Unia (Stany Zjednoczone)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Flaga USA z lat 1861–1863, sztandar Unii
Flaga USA z lat 1863–1865, późniejszy sztandar Unii
Podział terytorium USA podczas wojny secesyjnej:

     stany Unii

     stany Konfederacji

     stany graniczne Unii, w których panowało niewolnictwo do końca wojny

     zorganizowane terytoria USA

Unia − określenie używane dla amerykańskich stanów, które pozostały w składzie Stanów Zjednoczonych Ameryki (USA) podczas domowej wojny secesyjnej z lat 1861–1865, w przeciwieństwie do Konfederacji[1]. Stany Unii określane są też jako Północ lub pejoratywnie – Jankesi. Drugą stroną konfliktu były Skonfederowane Stany Ameryki (CSA), potocznie, Południe lub Konfederaci[2].

Stany pozostające w Unii zachowały ciągłość nazwy państwa Stany Zjednoczone (United States of America). Nie zmniejszono też liczby gwiazdek na fladze.

Pośród nich wyróżniały się stany graniczne, w których legalne było niewolnictwo aż do ogłoszenia po wojnie trzynastej poprawki do Konstytucji. Graniczyły z CSA, a ich przynależność do Unii była chwiejna. Ich obywatele byli podzieleni w kwestii tego, do kogo chcą przynależeć. CSA uważała je za własne, choć nigdy nad nimi nie panowała[3].

Unia posiadała własne siły zbrojne, zwane Armią Unii (ang. Union Army).

Stany Unii[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. wojna secesyjna, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2021-01-08].
  2. Wojna secesyjna: Południe idzie na wojnę, Kurier Historyczny [dostęp 2021-01-08].
  3. Border States, mrlincolnandfreedom.org [dostęp 2021-01-08] (ang.).