Callisia fragrans

Złoty wąs

Forma typowa, dziko rosnąca
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Klad	rośliny naczyniowe
Klad	Euphyllophyta
Klad	rośliny nasienne
Klasa	okrytonasienne
Klad	jednoliścienne
Rząd	komelinowce
Rodzina	komelinowate
Rodzaj	Callisia
Gatunek	Złoty wąs
Nazwa systematyczna
Callisia fragrans (Lindl.) Woods. Ann. Missouri Bot. Gard. 29:154. 1942
Synonimy
Rectanthera fragrans (Lindl.) O. Deg. Spironema fragrans Lindl.

Callisia fragrans, popularnie nazywana złotym wąsem – gatunek rośliny należący do rodziny komelinowatych (Commelinaceae). Pochodzi z Ameryki Środkowej (półwysep Jukatan) i południowej części Ameryki Północnej (środkowy i północny Meksyk), rozprzestrzeniła się także na Florydzie. W wielu krajach, również w Polsce jest uprawiana jako roślina ozdobna. Czasami błędnie nazywana jest trzykrotką.

Morfologia

Pokrój

Bylina osiągająca 60 cm wysokości. W swoim naturalnym środowisku rośnie w poszyciu lasów tropikalnych. Rośnie szybko, rozmnaża się łatwo przez długie, płożące się pędy, które ukorzeniają się w każdym węźle, jeśli tylko znajdzie się on na ziemi.

Liście

Sztyletowate, o długości ok. 30 cm, o brzegach wybarwionych na matowopurpurowo.

Kwiaty

Wiosną tworzy liczne, bardzo małe i wonne kwiaty.

Zastosowanie

W krajach o ciepłym klimacie (strefy 9-11) jest uprawiana w gruncie jako roślina ozdobna. W Polsce jest uprawiana jako roślina pokojowa, szczególnie kultywar `Melnikoff`` mający bardziej zwarte rozety liściowe i liście żółtopaskowane. Może być uprawiana samodzielnie lub jako roślina okrywowa w dużych donicach pod większymi roślinami. Uprawiane są również inne gatunki z tego rodzaju: Callisia repens i Callisia elegans.

Uprawa

• Wymagania. Roślina łatwa w uprawie. Wymaga silnego, ale rozproszonego światła. Zbyt silne światło powoduje, że jej pędy zabarwiają się na fioletowo i roślina szybciej starzeje się, przy zbyt słaby oświetleniu pędy są wydłużone i rzadko ulistnione. Najlepiej jest uprawiać ją przy zachodnim lub wschodnim oknie, dobrze też rośnie w kuchni czy łazience (bo jest wilgotniej). Lubi niższe temperatury; powyżej 23 °C rośnie szybko i szybko starzeje się, najładniejszy, zwarty pokrój ma przy temp. 10-15 °C. Lubi wilgotne powietrze i wilgotną glebę, ale nadmierne podlewanie powoduje gnicie korzeni. Na dnie doniczki powinien być drenaż.
• Uprawa. Ze względu na zwisające pędy najlepiej uprawiać roślinę w wiszącej doniczce. Nawozi się rzadko (raz w miesiącu nawozem wieloskładnikowym), zbyt silne nawożenie powoduje nadmierny wzrost. Często trzeba przesadzać do większych doniczek; młode rośliny dwa razy w ciągu roku.
• Rozmnażanie. Roślina rośnie szybko i szybko się starzeje. Jest długowieczna, ale starsze pędy ogałacają się z dolnych liści i stają się nieładne. W związku z tym trzeba ją często odmładzać z nowych sadzonek. Wytwarza się je łatwo przez ukorzenianie wierzchołkowych kawałków pędu, umieszczając je od razu po kilka sztuk w doniczce ziemią. Gdy zaczną rosnąć, uszczykuje się im wierzchołki aby się rozgałęziały.

Bibliografia

• Jarosław Rak: Pielęgnowanie roślin pokojowych. Cz. II. Edward Kawecki (zdjęcia). Warszawa: MULTICO Oficyna Wyd., 1998. ISBN 83-7073-089-2.brak strony w książce