Coquimbit
![]() Coquimbit odnaleziony w kopalni Dexter nr. 7 w Utah, USA | |
Właściwości chemiczne i fizyczne | |
Inne nazwy |
copiapit |
---|---|
Skład chemiczny |
Fe23+[SO4]3 • (6+3)H2O |
Twardość w skali Mohsa |
2,5 |
Przełam |
muszlowy do nierównego |
Łupliwość |
niewyraźna |
Układ krystalograficzny |
trygonalny |
Gęstość minerału |
2,11 g/cm³ |
Właściwości optyczne | |
Barwa |
przezroczysta, zielona, fioletowa, żółta, niebieska |
Rysa |
biała |
Połysk |
szklisty |
Współczynnik załamania |
nω = 1,536 bis 1,539 nε = 1,548 bis 1,572 |
Dodatkowe dane | |
Szczególne własności |
rozpuszcza się w wodzie – nadaje jej metaliczny, gorzki smak |
Coquimbit – rzadki minerał z gromady siarczanów, o składzie chemicznym Fe23+[SO4]3 • (6+3)H2O.
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
Cechy zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
Coquimbit jest miękkim minerałem, z trudnością można go zarysować paznokciem, natomiast łatwo rysuje się go za pomocą miedzianej monety. Najczęściej spotyka się fioletowe i bezbarwne okazy, lecz odnaleziono również żółte, niebieskie i zielone zabarwienie minerału. Jego szczególną cechą jest to, że jest rozpuszczalny w wodzie, nadając jej metaliczny, gorzki smak. To dlatego kolekcjonerzy izolują ten minerał od wszelkiej wilgoci.
Odkrycie[edytuj | edytuj kod]
Minerał ten został odkryty w 1841 roku przez Johanna Friedricha Augusta Breithaupta przypadkiem, podczas poszukiwań zielonego jaspisu w Copiapo, w chilijskiej prowincji Coquimbo, skąd minerał zaczerpnął nazwę.
Krystalografia[edytuj | edytuj kod]
Układ krystalograficzny coquimbitu jest trygonalny, tzn. trzy z czterech osi leżą na jednej płaszczyźnie pod kątem 120°. Minerał ten składa się z drobnych kryształów.
Występowanie[edytuj | edytuj kod]
Minerał ten jest bardzo rzadki i występuje w nielicznych lokalizacjach.
Na świecie[edytuj | edytuj kod]
Prowincja Coquimbo (Chile) - tu znaleziono jego pierwszy okaz, stąd nazwa tego minerału.
Kopalnie Grube Clara, Rammelsberg, Zeche Julia, Ronneburg (Niemcy).
Wulkan Hualca Hualca (6025 m n.p.m.)[1]
Rudawy, Bańska Szczawnica (Słowacja)[2]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ [1] (str. 7, wers 14)
- ↑ Minerály a horniny Slovenska. www.mineraly.sk. [dostęp 2015-07-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-11-26)].