Couleuvrine (1885)
 Rzut boczny kanonierki typu Bombe | |
| Klasa | |
|---|---|
| Typ | |
| Historia | |
| Stocznia |
Société Nouvelle des Forges et Chantiers de la Méditerranée, La Seyne-sur-Mer |
| Położenie stępki |
1883 |
| Wodowanie |
30 czerwca 1885 |
 Marine nationale
| |
| Wejście do służby |
1887 |
| Wycofanie ze służby |
1911 |
| Los okrętu | |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
normalna: 369 ton |
| Długość |
59,2 m między pionami |
| Szerokość |
5,97 m |
| Zanurzenie |
3,17 m |
| Materiał kadłuba | |
| Napęd | |
| 2 maszyny parowe 4 kotły lokomotywowe moc 1800 KM 2 śruby | |
| Prędkość |
18–19 węzłów |
| Uzbrojenie | |
| 2 działa kal. 47 mm L/40 (2 x I) 5 rewolwerowych działek kal. 37 mm L/20 (5 x V) | |
| Wyrzutnie torpedowe |
2 × 350 mm (2 x I) |
| Opancerzenie | |
| nadbudówka 13 mm | |
| Załoga |
70 |
Couleuvrine – francuska kanonierka torpedowa z lat 80. XIX wieku, jedna z ośmiu zbudowanych jednostek typu Bombe. Okręt został zwodowany 30 czerwca 1885 roku w stoczni Société Nouvelle des Forges et Chantiers de la Méditerranée w La Seyne-sur-Mer, a do służby w Marine nationale przyjęto go w 1887 roku. Jednostka została skreślona z listy floty w 1911 roku i następnie złomowana.
Projekt i budowa
Kanonierki torpedowe typu Bombe zaprojektowano jako niewielkie, jednokominowe jednostki o trzech masztach (początkowo z ożaglowaniem), z taranowymi dziobami, wystającymi rufaami i pochylonymi dośrodkowo burtami[1][2]. Kadłuby jednostek wykonano ze stali[3].
„Couleuvrine” zbudowany został w stoczni Société Nouvelle des Forges et Chantiers de la Méditerranée[1][2]. Stępkę okrętu położono w 1883 roku, a zwodowany został 30 czerwca 1885 roku[2][4].
Dane taktyczno–techniczne
Okręt był kanonierką torpedową o długości między pionami 59,2 metra, szerokości całkowitej 5,97 metra i maksymalnym zanurzeniu 3,17 metra[1][2]. Wyporność normalna wynosiła 369 ton[1][a]. Okręt napędzany był przez dwie pionowe maszyny parowe o łącznej mocy 1800 KM, do których parę dostarczały cztery kotły lokomotywowe[1][2]. Maksymalna prędkość napędzanej dwiema śrubami jednostki wynosiła 18–19 węzłów[1][2]. Okręt zabierał maksymalnie 108 ton węgla[1][2].
Uzbrojenie artyleryjskie jednostki składało się początkowo z dwóch pojedynczych dział Hotchkiss M1885 L/40 kalibru 47 mm, umieszczonych na dziobie i rufie oraz pięciu rewolwerowych działek kal. 37 mm L/20 M1885[1][2]. Okręt wyposażony był w dwie pojedyncze nadwodne wyrzutnie torped kal. 350 mm[1][2].
Opancerzenie obejmowało jedynie nadbudówkę, która miała ściany o grubości 13 mm[1][2].
Załoga okrętu składała się z 70 oficerów, podoficerów i marynarzy[1][2][b].
Służba
„Couleuvrine” został przyjęty do służby w Marine nationale w 1887 roku[1][2]. W latach 90. XIX wieku dokonano modernizacji uzbrojenia okrętu, montując na sponsonach w miejscu dwóch rewolwerowych działek kal. 37 mm dwa działa kal. 47 mm[1]. Jednostka została wycofana ze służby w 1911 roku, a następnie złomowana[1][4].
Uwagi
- ↑ Brassey 1894 ↓, s. 290, Jane 1900 ↓, s. 127 i Jane 1970 ↓, s. 131 podają, że wyporność okrętu wynosiła 395 ton.
- ↑ Jane 1900 ↓, s. 127 i Jane 1970 ↓, s. 131 podają, że załoga liczyła 63 osoby.
Przypisy
Bibliografia
- The Naval Annual, 1894. T.A. Brassey (red.). Portsmouth: J. Griffin and Co., 1894. (ang.).
- Roger Chesneau, Eugene Kolesnik: Conway’s All The World’s Fighting Ships 1860-1905. London: Conway Maritime Press, 1979. ISBN 978-0-85177-133-5. (ang.).
- Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. London: Conway Maritime Press, 1985. ISBN 0-85177-245-5. (ang.).
- Ivan Gogin: BOMBE torpedo gunboats (1887 - 1890). Navypedia. [dostęp 2021-02-20]. (ang.).
- Fred T. Jane (red.): Jane’s Fighting Ships 1900. London: Sampson Low, Marston & Co., 1900. (ang.).
- Fred T. Jane (red.): Jane’s Fighting Ships 1905/6. New York: ARCO Publishing Company, 1970. (ang.).
|
