Centrostephus
| Centrostephus | |
| Horváth, 1919 | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Gromada | |
| Rząd | |
| Podrząd | |
| Infrarząd | |
| Nadrodzina | |
| Rodzina | |
| Podrodzina | |
| Plemię | |
| Rodzaj |
Centrostephus |
| Typ nomenklatoryczny | |
|
Chilocoris parumpunctatus Signoret, 1884 | |
Centrostephus – rodzaj pluskwiaków różnoskrzydłych z rodziny ziemikowatych i podrodziny Cydninae. Obejmuje trzy opisane gatunki.
Morfologia i zasięg[edytuj | edytuj kod]
Pluskwiaki o ciele długości od 2,2 do 2,7 mm[1]. Głowę mają wydłużoną, zaopatrzoną w wyłupiaste oczy złożone, przyoczka oraz czułki zbudowane z pięciu członów, z których drugi ma drobne rozmiary. Wolny nadustek ma przed wierzchołkiem dwie grube i krótkie szczeciny. Płytki żuwaczkowe są dłuższe od nadustka, zaopatrzone w włosowate szczecinki pierwotne oraz przykrawędziowo położone grube i krótkie szczeciny wtórne. Szersze niż dłuższe i ku przodowi zwężone przedplecze ma wzdłuż wyraźnie piłkowanych krawędzi bocznych rozmieszczone krawędziowe i przykrawędziowe punkty ze szczecinkami (chetopory). Wierzch przedplecza podzielony jest poprzecznym, wgłębionym, umieszczonym za środkiem długości szeregiem punktów na dwa płaty. Szersza niż dłuższa, trójkątna w zarysie tarczka ma punktowaną powierzchnię. Półpokrywy mają wyodrębnione międzykrywki, egzokoria i mezokoria. Ich kostalne krawędzie są wyraźnie piłkowane i zaopatrzone w krótkie, włosowate szczecinki. Niezbyt duża zakrywka ma lekko zafalowany szew. Mezopleury i metapleury mają wielkie, prawie kwadratowe w zarysie ewaporatoria. Ujścia gruczołów zapachowych zatułowia są poprzeczne z korytowatą częścią nasadową, przedłużonym szczytem i zaokrąglonym, zakrzywionym płatem tylnym sięgającym niemal tylnej krawędzi ewaporatorium metapleury. Golenie odnóży przednich są rozszerzone i uzbrojone silnymi kolcami na zewnętrznej krawędzi, a te odnóży środkowych i tylnych smukłe, zaopatrzone w liczne kolce i szczecinki[2][1]. Odwłok ma błyszczące, po bokach porośnięte krótkimi włoskami sternity. Genitalia samców charakteryzują się nabrzmiałymi wierzchołkowymi częściami paramerów[2].
Rodzaj ten rozmieszczony jest w krainie orientalnej i na północy krainy australijskiej[2][1]. C. parumpunctatus znany jest z Indii i Filipin[2], C. pullus z Nowej Brytanii, a C. tumidicollis z Nowej Gwinei[1].
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Takson ten wprowadzony został w 1919 roku przez Gézę Horvátha[3][2][1]. Gatunkiem typowym wyznaczył on Chilocoris parumpunctatus[2][1].
Do rodzaju zalicza się trzy opisane gatunki[3][2][1]:
- Centrostephus parumpunctatus (Signoret, 1884)
- Centrostephus pullus Horváth, 1919
- Centrostephus tumidicollis Horváth, 1919
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g Jerzy Adrian Lis. A review ofburrower bugs ofthe Australian Region, with a discussion on the distribution of the genera (Hemiptera: Heteroptera: Cydnidae). „Genus”. 7 (2), s. 177-238, 1996.
- ↑ a b c d e f g Jerzy Adrian Lis: A revision of oriental burrower bugs (Heteroptera: Cydnidae). Bytom: Upper Silesian Museum, 1994, s. 15-16, 49-51. ISBN 83-901173-1-2.
- ↑ a b genus Centrostephus Horváth, 1919. [w:] BioLib.cz [on-line]. [dostęp 2023-09-17].