Cocalodini
| Cocalodini | |||
| Simon, 1901 | |||
 Samiec Allococalodes madidus | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Infrarząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię |
Cocalodini | ||
| Synonimy | |||
| |||
Cocalodini – plemię pająków z rodziny skakunowatych i podrodziny Spartaeinae. Wszystkie gatunki z wyjątkiem dwóch zamieszkują krainę australijską, a większość jest endemitami Nowej Gwinei.
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Pająki te osiągają od kilku milimetrów do nieco ponad centymetra długości ciała[1][2]. Kształt ich ciała bywa rozmaity. Wspólną cechą i jedyną potencjalną synapomorfią w budowie przedstawicieli plemienia jest obecność dużej apofyzy medialnej w bulbusie nogogłaszczków samców[3].
Ekologia i występowanie[edytuj | edytuj kod]
Pająki te zasiedlają lasy, głównie równikowe lasy deszczowe i ich skraje. Spotykane są od poziomu morza do wysokości 2400 m n.p.m[1][2]. Bytują na liściach, także w piętrze koron drzew, pniach i gałęziach, na leżaninie i w ściółce[1][2][3].
Niemal wszystkie gatunki zamieszkują krainę australijską. Większość jest endemitami Nowej Gwinei. Kilka gatunków z rodzaju Cocalodes zamieszkuje inne wyspy należące do Papui-Nowej Gwinei oraz indonezyjski archipelag Moluków[1][2]. Pojedynczy gatunek z rodzaju Yamangalea stwierdzono w północnoaustralijskim Queenslandzie[4]. Spoza krainy australijskiej znany jest tylko rodzaj Depreissia, którego jeden gatunek występuje w Kongu, a drugi na Borneo[3][5].
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Takson ten wprowadzony został w 1901 roku przez Eugène’a Simona pod nazwą Cocalodeae[6]. Przez dłuższy czas miał rangę podrodziny[1][2], a w klasyfikacji Jörga Wunderlicha z 2004 roku pojawiła się zarówno podrodzina Cocalodinae, jak i plemię Cocalodini[7]. W 2015 roku Wayne Maddison na podstawie molekularnej analizy filogenetycznej zrewidował systematykę skakunowatych. Omawiany takson otrzymał rangę plemienia w obrębie podrodziny Spartaeinae. W wynikach wspomnianej analizy zajął pozycję siostrzaną dla plemienia Lapsiini, tworząc z nim klad siostrzany dla plemienia Spartaeini[2].
Do plemienia tego należy 26 opisanych gatunków, zgrupowanych w 7 rodzajach[5][2][8]:
- Allococalodes Wanless, 1982
- Cocalodes Pocock, 1897
- Cucudeta Maddison, 2009
- Depreissia Lessert, 1942
- Tabuina Maddison, 2009
- Waymadda Szűts, Zhang, Gallé-Szpisjak et De Bakker, 2020
- Yamangalea Maddison, 2009
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e Fred R. Wanless. A revision of the spider genus Cocalodes with a description of a new related genus (Araneae: Salticidae). „Bulletin of the British Museum of Natural History (Zoology)”. 42, s. 263-298, 1982. British Museum of Natural History.
- ↑ a b c d e f g Wayne P. Maddison. New cocalodine jumping spiders from Papua New Guinea (Araneae: Salticidae: Cocalodinae). „Zootaxa”. 2021, s. 1-22, 2009. Magnolia Press. DOI: 10.11646/zootaxa.2021.1.1.
- ↑ a b c Wayne P. Maddison. A phylogenetic classification of jumping spiders (Araneae: Salticidae). „Journal of Arachnology”. 43 (3), s. 231–292, 2015. DOI: 10.1636/arac-43-03-231-292.
- ↑ Marek Żabka. Phlegra Simon, 1876, Phintella Strand 1906 and Yamangalea Maddison, 2009 (Arachnida: Araneae: Salticidae) — new species and new generic records for Australia. „Zootaxa”. 3176, s. 61-68, 2012. Magnolia Press. DOI: 10.11646/zootaxa.3176.1.3.
- ↑ a b Norman I. Platnick: Family: Salticidae Blackwall,1841. [w:] World Spider Catalog Version 23.0 [on-line]. Natural History Museum Bern. [dostęp 2022-02-22].
- ↑ E. Simon: Histoire naturelle des araignées. 2. Paris.: 1901, s. 381–668.
- ↑ J. Wunderlich. Fossil spiders in amber and copal. Conclusions, revisions, new taxa and family diagnoses of fossil and extant taxa. „Beiträge zur Araneologie”. 3, s. 1–1908, 2004.
- ↑ Tamás Szűts i inni, Jumping spiders (Araneae: Salticidae) of the Papua New Guinean Mount Wilhelm and surrounding mountains, [w:] T. Robillard i inni red., Insects of Mount Wilhelm, Papua New Guinea - volume 2, „Mémoires du Muséum national d’Histoire naturelle”, 214, 2020, s. 521-555.