Jacek Żakowski
Jacek Żakowski (2023) | |
Data i miejsce urodzenia |
17 sierpnia 1957 |
---|---|
Zawód, zajęcie | |
Alma Mater | |
Uczelnia | |
Pracodawca | |
Odznaczenia | |
Jacek Wojciech Żakowski (ur. 17 sierpnia 1957 w Warszawie[1][2]) – polski dziennikarz i publicysta.
W 1989 r. kierownik działu wyborczego „Gazety Wyborczej”, w latach 1989–1990 rzecznik prasowy Obywatelskiego Klubu Parlamentarnego, w latach 1991–1992 prezes Polskiej Agencji Informacyjnej, 1992-93 szef publicystyki i reportażu w „Życiu Warszawy”. Od 1993 r. publicysta „Gazety Wyborczej”; komentator tygodnika „Polityka”; nauczyciel akademicki, od 1999 kierownik Katedry Dziennikarstwa Collegium Civitas w Warszawie.
Kariera zawodowa
[edytuj | edytuj kod]Absolwent Liceum im. Dobiszewskiego w Warszawie. W 1981 r. ukończył studia na Wydziale Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego. W 1982 r. odbył obowiązkową służbę wojskową w Szkole Podchorążych Rezerwy Wojsk Łączności w Zegrzu[3][4].
Pracę dziennikarza rozpoczął w tygodniku „Na Przełaj” (1980–1981), następnie działał w Biurze Informacji Prasowej NSZZ „Solidarność” (1981–1983). W kolejnych latach pisał do „Tygodnika Polskiego” (1983) i miesięcznika „Powściągliwość i Praca” (1984–1989). Był rzecznikiem prasowym Obywatelskiego Klubu Parlamentarnego (1989–1991), jednym z założycieli „Gazety Wyborczej” oraz pierwszym prezesem Polskiej Agencji Informacyjnej (1991–1992).
Jest publicystą i komentatorem tygodnika „Polityka”, publikuje komentarze w „Gazecie Wyborczej”. Był gospodarzem wielu programów publicystycznych w polskich stacjach telewizyjnych i radiowych, takich jak: Tok Szok, Gość Radia Zet, Rozmowy podsłuchiwane, Summa zdarzeń według Jacka Żakowskiego i Tydzień Jacka Żakowskiego, prowadził też programy Rozmowa dnia, Ex cathedra i REdAKCJA w Superstacji. Jest gospodarzem piątkowych wydań Poranka w Tok FM.
Życie prywatne
[edytuj | edytuj kod]Jest synem Wojciecha i Anny Żakowskich, wnukiem Hanny Brzezińskiej i prawnukiem Wacława Brzezińskiego[1]. Był dwukrotnie żonaty. Z pierwszego związku ma syna Macieja (ur. 1983)[5] i córkę Martę (ur. 1986)[6]. Z drugiego małżeństwa ma syna Stefana (ur. 2007)[7].
Programy telewizyjne i radiowe
[edytuj | edytuj kod]- Kawa czy herbata? w TVP1
- Tok Szok (z Piotrem Najsztubem) w TVP2, później w Polsacie
- Tischner czyta katechizm
- Autograf
- Rozmowy podsłuchiwane w RMF FM (z Piotrem Najsztubem)
- Gość Radia Zet w Radiu Zet
- Poranek TOK FM w Tok FM
- Summa zdarzeń według Jacka Żakowskiego w TVP1
- Tok2Szok (z Piotrem Najsztubem) w TV4
- Tydzień Jacka Żakowskiego w TVP Info
- Rozmowa dnia w Superstacji
- Ex cathedra w Superstacji
- REdAKCJA w Superstacji
Ważniejsze publikacje
[edytuj | edytuj kod]- Rozmowy o Evereście (1982, z L. Cichym i K. Wielickim),
- Anatomia smaku, czyli rozmowy o losach zespołu Tygodnika Powszechnego w latach 1953–1956 (1986, w drugim obiegu)
- Wyzwania: wypisy z lektury nauczania społecznego papieża Jana Pawła II (1987, z ks. J. Chrapkiem),
- Rozmowy z lekarzami (1987)
- Rok 1989 – Bronisław Geremek opowiada, Jacek Żakowski pyta (1990)
- Trzy ćwiartki wieku: rozmowy z Jerzym Turowiczem, Kraków 1990.
- Między Panem a Plebanem (1995, z A. Michnikiem i ks. J. Tischnerem)
- PRL dla początkujących (1995, z J. Kuroniem)
- Tischner czyta Katechizm (1996, z ks. J. Tischnerem)
- Co dalej, panie Mrożek? (1996)
- Siedmiolatka, czyli Kto ukradł Polskę? (1997, z J. Kuroniem)
- Pół wieku pod włos, czyli Życie codzienne „Tygodnika Powszechnego” w czasach heroicznych (1999)
- Mroczne wnętrza: uwięziony Prymas prywatnie w oczach współwięźniów i swojej siostry (2000)
- Rewanż pamięci (2002)
- Trwoga i nadzieja. Rozmowy o przyszłości (2003)
- Anty-TINA. Rozmowy o lepszym świecie, myśleniu i życiu (2005)
- Koniec (2006)
- Nauczka (2007)
- Zawał. Zrozumieć kryzys (2009)
Odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2014, za wybitne osiągnięcia w działalności na rzecz przemian demokratycznych i wolności słowa w Polsce, za zasługi dla rozwoju wolnych mediów i niezależnego dziennikarstwa)[8][9]
Nagrody i wyróżnienia
[edytuj | edytuj kod]- Nagroda Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich (podziemnego, 1987)
- Nagroda Adolfa Bocheńskiego (1986)
- Nagroda Polskiego PEN Clubu im. Ksawerego Pruszyńskiego (1988)
- Dziennikarz Roku (1997)
- dwa Wiktory (1997).
- Druga nagroda w europejskim konkursie dziennikarskim „For Diversity. Against Discrimination” („Za różnorodnością. Przeciw dyskryminacji”) za artykuł „Miłuj geja swego”, w którym J. Żakowski wspólnie z E. Bendykiem stawia tezę, że wzrost gospodarczy, modernizacja społeczeństwa jest skorelowana „z odsetkiem osób o orientacji jawnie homoseksualnej”[10]. Ten sam artykuł został przez tygodnik „Wprost” uznany za największą głupotę III RP.[11]
- Nagroda w studenckim plebiscycie MediaTory w kategorii ProwokaTOR (listopad 2009)
- Nagroda im. Bolesława Prusa – „Złoty Prus” (2015)[12]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Jacek Żakowski h. Jastrzębiec [online], Sejm-Wielki.pl [dostęp 2019-05-05] .
- ↑ Kto jest kim w Polsce: informator biograficzny. Lubomir Mackiewicz (red.), Anna Żołna (red.). Warszawa: Wydawnictwo „Interpress”, 1993, s. 856. ISBN 83-223-2644-0.
- ↑ Dorota Kania, Żakowski szkolony przez kontrwywiad wojskowy PRL. Zapytany o WSW wyłącza telefon! [online], niezalezna.pl, 16 grudnia 2013 [dostęp 2019-05-05] .
- ↑ Dorota Kania, Teczka Żakowskiego w WSW. Dziennikarz prostuje, my publikujemy dokument [online], niezalezna.pl, 17 grudnia 2013 [dostęp 2019-05-05] .
- ↑ Kim jest Maciej Żakowski – nowy partner Agnieszki Szulim? [online], Party.pl, 30 lipca 2013 [dostęp 2019-05-05] (pol.).
- ↑ Oszalał z miłości [online], kobieta.interia.pl [dostęp 2019-05-05] (pol.).
- ↑ Wirtualna Polska Media S.A , Jacek Żakowski, Magdalena Cytowska [online], gwiazdy.wp.pl, 14 listopada 2014 [dostęp 2019-05-05] (pol.).
- ↑ M.P. z 2014 r. poz. 923.
- ↑ Podziękowanie za zasługi w umacnianiu wolności. prezydent.pl, 11 listopada 2014. [dostęp 2014-11-11].
- ↑ Miłuj geja swego. www.polityka.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-09-26)]. (pol.).
- ↑ Inteligencja bez inteligencji.
- ↑ Od felietonów Bolesława Prusa do… Nagrody im. Bolesława Prusa. dziennikarzerp.org.pl, 2018-08-14. [dostęp 2022-06-02]. (pol.).
- Absolwenci Wydziału Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego
- Dziennikarze Radia Zet
- Dziennikarze RMF FM
- Dziennikarze Tok FM
- Odznaczeni Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (III Rzeczpospolita)
- Osobowości telewizyjne związane z TVN
- Osobowości telewizyjne związane z TVP
- Osobowości telewizyjne związane z Polsatem
- Osobowości telewizyjne związane z Superstacją
- Wykładowcy Collegium Civitas w Warszawie
- Polscy dziennikarze prasowi
- Polscy dziennikarze telewizyjni
- Polscy publicyści
- Ludzie urodzeni w Warszawie
- Urodzeni w 1957