Chloris (córka Amfiona)
| mityczna królowa Pylos | |
| Jako żona | |
|---|---|
| Dane biograficzne | |
| Ojciec | |
| Matka | |
| Mąż | |
| Dzieci | |
Chloris (także Meliboja, gr. Μελἰβοια Melíboia, Χλωρις Chlōris, z gr. Zielona[1], łac. Meliboea, Chloris) – w mitologii greckiej królowa Pylos.
| Zeus | |||||||||||||||||
| Iasos | Tantal | ||||||||||||||||
| Amfion | Niobe | ||||||||||||||||
| Chloris | Sipylos, Eupinytos, Ismenos, Damasichton, Agenor, Fajdimos, Tantal, Etodaja/Neajra, Kleodoksa, Astyoche, Ftia, Pelopia, Astykrateja, Ogygia, Amyklas | ||||||||||||||||
Uchodziła za córkę króla Amfiona z Orchomenos[2] i Niobe[3]. Była najmłodszym dzieckiem pary królewskiej. Para ta doczekała się siedmiu synów i siedmiu córek. Potomstwo to zwano Niobidami. Ich matka była z nich bardzo dumna, wręcz pyszniła się tak licznym i urodziwym potomstwem. Doszło do tego, że zaczęła szydzić z Leto, matki dwojga dzieci: Apollona i Artemidy. W zemście bliźnięta zabiły dzieci Niobe[4], pozostawiwszy przy życiu jedynie Chloris i Amyklasa[5]. Patrząc na śmierć swego rodzeństwa, ocalała dziewczynka zzieleniała ze strachu i stąd wzięło się jej imię, oznaczające po grecku Zielona[1].
Chloris wyszła za Neleusa[6], króla Pylos[4]. Urodziła mu dwunastu synów i jedną córkę, którą nazwano Pero. Synów Chloris spotkał w większości smutny los. Heros Herakles po zabójstwie Ifitosa zwrócił się do Neleusa o oczyszczenie go z tej zbrodni. Władca Pylos nie zgodził się. Rozgniewany syn Zeusa zabił wszystkich jego synów oprócz Nestora[2], który został po ojcu królem Pylos[7].
- Potomkowie Chloris[2]
| Neleus | Chloris | ||||||||||||||||||||||
| Tauros, Asterios, Pylaon, Deimachos, Eurybios, Epilaos, Frasjos, Eurymenes, Euagoras, Alastor, Periklymenos | Pero | Nestor | |||||||||||||||||||||
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Grimal 2008 ↓, s. 252.
- ↑ a b c d Grimal 2008 ↓, s. 247.
- ↑ Schmidt 2006 ↓, s. 69.
- ↑ a b Schmidt 2006 ↓, s. 222.
- ↑ Schmidt 2006 ↓, s. 69-70.
- ↑ Schmidt 2006 ↓, s. 70.
- ↑ Grimal 2008 ↓, s. 250.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Pierre Grimal: Słownik mitologii greckiej i rzymskiej. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich – Wydawnictwo we Wrocławiu, 2008. ISBN 978-83-04-04673-3.
- Joël Schmidt: Słownik mitologii greckiej i rzymskiej. Katowice: Książnica, 2006, seria: Słowniki encyklopedyczne „Książnicy”. ISBN 978-83-7132-841-1.
- Vojtech Zamarovský: Słownik mitologii greckiej i rzymskiej. Katowice: Videograf II, 2006. ISBN 83-7183-391-1.