Christine Stanton
| Data i miejsce urodzenia |
12 grudnia 1959 | ||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Wzrost |
183 cm | ||||||||||||
| Dorobek medalowy | |||||||||||||
| |||||||||||||
Christine Frances Stanton z domu Annison (ur. 12 grudnia 1959 w Cottesloe[1]) – australijska lekkoatletka, specjalistka skoku wzwyż, dwukrotna medalistka igrzysk Wspólnoty Narodów, trzykrotna olimpijka.
Kariera sportowa[edytuj | edytuj kod]
Zajęła 3. miejsce w skoku wzwyż na igrzyskach Konferencji Pacyfiku w 1977 w Canberze[2] oraz 6. miejsce w zawodach pucharu świata w 1977 w Düsseldorfie[3]. Na igrzyskach olimpijskich w 1980 w Moskwie zajęła 6. miejsce ex aequo z Andreą Bienias z Niemieckiej Republiki Demokratycznej[1]. Ponownie zajęła 3. miejsce na igrzyskach Konferencji Pacyfiku w 1981 w Christchurch[2]. W pucharze świata w 1981 w Rzymie była czwarta[3].
Zdobyła srebrny medal (przegrywając jedynie z Debbie Brill z Kanady, a wyprzedzając Barbarę Simmonds z Anglii) na igrzyskach Wspólnoty Narodów w 1982 w Brisbane[4]. Odpadła w kwalifikacjach na mistrzostwach świata w 1983 w Helsinkach[5]. Zajęła 11. miejsce (ex aequo z czterema innymi zawodniczkami) na igrzyskach olimpijskich w 1984 w Los Angeles[1] oraz 5. miejsce w pucharze świata w 1985 w Canberze[2]..
Stanton zdobyła złoty medal (wyprzedzając reprezentantki Irlandii Północnej Sharon McPeake i Janet Boyle) na igrzyskach Wspólnoty Narodów w 1986 w Edynburgu[4]. Odpadła w kwalifikacjach na mistrzostwach świata w 1987 w Rzymie[6]. Zajęła 7. miejsce na igrzyskach olimpijskich w 1988 w Seulu[1].
Była mistrzynią Australii w skoku wzwyż w latach 1975/1976, 1976/1977. 1979/1980, 1980/1981, 1982/1983, 1984/1985, 1985/1986 i 1986/1987, wicemistrzynią w 1977/1978, 1983/1984, 1987/1988 i 1988/1989 oraz brązową medalistką w 1974/1975 i 1981/1982. Była również mistrzynią swego kraju w skoku w dal w 1980/1981, wicemistrzynią w siedmioboju 1982/1983 i w biegu na 100 metrów przez płotki w 1983/1984, a także brązową medalistką w pięcioboju w 1979/1980, w skoku w dal w 1981/1982 i w siedmioboju w 1984/19856[7].
Czterokrotnie poprawiała rekord Australii w skoku wzwyż, doprowadzając go do wyniku 1,96 m, uzyskanego 26 stycznia 1985 w Adelaide[8]. Był to najlepszy wynik w jej karierze[9].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Chris Stanton [online], olympedia.org [dostęp 2021-03-21] (ang.).
- ↑ a b c Pacific Conference Games [online], GBRAthletics [dostęp 2021-03-21] (ang.).
- ↑ a b 1st IAAF/VTB Bank Continental Cup IAAF Statistics Handbook Split 2010 [online], IAAF, s. 73–74 [dostęp 2021-03-21] [zarchiwizowane z adresu 2012-10-26] (ang.).
- ↑ a b Christine Frances Stanton [online], thecgf.com [dostęp 2021-03-21] (ang.).
- ↑ IAAF World Athletics Championships Doha 2019 Statistics Handbook [online], World Athletics, s. 310–311 [dostęp 2021-03-21] (ang.).
- ↑ IAAF World Athletics Championships Doha 2019 Statistics Handbook [online], World Athletics, s. 311 [dostęp 2021-03-21] (ang.).
- ↑ Christine 'Chris' STANTON (Annison) (WA) Female b. 12 Dec 1959 [online], Australian Athletics [dostęp 2021-03-21] (ang.).
- ↑ Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 276. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).
- ↑ Christine Stanton (neé Annison) [online], Track and Field Statistics [dostęp 2021-03-21] (ang.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Christine Stanton w bazie World Athletics (ang.) [dostęp 2021-03-21].
- Christine Stanton (neé Annison) [online], Track and Field Statistics [dostęp 2021-03-21] (ang.).
|
Flaga obok nazwiska oznacza narodowość zwyciężczyni, inną niż australijska; nr – nie rozegrano.