Cool jazz
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Cool jazz (z ang. chłodny) - styl w muzyce jazzowej, który rozwijał się w końcówce lat 40. i w latach 50. XX wieku. Agresywności bebopu przeciwstawiał on brzmienie i aranżacje wyciszone i stonowane. Unowocześniono w nim współbrzmienie harmoniczne i sposób improwizacji (został bardziej zbliżony do awangardowej muzyki koncertowej z połowy XX wieku).[1] Często postrzegany jest jako muzyka pozbawiona emocji, intelektualna. Podstawy ideologiczne i teoretyczne tego stylu stworzył Lennie Tristano.
Najważniejszymi twórcami cool jazzu byli Miles Davis i Chet Baker.
Przypisy
- ↑ Wacław Panek: Mały słownik muzyki rozrywkowej. Warszawa: Związek Polskich Autorów i Kompozytorów ZAKR, 1986. ISBN 83-00-00997-3, s. 21
