Przejdź do zawartości

Woskobłonka ochrowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Conferticium ochraceum)
Woskobłonka ochrowa
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

podstawczaki

Klasa

pieczarniaki

Rząd

gołąbkowce

Rodzina

skórnikowate

Rodzaj

Conferticium

Gatunek

woskobłonka ochrowa

Nazwa systematyczna
Conferticium ochraceum (Fr.) Hallenb.
Mycotaxon 11(2): 448 (1980)

Woskobłonka ochrowa (Conferticium ochraceum (Fr.) Hallenb.) – gatunek grzybów z rodziny skórnikowatych (Stereaceae)[1].

Systematyka i nazewnictwo

[edytuj | edytuj kod]

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Conferticium, Stereaceae, Russulales, Incertae sedis, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].

Po raz pierwszy opisał go w 1815 r. Elias Fries nadając mu nazwę Thelephora ochracea. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w 1931 r. Nils Hallenberg[1].

Ma 9 synonimów. Niektóre z nich:

  • Gloeocystidiellum ochraceum (Fr.) Donk 1956
  • Gloeocystidium ochraceum (Fr.) Höhn. & Litsch. 1928[2].

Józef Teodorowicz w 1933 r. nadał mu polską nazwę korak naroślowaty, Władysław Wojewoda, w 2003 r. zmienił ją na woskobłonka ochrowa[3]. Obydwie polskie nazwy są niespójne z aktualną nazwą naukową.

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]
Bazydiokarp

Rozpostarty, przylegający do podłoża, cienki lub średniej grubości. Powierzchnia hymenialna gładka, u młodych owocników jasnożółta, u starszych brązowawa i dość silnie spękana. Brzeg jednolity, tej samej barwy[4].

Cechy mikroskopowe

System strzępkowy monomityczny. Strzępki proste, septowane, cyjanofilne i dekstrynoidalne. Subikulum w postaci cienkiej warstwy lub niewyraźne. Jego strzępki szkliste (hialinowe) lub prawie szkliste, o średnicy 2–4 µm, cienkościenne lub lekko grubościenne. Subhymenium wyraźnie pogrubione, ze względu na liczne warstwy hymenium, o bardzo zwartej teksturze;, złożone z żółtawobrązowych, pionowo ułożonych strzępek o średnicy 2–3,5 µm, o pogrubionych ściankach. Gleocystydy liczne, cylindryczne lub rurkowate, lekko zgięte, z żółtą zawartością, czasem trudne do znalezienia w starych częściach owocnika, 20–60 × 5–8 µm, cienkościenne lub lekko grubościenne. Podstawki maczugowate 20-30 × 4-5 µm, z pogrubionymi ściankami w kierunku części bazalnej prawdopodobnie z powodu wewnętrznych powtórzeń, 4-sterygmowe. Bazydiospory elipsoidalne, gładkie, cienkościenne, 4,2–5,5 × 2,8–3,3 µm[4].

Seksualność

Prawdopodobnie jest homotaliczny[4].

Występowanie i siedlisko

[edytuj | edytuj kod]

Wąskobłonka ochrowa występuje w Ameryce Północnej i Południowej, Europie i Azji. Najliczniejsze stanowiska podano w Europie[5]. W Polsce W. Wojewoda w 2003 r. przytacza 5 stanowisk z uwagą, że jest to gatunek w Polsce rzadki[3]. Znajduje się na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski. Ma status R – gatunek potencjalnie zagrożony z powodu ograniczonego zasięgu geograficznego i małych obszarów siedliskowych[6].

Nadrzewny grzyb saprotroficzny. Występuje w lasach mieszanych i zaroślach na pniach i konarach martwych drzew iglastych, zwłaszcza świerka i jodły. Owocniki tworzy zwykle od sierpnia do września[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2022-04-11].
  2. Species Fungorum [online] [dostęp 2022-04-11].
  3. a b c Władysław Wojewoda, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, s. 270–271, ISBN 83-89648-09-1.
  4. a b c Nils Hallenberg, Conferticium ochraceum, „Mycotaxon”, 11, Mycobank, 1980, s. 448 [dostęp 2022-04-11].
  5. Miejsca występowania Gloeocystidiellum porosum na świecie (mapa) [online] [dostęp 2022-04-11].
  6. Zbigniew Mirek i inni, Czerwona lista roślin i grzybów Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, PAN, 2006, ISBN 83-89648-38-5.