Byrsinus
| Byrsinus | |||
| Fieber, 1860 | |||
 Byrsinus flavicornis | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Gromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Infrarząd | |||
| Nadrodzina | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj |
Byrsinus | ||
| Synonimy | |||
| |||
Byrsinus – rodzaj pluskwiaków różnoskrzydłych z rodziny ziemikowatych i podrodziny Cydninae.
Pluskwiaki o owalnym w zarysie ciele[1], zwykle osiągającym poniżej 5,5 mm długości[2]. Ubarwione są czarno, czarnobrązowo lub brązowo, bez jaśniejszych wzorów czy plam. Wyglądem mocno przypominają przedstawicieli rodzaju Microporus. Krótkie czułki odznaczają się wyokrąglonymi członami[2]. Głowę mają nieco rozpłaszczoną[1], wzdłuż zewnętrznych brzegów policzków zaopatrzoną w jeden rządek osadzonych w porach szczecinek, w którym mogą również leżeć grube kolce[3][2]. Wierzchołek nadustka nosi parę szczecinek i pozbawiony jest kolców[2]. Wzdłuż brzegów bocznych przedplecza również biegnie rządek osadzonych w porach szczecinek, które osiągają większą długość niż te na głowie[1][2][3]. Tarczka jest wydłużona, dłuższa niż u nasady szeroka, sięgająca znacznie poza połowę długości odwłoka. Gruczoły zapachowe zatułowia mają ujścia o kształcie małego, okrągłego uszka. Ewaporatoria na śródtułowiu i zatułowiu mogą być od bardzo małych, przez niemal niedostrzegalne po całkiem zanikłe[3][2]. Odnóża przedniej pary są grzebne; mają spłaszczone, rozszerzone ku szczytowi, uzbrojone w liczne i grube kolce golenie[1][2].
Przedstawiciele rodzaju zasiedlają wszystkie kontynenty Starego Świata oraz krainę australijską. W Polsce występuje tylko B. flavicornis[3][2].
Takson ten wprowadzony został w 1860 roku przez Franza Xavier Fiebera. Obejmuje 26 opisanych gatunków[4]:
- Byrsinus albipennis (A. Costa, 1853)
- Byrsinus australis Lis, 2001
- Byrsinus azrak Linnavuori, 1993
- Byrsinus balcanicus (Josifov, 1986)
- Byrsinus brevicornis Wagner, 1964
- Byrsinus comaroffii (Jakovlev, 1879)
- Byrsinus cristatus (Jeannel, 1914)
- Byrsinus discus Jakovlev, 1906
- Byrsinus flavicornis (Fabricius, 1794)
- Byrsinus fossor (Mulsant & Rey, 1866)
- Byrsinus laeviceps (Kerzhner, 1972)
- Byrsinus laticollis (Wagner, 1954)
- Byrsinus minor Wagner, 1964
- Byrsinus multitrichus Lis, 2001
- Byrsinus nigroscutellatus (Montandon, 1900)
- Byrsinus ochraceus (Distant, 1899)
- Byrsinus pallidus (Puton, 1887)
- Byrsinus pauculus (Signoret, 1882)
- Byrsinus penicillatus Wagner, 1964
- Byrsinus pevtzovi Jakovlev, 1903
- Byrsinus pilosulus (Klug, 1845)
- Byrsinus pseudosyriacus Linnavuori, 1977
- Byrsinus rugosus (Jakovlev, 1874)
- Byrsinus setosus Lis, 2001
- Byrsinus syriacus (Horváth, 1917)
- Byrsinus varians (Fabricius, 1803)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Randall T. Schuh, James Alexander Slater: True bugs of the world (Hemiptera:Heteroptera): classification and natural history. Cornell University Press, 1995, s. 220-225. ISBN 0-8014-2066-0. (ang.).
- ↑ a b c d e f g h Jerzy A. Lis, Barbara Lis, Dariusz J. Ziaja: Heteroptera Poloniae 2: Pentatomoidea 1: Acanthosmatidae, Cydnidae, Plataspidae, Scutelleridae, Thyreocoridae. Bytom: Zakład Poligraficzno-Wydawniczy "Plik", 2012.
- ↑ a b c d Jerzy A. Lis: Klucze do oznaczania owadów Polski. T. XVIII: Pluskwiaki różnoskrzydłe - Heteroptera. Cz. zeszyt 12: Plataspidae, Thyreocoridae, Cydnidae. Toruń: Oficyna Wydawnicza Turpress, Polskie Towarzystwo Entomologiczne, 1997. ISBN 83-86781-42-4.
- ↑ genus Byrsinus Fieber, 1860. [w:] BioLib.cz [on-line]. [dostęp 2019-07-25].