) Emmy najlepszy aktor drugoplanowy w serialu lub filmie telewizyjnym
  • 2005: James Spader (nominacja) Złoty Glob najlepszy aktor w serialu dramatycznym
  • 2005: James Spader Emmy najlepszy aktor w serialu dramatycznym
  • 2005: William Shatner Emmy najlepszy aktor drugoplanowy w serialu lub filmie telewizyjnym
  • 2005: William Shatner Złoty Glob najlepszy aktor drugoplanowy w serialu lub filmie telewizyjnym
  • 2004: William Shatner Złoty Glob najlepszy aktor drugoplanowy w serialu lub filmie telewizyjnym

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Boston Legal : Season 1 - metascore. [w:] www.metacritic.com [on-line]. [dostęp 2014-02-03].
  2. List of Emmy Nominations 2007. [w:] TV Week [on-line]. [dostęp 2014-02-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-09-24)].
  3. „Orły z Bostonu” premierowo w Polsacie. [w:] Onet.pl Film [on-line]. [dostęp 2014-02-03].
  4. Boston Lawyers Get a Few More Days in Court. [w:] New York Times [on-line]. [dostęp 2012-03-07].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]