Michaił Łarionow
Michaił Łarionow (ur. 3 czerwca 1881 w Tyraspolu[1], zm. 10 maja 1964 w Fontenay-aux-Roses[1], blisko Paryża) − rosyjski malarz, grafik, scenograf i ilustrator książek.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W latach 1898-1908 studiował na Akademii Sztuk Pięknych w Moskwie. Uczestnik wystaw Związku Artystów Rosyjskich (1906-1907, 1909-1910), Wianek (1908), Złote Runo (1908-1910), Świat Sztuki (1906, 1911-1913), Związek Młodzieży (1910-1913). Jeden z organizatorów pierwszej wystawy ugrupowania Walet Karowy (1910) oraz wystaw Ośli Ogon (1912), Tarcza (1913), Nr 4. Futuryści, łuczyści, prymityw (1914). Dożywotni członek Salonu Jesiennego w Paryżu (od 1906 roku). Jeden z głównych scenografów Baletów Rosyjskich Siergieja Diagilewa (1914-1929).
Wraz z żoną Natalią Gonczarową, ok. 1912 stworzył nowy kierunek, zwany rajonizmem, w którym przedstawione przedmioty sprawiały wrażenie rozbitych przez promienie światła z wielu źródeł. Łarionow jest również twórcą projektów scenograficznych dla Les Ballets Russes Siergieja Diagilewa. W Paryżu kontynuował pracę jako projektant teatralny i ilustrator książek.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Anthony Parton, Mikhail Larionov i rosyjska awangarda, wyd. Princeton University Press, 1993
- Art of the 20th Century, Karl Ruhrberg, Ingo F Walther, Köln: Taschen, 2005, ISBN 978-3-8228-4089-4, OCLC 64016401 .
- ISNI: 0000 0001 2284 6523
- VIAF: 121962789
- ULAN: 500012150
- LCCN: n50039199
- GND: 118726552
- LIBRIS: hftx1db14nbbnz3
- BnF: 11911108b, 14845912m
- SUDOC: 128779942
- NKC: js2007400915
- BNE: XX1077073
- NTA: 069518807
- Open Library: OL960190A
- PLWABN: 9810627715405606, 9810624210005606
- NUKAT: n2002093764
- NLI: 001461685, 000409453
- PTBNP: 1548467
- ΕΒΕ: 170343
- WorldCat: lccn-n50039199