Bow Street

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bow Street
City of Westminster
Ilustracja
Widok w kierunku północnym – z prawej strony gmach dawnego komisariatu policji, z lewej – Royal Opera House
Państwo

 Wielka Brytania

Miejscowość

Londyn

Położenie na mapie City of Westminster
Mapa konturowa City of Westminster, po prawej znajduje się punkt z opisem „Bow Street”
Położenie na mapie Wielkiej Brytanii
Mapa konturowa Wielkiej Brytanii, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Bow Street”
Położenie na mapie Anglii
Mapa konturowa Anglii, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Bow Street”
Położenie na mapie Wielkiego Londynu
Mapa konturowa Wielkiego Londynu, w centrum znajduje się punkt z opisem „Bow Street”
Ziemia51°30′48,0″N 0°07′19,5″W/51,513333 -0,122083

Bow Street – ulica w centralnym Londynie, na terenie gminy City of Westminster, w dzielnicy Covent Garden. Przy ulicy mieści się gmach Royal Opera House[1]. Dawniej ulica była silnie związana z policją i sądownictwem[2].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Ulica została zbudowana w latach 1633–1677. Jej nazwa (dosł. „ulica łukowa”) nawiązuje do jej kształtu. W XVII i XVIII wieku stanowiła popularne miejsce zamieszkania osób z wyższych sfer społecznych. Urodził się tu polityk i biliofil Robert Harley (1642), a zamieszkiwali – snycer Grinling Gibbons(inne języki) (w latach 1678–1721), wydawca Jacob Tonson(inne języki) (1707), dramaturg William Wycherley (1715), aktorzy David Garrick i Peg Woffington(inne języki) (1742–1744) oraz Charles Macklin (1743–1748), pisarz Henry Fielding (1749–1753), sędzia pokoju John Fielding(inne języki) (1754–1780), dyrektor teatralny John Rich(inne języki) (1754–1761) oraz pisarz i leksykograf Samuel Johnson[3].

W 1732 roku przy Bow Street został otwarty teatr Covent Garden Theatre, później zastąpiony przez gmach Royal Opera House[3]. Pod nr 1 mieściła się w latach 1671–1749 kawiarnia Will′s Coffee House(inne języki) uczęszczana przez pisarzy, m.in. Samuela Pepysa, Johna Drydena, Johna Gaya, Alexandra Pope′a, Josepha Addisona, Richarda Steele′a, Jonathana Swifta, Samuela Johnsona i Williama Wycherleya. Na początku XIX wieku ulica znana była z mieszczących się przy niej domów publicznych[3].

W latach 1740–2006 przy ulicy mieścił się sąd niższej instancji (magistrates′ court(inne języki)). W 1749 roku z inicjatywy sędziego Henry′ego Fieldinga sformowana została tu pierwsza w historii Londynu profesjonalna służba policyjna, członkowie której zyskali przydomek Bow Street Runners(inne języki). Rozformowana w 1839 roku, kiedy pełnię jej obowiązków przejęła utworzona 10 lat wcześniej Metropolitan Police[4][3]. Ta ostatnia utrzymywała komisariat policji przy Bow Street od 1829[5] do 1992 roku. Obecnie mieści się tu muzeum policyjne[2].

W marcu 1919 roku na ulicy doszło do zamieszek z udziałem amerykańskich, kanadyjskich i australijskich żołnierzy, którzy przebywali w Londynie po zakończeniu I wojny światowej. Według doniesień ówczesnej prasy, prawdopodobnie wyolbrzymionych, brało w nich udział 2000 osób. Ich przyczyną było aresztowanie trzech Amerykanów, po tym gdy odmówili policjantowi zaprzestania gry w kości. Wydarzenie zyskało miano bitwy na Bow Street(inne języki)[5].

W kulturze[edytuj | edytuj kod]

Bow Street pojawia się na standardowej, brytyjskiej wersji planszy do gry Monopoly w tej samej (pomarańczowej) grupie co dwie inne ulice słynące niegdyś z obecności policji – Vine Street oraz (Great) Marlborough Street[5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Monopoly Guide to London for Tourists - #06: Bow Street. Bowl of Chalk. [dostęp 2024-01-09]. (ang.).
  2. a b History. Bow Street Police Museum. [dostęp 2024-01-10]. (ang.).
  3. a b c d Christopher Hibbert, Ben Weinreb, John Keay, Julia Keay: The London Encyclopaedia. Wyd. 3. Macmillan, 2010, s. 85-86, 730. ISBN 978-1-4050-4925-2.
  4. Jessica Brain: Bow Street Runners. Historic UK. [dostęp 2024-01-09]. (ang.).
  5. a b c Martin Fido, Keith Skinner: The official encyclopedia of Scotland Yard. Londyn: Virgin Books, 1999, s. 33. ISBN 978-0753505151.