Charles Sumner
 Charles Sumner między rokiem 1860 a 1875 | |
| Data i miejsce urodzenia |
6 stycznia 1811 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
11 marca 1874 |
| senator z Massachusetts | |
| Okres |
od kwietnia 1851 |
| Przynależność polityczna | |
.svg){kind=small}
| |
Charles Sumner (ur. 6 stycznia 1811 w Bostonie, zm. 11 marca 1874 w Waszyngtonie) – amerykański polityk i abolicjonista.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 6 stycznia 1811 w Bostonie[1]. W 1830 roku ukończył studia na Uniwersytecie Harvarda, a trzy lata później Harvard Law School[2]. W 1834 roku został przyjęty do palestry i rozpoczął prywatną praktykę prawniczą[2]. Wykładał na swojej alma mater, a także podróżował po Europie i zaangażował się w politykę[2]. W 1846 roku odrzucił nominację Partii Wigów do Izby Reprezentantów, a dwa lata później był jednym z założycieli Partii Wolnej Ziemi[2]. Bez powodzenia ubiegał się z jej ramienia o mandat w izbie niższej, jednak w 1851, jako freesoiler, został wybrany do Senatu[2]. Stanowczo krytykował kompromis 1850 roku i ustawę o Kansas i Nebrasce, nazywając senatorów Stephena Douglasa i Andrew Butlera „zwolennikami niewolnictwa”[1]. Dwa dni później kongresman Preston Brooks zaatakował i dotkliwie pobił Sumnera laską, uznając jego słowa za obrazę kraju i zniesławienie jego wuja (Butlera)[1]. Rekonwalescencja Sumnera trwała trzy lata[1].
W połowie lat 50. przeszedł do Partii Republikańskiej i z jej ramienia pełnił mandat senatora aż do śmierci[2]. Sprzeciwiał się prezydentowi Abrahamowi Lincolnowi, a później Andrew Johnsonowi w kwestii powojennej polityki odbudowy. Zajął stanowisko, że pokonane stany południowe są podbitą prowincją, niepodlegającą ochronie Konstytucji i że powinny zapewnić gwarancje równego prawa wyborczego Afroamerykanów, zanim zostaną ponownie przyjęte do Unii[1]. W latach 1861–1871 Sumner był przewodniczącym senackiej Komisji Spraw Zagranicznych[2]. Został zdymisjonowany z tej funkcji w wyniku konfliktu z prezydentem Ulyssesem Grantem (Sumner sprzeciwiał się aneksji Dominikany)[1]. Zmarł 11 marca 1874 roku w Waszyngtonie na atak serca[1].