Cydnini
| Cydnini | |
| G.J. Billberg, 1820 | |
| Okres istnienia: miocen–dziś | |
 ziemik tarczyca | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Gromada | |
| Rząd | |
| Podrząd | |
| Infrarząd | |
| Nadrodzina | |
| Rodzina | |
| Podrodzina | |
| Plemię |
Cydnini |
Cydnini – plemię pluskwiaków z podrzędu różnoskrzydłych, rodziny ziemikowatych i podrodziny Cydninae. Obejmuje około 150 opisanych gatunków, zgrupowanych w 12 rodzajach.
Morfologia i zasięg[edytuj | edytuj kod]
Pluskwiaki o ciele czarnym, czarnobrązowym lub brązowym, bez jaśniejszych wzorów czy plam[1]. Półokrągła do prawie trójkątnej głowa ma całobrzegie krawędzie. Płytki żuwaczkowe zaopatrzone są w chetopory. Szersze niż dłuższe przedplecze ma chetopory na brzegach bocznych[2]. Tarczka jest trójkątna[3], szersza niż dłuższa lub tak szeroka jak długa, zwykle nie dochodząca do połowy długości półpokryw. Te z kolei mają wyodrębnione międzykrywki, egzokoria i mezokoria. Ujścia gruczołów zapachowych zatułowia przedłużone są bocznie w pasma wygładzonego oskórka, zwykle sięgając prawie do krawędzi segmentu[2]. Wszystkie odnóża zwieńczone są stopami o członie drugim nieodbiegającym zbytnio średnicą od pierwszego i trzeciego[2][3]. Genitalia samca odznaczają się prąciem o bardzo słabo zesklerotyzowanej i pozbawionej pigmentacji fallotece[2].
Przedstawiciele plemienia zamieszkują głównie krainy palearktyczną, etiopską, orientalną i australijską[2]. W Polsce reprezentowani są jedynie przez ziemika tarczycę[4][1].
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Plemię to obejmuje około 150 opisanych gatunków, zgrupowanych w 12 rodzajach[5]:
- Blaena Walker, 1868
- Blaenocoris J.A. Lis, 1997
- Centrostephus Horváth, 1919
- Chilocoris Mayr, 1865
- Cydnotomus Lis, 2000
- Cydnus Fabricius, 1803
- Nishadana Distant, 1899
- Nishocoris Lis, 1997
- Parachilocoris Horváth, 1919
- Paranishadana Lis, 1997
- Peltoxys Signoret, 1880
- Pullneya Horváth, 1919
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Jerzy A. Lis, Barbara Lis, Dariusz J. Ziaja: Heteroptera Poloniae 2: Pentatomoidea 1: Acanthosmatidae, Cydnidae, Plataspidae, Scutelleridae, Thyreocoridae. Bytom: Zakład Poligraficzno-Wydawniczy "Plik", 2012.
- ↑ a b c d e Jerzy Adrian Lis: A revision of oriental burrower bugs (Heteroptera: Cydnidae). Bytom: Upper Silesian Museum, 1994, s. 15-16, 49-51. ISBN 83-901173-1-2.
- ↑ a b Randall T. Schuh, James Alexander Slater: True bugs of the world (Hemiptera:Heteroptera): classification and natural history. Cornell University Press, 1995, s. 220-225. ISBN 0-8014-2066-0. (ang.).
- ↑ Jerzy A. Lis: Klucze do oznaczania owadów Polski. T. XVIII: Pluskwiaki różnoskrzydłe - Heteroptera. Cz. zeszyt 12: Plataspidae, Thyreocoridae, Cydnidae. Toruń: Oficyna Wydawnicza Turpress, Polskie Towarzystwo Entomologiczne, 1997. ISBN 83-86781-42-4.
- ↑ tribus Cydnini Billberg, 1820. [w:] BioLib.cz [on-line]. [dostęp 2023-09-05].