Brzeźnicka Węgorza

Brzeźnicka Węgorza
Kontynent	Europa
Państwo	Polska
	Rzeka
Długość	40 km
	Źródło
Miejsce	Studnica, Równina Drawska
Współrzędne	53°29′25″N 15°43′30″E/53,490278 15,725000
	Ujście
Recypient	Reska Węgorza
Miejsce	Wysoczyzna Łobeska
Współrzędne	53°35′58″N 15°35′51″E/53,599444 15,597500
Szlak
	Położenie na mapie powiatu łobeskiego źródło ujście
	Położenie na mapie Polski źródło ujście
	Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego źródło ujście

Brzeźnicka Węgorza – rzeka na Pojezierzu Zachodniopomorskim, w woj. zachodniopomorskim, prawobrzeżny dopływ rzeki Reskiej Węgorzy^[1]^[2].

Nazwa[edytuj | edytuj kod]

Nazwę Brzeźnicka Węgorza wprowadzono urzędowo w 1948 roku, zastępując poprzednią niemiecką nazwę Aal Bach^[2].

Przebieg[edytuj | edytuj kod]

Wypływa z jeziora Studnica na Równinie Drawskiej, z obszaru zamkniętego Poligonu Drawskiego. Przepływa przez Jezioro Ostrowickie oraz Bucierz, Jezioro Czaple oraz Brzeźno. Górny bieg rzeki do jeziora Kocioł ma nazwę Ostrowitnica^[1].

Rzeka bardzo różni się na poszczególnych odcinkach swego biegu. W górnym przypomina potok górski, ma szybki i rwący nurt, kamieniste dno i duży spadek. Dolny nurt (poniżej Jeziora Żabickiego) charakteryzuje się szeroką doliną a powolnym spływem mas wody a wzdłuż rzeki występują tam bardzo bogate florystycznie łęgi jesionowo-olszowe, bagienne olsy, żyzne i kwaśne buczyny oraz grądy. Pospolitym legowiskiem ptaków jest końcowy odcinek nurtu, u ujścia do Regi. W czasie swego spływu tworzy liczne małe wodospady.

Nad Brzeźnicką Węgorzą od listopada 2007 znajduje się specjalny obszar ochrony siedlisk (obszar chroniony w ramach programu Natura 2000) o powierzchni 592,2 ha^[3]. Chroni się tu lasy liściaste przed przekształceniem ich przez gospodarkę leśną (głównie zalesianiem nadbrzeży niewłaściwymi gatunkami drzew – świerkiem i sosną).^{[potrzebny przypis]} Brzegi rzeki są miejscem bytowania orlika krzykliwego oraz wielu gatunków kaczek. Brzeźnicka Węgorza stanowi miejsce tarła pstrągów, przeważnie od października do listopada.^{[potrzebny przypis]}

Wzdłuż linii brzegowej Brzeźnickiej Węgorzy rosną zbiorowiska szuwarowe, stanowiące siedlisko bielika, trzmielojada, kani rudej i czarnej, puchacza, żurawia, bociana czarnego, derkacz, dzięcioła czarnego, skowronka borowego, a także bobrów i wyder. O dużej czystości rzeki świadczy występowanie słodkowodnego krasnorosta (Hildebrandtia rivularis).

Turystyka[edytuj | edytuj kod]

Dnem doliny rzeki prowadzi rowerowy szlak turystyczny „Rzeka Brzeźnicka Węgorza – Wodospady”, przecinający w kilku miejscach nurt. Szlak jest oznakowany kolorem czarnym, ma postać pętli rozpoczynającej się i kończącej w Drawsku Pomorskim i długość 40 kilometrów^[4].

Brzeźnicka Węgorza jest miejscem częstych spływów kajakowych, a dzięki połączeniu z Regą można z niej wypłynąć aż na Morze Bałtyckie. Szlak jednak należy do bardzo trudnych z powodu wielu przeszkód (ruiny młynów Kołatka i Białego Młyna, wodospady, kamieniste dno, szybki nurt, duże spadki o charakterze wód górskich^[5]).

Stan czystości[edytuj | edytuj kod]

W 2008 r. przeprowadzono badania jakości wód Brzeźnickiej Węgorzy w punkcie ujścia do Reskiej Węgorzy. W ich wyniku oceniono elementy fizykochemiczne na II klasy, elementy biologiczne określono na I klasy, a stan ekologiczny na dobry. W ogólnej dwustopniowej ocenie stwierdzono dobry stan wód Brzeźnickiej Węgorzy^[6].