Centralne Muzeum Sił Zbrojnych w Moskwie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Centralne Muzeum Sił Zbrojnych
w Moskwie
Центральный музей Вооружённых сил
Ilustracja
Budynek muzeum
Państwo

 Rosja

Miejscowość

Moskwa

Adres

129110 Moskwa
ul. Armii Radzieckiej 2

Data założenia

23 grudnia 1919

Zakres zbiorów

militaria

Wielkość zbiorów

800 tys.

Powierzchnia ekspozycji

5 000 m²

Dyrektor

pułkownik Aleksander Nikonow

Położenie na mapie Moskwy
Mapa konturowa Moskwy, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Centralne Muzeum Sił Zbrojnychw Moskwie”
Położenie na mapie Rosji
Mapa konturowa Rosji, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Centralne Muzeum Sił Zbrojnychw Moskwie”
Ziemia55°47′05,323″N 37°37′01,351″E/55,784812 37,617042
Strona internetowa

Centralne Muzeum Sił Zbrojnych w Moskwie (ros. Центральный музей Вооружённых сил) – muzeum historii wojskowości rosyjskiej w Moskwie.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Muzeum zostało założone w 1919 roku, ale idea jego powstania sięga co najmniej lat 60. XIX w. i pierwszych prób utworzenia tego typu placówki w carskiej Rosji. W 1901 roku, z inicjatywy cara Mikołaja II, resort wojny przygotował projekt specjalnego rozporządzenia powołującego taką placówkę. Wybuch najpierw wojny rosyjsko-japońskiej w 1905 roku, a następnie I wojny światowej i rewolucji pokrzyżowały te plany. Ostatecznie muzeum powstało dopiero po przejęciu władzy przez bolszewików, w 1919 roku jako wystawa pt. Życie Armii Czerwonej i Floty, która z inicjatywy Trockiego w 1923 roku uzyskała status stałego muzeum.

Pierwszą siedzibą muzeum był były Klub Myśliwski przy ul. Wozdwiżenka 6, następnie Centralny Dom Armii Czerwonej przy Placu Jekatierinskim.

Muzeum zaprzestało działalności w okresie czystek stalinowskich w armii lat 30. (kiedy to większość jego pracowników została aresztowana) i w okresie wielkiej wojny ojczyźnianej w latach 1941–1945.

Olbrzymie trofea wojenne o charakterze muzealnym (blisko 250 tys.), jakie Armia Czerwona przejęła w wyniku upadku III Rzeszy, potrzeba ich przechowywania oraz eksponowania i względy propagandowe, wymusiły na władzach ZSRR poważną rozbudowę muzeum, która ostatecznie zakończyła się w 1965 roku, kiedy to placówka uzyskała swoją obecną siedzibę przy ul. Armii Radzieckiej 2.

Swoją obecną nazwę placówka nosi od 1993 roku.

Zbiory[edytuj | edytuj kod]

W zbiorach muzeum znajduje się około 800 tys. eksponatów począwszy od jednostronicowych dokumentów, a na pociskach balistycznych kończąc. Ekspozycje prezentowane są w 24 salach o łącznej powierzchni 5 tys. m². Na wystawie plenerowej za budynkiem muzeum pokazywanych jest ok. 150 egzemplarzy ciężkiego sprzętu radzieckiego i rosyjskiego typu: czołgi, broń artyleryjska, samoloty i rakiety. Muzeum posiada wiele unikatowych egzemplarzy techniki wojskowej, w tym polskiej z okresu II Rzeczypospolitej, przejętych przez Armię Czerwoną po agresji na Polskę 17 września 1939 roku (m.in. pierwsze polskie pistolety maszynowe MORS, z których jeden, dzięki staraniom polskich muzealników, został w 1983 roku przekazany Polsce (nr fab. 38) i obecnie znajduje się w Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie[1]). W muzeum eksponowane są m.in. szczątki zwiadowczego samolotu U-2, zestrzelonego nad ZSRR w maju 1960 roku.

Obok muzeum w znajduje się odsłonięty w 2002 roku pomnik marynarzy poległych na okręcie podwodnym "Kursk" w katastrofie w sierpniu 2000 roku.

Organizacyjnie placówka podlega Ministerstwu Obrony FR.

Galeria[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Zbigniew Gwóźdź Piotr Zarzycki: Polskie konstrukcje broni strzeleckiej. Warszawa: Wydawnictwo Czasopism i Książek Technicznych SIGMA NOT, 1993, s. 121. ISBN 83-85001-69-7.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]