Celebryta
_5.jpg)
Celebryta (rodz. żeński celebrytka, l.mn. celebryci, ang. celebrity, z łac. celebrare) – znana osoba będąca obiektem zainteresowania mediów, zwłaszcza tabloidów[1].
Zgodnie z definicją sformułowaną przez Daniela Boorstina w 1961 roku celebryta to osoba, która jest znana z tego, że jest znana. Słowo celebryt nie jest dokładnym synonimem gwiazdy, sławy, idola, autorytetu. Ze względu na możliwość szerokiego oddziaływania społecznego celebryci wykorzystywani są w działaniach reklamowych.
Pochodzenie wyrazu
[edytuj | edytuj kod]Słowo to w języku polskim pojawia się od 2009 roku: statystyki wyszukiwarki Google pokazują, że do stycznia 2009 wyraz ten w zasobie słów polskiego internauty nie istniał[2].
Występowanie tego leksemu w polskojęzycznej przestrzeni komunikacyjnej przed tym okresem jest sporadyczne i ogranicza się[3] do niewielkiej ilości publikacji specjalistycznych w dziedzinie mediów:
- rok 2007 – Wiesław Godzic, teoretyk mediów[4]; Jacek Żakowski, dziennikarz[5]; Teresa Grzeszak, teoretyk prawa cywilnego[6]
- rok 2008 – Tomasz Potkaj, redaktor tygodnika o celebrytach Rewia[7]; Radosław Strzelecki, filozof[8]
Swoją popularność celebryta może wykorzystać w działaniach reklamowych firm w zamian za wynagrodzenie[9].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ celebryta, Obserwatorium Językowe Uniwersytetu Warszawskiego.
- ↑ a b Statystyki wyszukiwarki Google.
- ↑ Wyszukiwarka wydawnictw Google Books: celebryta, celebryci.
- ↑ W. Godzic, Znani z tego, że są znani. Celebryci w kulturze tabloidów, Warszawa 2007.
- ↑ Cytat: „Gdy w grę wchodzi jakiś nieżyczliwy władzy celebryta mogący mieć jakiekolwiek publiczne znaczenie [...]” [1]
;– Jacek Żakowski. Nauczka. Str. 264. Wydawnictwo Krytyki Politycznej, 2007. - ↑ Cytat: „We Francji celebryci muszą tolerować rozpowszechnianie o nich tylko tych informacji, które są légitime i utile,, czyli zaspokajają uprawniony interes opinii publicznej i są dla niej użyteczne.” [2]
– Teresa Grzeszak, „Celebryci kontra tabloidy, czyli o nowych funkcjach zadośćuczynienia”. Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Jagiellońskiego. Prace z prawa własności intelektualnej / Prawo własności intelektualnej wczoraj, dziś i jutro. Zeszyt 100. s. 130. Oficyna Wolters Kluwer, 2007. - ↑ Tomasz Potkaj, „Czy ojciec dyrektor jest celebrytą?,” Tygodnik Powszechny, 02.09.2008 (dostępne też na: tygodnik.onet.pl).
- ↑ Pojedyncze użycie w urwanym zdaniu: „To jest wtedy gra. Panuje powszechna opinia, że tzw. celebryci...” [3] – Radosław Strzelecki, magazyn Mêlée nry 1–4/2008. s. 314.
- ↑ Najdrożsi celebryci, czyli reklamowe lokomotywy 2011 w PRNews.pl (Dostęp:2012-01-16).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Poradnia językowa PWN, poradnia.pwn.pl
- T. Potkaj, Czy ojciec dyrektor jest celebrytą?, „Tygodnik Powszechny”, 02.09.2008 (dostępne też na: tygodnik.onet.pl).