Bursztynowy depozyt z Partynic

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Bursztynowy depozyt z Partynic – pochodzący z I wieku p.n.e. depozyt bursztynu znaleziony na wrocławskich Partynicach. Jest to największe na świecie archeologiczne znalezisko bursztynu, szacowane na 1240–1760 kg[1].

Na terenie Partynic odkryto koło siebie trzy jamy ziemne wypełnione bursztynem. Pierwszą z nich napotkano w czasie prac przy budowie hipodromu w 1906 roku, a dwie kolejne przy budowie drogi łączącej budowaną autostradę A4 z centrum Wrocławia w 1936 roku[1].

Część znalezisk z lat 1906 i 1936 rozkradziono tuż po odkryciu, zdecydowaną większość ocalałych przedmiotów przekazano do Śląskiego Muzeum Rzemiosła Artystycznego i Starożytności we Wrocławiu[1]. Prawie cały depozyt partynicki przechowywany w tym muzeum został zniszczony w trakcie oblężenia Wrocławia w 1945 roku, przetrwało kilka kilogramów, eksponowanych współcześnie na wystawie we wrocławskim Muzeum Archeologicznym[1].

Obecność jam z bursztynem we Wrocławiu wiązana jest z przebiegiem przez obecny teren miasta jednej z głównych nitek starożytnego szlaku bursztynowego[2][1].

Opis odkrycia z 1906 r. wraz z omówieniem wagi, frakcji i cech bursztynu opublikował jako pierwszy Seger[3]. Jamy odkryte w 1936 r. badali i opisali jako pierwsi niemieccy badacze w 1936[4] i 1937 r.[5][6]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e R. Niedźwiedzki 2014 ↓, s. 23-26.
  2. Wielowiejski J. 1987: Depositi dell'ambra sul territorio tra la parte media del Danubio e il Mar Baltico dal I secolo A.C. al V secolo D. C. Archaeologia Polona, vol. 25-26.
  3. Seger H. 1931. Der Bernsteinfund von Hartlieb bei Breslau. Altschlesien, 3: 171-184
  4. Nowothnig W. 1936. Zwei Bernsteinspeicher der Spätlatenezeit bei Breslau - Hartlieb. Nachrichtenblatt
  5. Nowothnig W. 1937. Die Bernsteinhandelplatz von Breslau - Hartlieb. Altschlesische Blätter, 12: 48-51.
  6. Petersen E. 1937. Zwei riesige Bernsteinspeicher bei Breslau - Hartlieb und ihre Bedeutung für die Geschichte des Handels. Forschungen und Fortschritte, 13 (5): 60.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]