Canzoniere Grecanico Salentino
 CGS na festiwalu Horizonte w Koblencji, 2015 | |
| Rok założenia | |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Gatunek | |
| Strona internetowa | |
Canzoniere Grecanico Salentino (CGS) - zespół wykonujący tradycyjną muzykę ludową Półwyspu Salentyńskiego oraz muzykę inspirowaną jego tradycjami. Został utworzony w 1975 roku przez pisarkę Rinę Durante wraz z przyjaciółmi - muzykami i badaczami kultury regionu Salento. Jest jednym z najdłużej działających w tym regionie zespołów muzyki tradycyjnej nawiązującym do tradycji taranteli i jej apulijskiej odmiany, którą jest pizzica[1][2]. Teksty wykonywanych utworów (zarówno tradycyjnych, jak i własnego autorstwa) są w dużej mierze w dialekcie salentyńskim.
Zespół koncertuje na całym świecie (kilkakrotnie występował także w Polsce)[3] spotykając się z entuzjastycznym odbiorem i zbierając pozytywne recenzje[4]. W 2014 r. za promowanie praw człowieka (w kontekście praw migrantów i uchodźców) zespół otrzymał od Amnesty International Włochy nagrodę w kategorii "Sztuka i Prawa Człowieka". Wyróżnienie to przyznano za piosenkę "Solo andanta" z tekstem wiersza autorstwa Erri De Luca[5].
Skład zespołu[edytuj | edytuj kod]
- Mauro Durante – bęben obręczowy, skrzypce, śpiew
- Emanuele Licci – buzuki, gitara, śpiew
- Alessia Tondo – śpiew, bęben obręczowy
- Silvia Perrone – taniec
- Giulio Bianco – harmonijka, zampogna (dudy), flet
- Massimiliano Morabito – akordeon diatoniczny
- Giancarlo Paglialunga – tamburyn, śpiew
Obecny skład to już drugie pokolenie artystów tego zespołu. Mauro Durante i Emanuele Licci kontunuują działalność swoich rodziców - członków pierwszego składu Canzoniere Grecanico Salentino. Emanuele Licci to syn Roberto Licci, zaś ojciec Mauro Durnate to Daniele Durante, od którego Mauro przejął w 2007 r. opiekę nad zespołem. Jego matka, Rossella Pinto, także należała wcześniej do zespołu. Również Alessia Tondo już jako dziecko podejmowała współpracę z zespołem na zaproszenie Daniele Durante. Wszyscy członkowie zespołu (aktywni także jako indywidualni artyści) są silnie związani z tradycją muzyczną Półwyspu Salentyńskiego.[6][7]
Dyskografia[edytuj | edytuj kod]
- 1977 – Canti di Terra d'Otranto e della Grecia Salentina
- 1980 – Concerto 1
- 1983 – Come farò a diventare un mito
- 1985 – Concerto 2
- 1988 – Canzoniere Grecanico Salentino
- 1991 – Concerto 3
- 1994 – Sutt'acqua e sutta ientu navegamu
- 1994 – Mamminieddhu Zuccaratu
- 1997 – Ni pizzicau lu core
- 1998 – Ballati tutti quanti ballati forte
- 2000 – Canti e pizzichi d'amore
- 2000 – Carataranta
- 2001 – Pizzica pizzica
- 2002 – Alla riva del mare
- 2002 – Serenata
- 2004 – Pizzicarella mia
- 2010 – Focu d'amore
- 2012 – Pizzica Indiavolata
- 2015 – 40 Quaranta
- 2017 – Canzoniere
- 2021 – Meridiana[8][9]
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Magdalena Tejchma: Życiodajne ukąszenie od Canzoniere Grecanico Salentino. [w:] Audycja radiowa "Źródła" [on-line]. 8.11.2021. [dostęp 2024-01-25].
- ↑ About - Canzoniere Grecanico Salentino. [dostęp 2024-01-25].
- ↑ TOUR - Canzoniere Grecanico Salentino. [dostęp 2024-01-25].
- ↑ PRESS - Canzoniere Grecanico Salentino. [dostęp 2024-01-25].
- ↑ Włoska Amnesty International przyznała.... [dostęp 2024-01-25].
- ↑ About - Canzoniere Grecanico Salentino. [dostęp 2024-01-25].
- ↑ ARTISTS - Canzoniere Grecanico Salentino. [dostęp 2024-01-25].
- ↑ DISCOGRAPHY - Canzoniere Grecanico Salentino. [dostęp 2024-01-25].
- ↑ Strona albumu i projektu Meridiana. [dostęp 2024-01-25].