Unia (Stany Zjednoczone)

Podział terytorium USA podczas wojny secesyjnej:

     stany Unii

     stany Konfederacji

     stany graniczne Unii, w których panowało niewolnictwo do końca wojny

     zorganizowane terytoria USA

Unia − określenie używane dla amerykańskich stanów, które pozostały w składzie Stanów Zjednoczonych Ameryki (USA) podczas domowej wojny secesyjnej z lat 1861–1865, w przeciwieństwie do Konfederacji. Stany Unii określane są też jako Północ lub pejoratywnie – Jankesi. Drugą stroną konfliktu były Skonfederowane Stany Ameryki (CSA). Potocznie, Południe lub Konfederaci.

Stany pozostające w Unii zachowały ciągłość nazwy państwa Stany Zjednoczone (United States of America). Nie zmniejszono też liczby gwiazdek na fladze.

Pośród nich wyróżniały się stany graniczne, w których legalne było niewolnictwo aż do ogłoszenia po wojnie trzynastej poprawki do Konstytucji. Graniczyły z CSA, a ich przynależność do Unii była chwiejna. Ich obywatele byli podzieleni w kwestii tego, do kogo chcą przynależeć. CSA uważała je za własne, choć nigdy nad nimi nie panowała.

Stany Unii

• Connecticut
• Delaware – stan graniczny, jedyny w tej kategorii, który nie stykał się z CSA
• Illinois
• Indiana
• Iowa
• Kalifornia
• Kansas
• Kentucky – stan graniczny
• Maine
• Maryland – stan graniczny
• Massachusetts
• Michigan,
• Minnesota
• Missouri – stan graniczny
• Nevada – utworzona w 1864 r.
• New Hampshire
• New Jersey
• Nowy Jork
• Ohio
• Oregon
• Pensylwania
• Rhode Island
• Vermont
• Wirginia Zachodnia – część konfederackiej Wirginii, która ogłosiła secesję z reszty stanu i CSA. Przystąpiła/powróciła do Unii w 1863 roku. Stan graniczny.
• Wisconsin.