Cmentarz w Ivry-sur-Seine
48°48′40,7″N 2°22′09,1″E/48,811306 2,369194 Uroczystości ku czci poległych w I wojnie światowej Niemców pochowanych w Ivry zorganizowane przez okupacyjne władze Paryża w 1941 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Region | |
| Miejscowość | |
| Powierzchnia cmentarza |
27 ha |
| Liczba pochówków |
240 000 |
| Data otwarcia | |
Położenie na mapie Île-de-France  | |
Położenie na mapie Francji  | |
| 48°48′40,7″N 2°22′09,1″E/48,811306 2,369194
| |
Cmentarz w Ivry - cmentarz założony w 1874 na terenie gminy Ivry-sur-Seine, o powierzchni 28 hektarów. Jedno z ważniejszych miejsc pochówków uczestników francuskiego ruchu oporu, w tym bojowników grupy Manukiana z emigranckiej organizacji FTP-MOI.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Stary cmentarz w Ivry został założony w 1861, na siedmiohektarowej działce przy ówczesnej ulicy Paula Andrieux. W trzynaście lat później do tego terenu dodano dalsze 20 hektarów, tworząc dzisiejszą nekropolię. Na tle innych cmentarzy paryskich cmentarz wyróżnia się gęstym zadrzewieniem (blisko 1800 w większości zabytkowych drzew), łącznie zostało na nim dokonanych około 240 tys. pochówków.
Od początku XX wieku do zniesienia kary śmierci we Francji cmentarz w Ivry był również miejscem pochówku osób straconych.
Znane osoby pochowane na cmentarzu[edytuj | edytuj kod]
- Artur Adamow, literat, emigrant rosyjski, zm. 1970
- Jane Evrard, muzyk, wiolonczelista i dyrygent, zm. 1984
- Jean Bellus, rysownik, zm. 1967
- Johny Hess, piosenkarz, zm. 1954
- Michaił Łarionow, malarz, zm. 1964, razem z żoną Natalią Gonczarową
- Ałla Ilczun, modelka, zm. 1989[1].
- Arthur London, uczestnik ruchu oporu, polityk czechosłowacki, zm. 1986
- Aleksander Waligórski, polski generał, uczestnik powstania listopadowego i styczniowego, zm. 1873
W latach 1883-1888 na cmentarzu Ivry spoczywał Cyprian Kamil Norwid[2].
Groby wojenne[edytuj | edytuj kod]
W 38., 39., 42. i 46. kwaterze cmentarnej położone są zespoły grobów żołnierzy I wojny światowej i II wojny światowej, zmarłych w szpitalach na terenie Ivry i okolic wskutek odniesionych ran, rzadziej poległych w walce. W kwaterach pochowani zostali zarówno Francuzi, jak i żołnierze narodowości jugosłowiańskiej, rumuńskiej, włoskiej i niemieckiej. Włosi spoczywają w wydzielonej kwaterze, w której pochowano 5 tysięcy osób.
Kwatera uczestników ruchu oporu[edytuj | edytuj kod]
Na cmentarzu w Ivry znajdują się również groby bojowników z grupy Manukiana, rozstrzelanych w Mont Valérien w lutym 1944. Obok zespołu ich tablic nagrobnych wzniesiony został pomnik ku czci FTP-MOI. Obok Manukiana została pochowana jego żona Melinée, zmarła w 1990.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Алла Ильчун: муза Диора с непростым характером - Аналитический интернет-журнал Власть [online], vlast.kz [dostęp 2024-03-28] (ros.).
- ↑ Juliusz W. Gomulicki, Cyprian Norwid. Przewodnik po życiu i twórczości, 1976.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Opis i plan cmentarza na oficjalnych stronach Paryża. paris.fr. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-05-09)].