Ciżmówka szafranowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Crepidotus crocophyllus)
Ciżmówka szafranowa
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

podstawczaki

Klasa

pieczarniaki

Rząd

pieczarkowce

Rodzina

ciżmówkowate

Rodzaj

ciżmówka

Gatunek

ciżmówka szafranowa

Nazwa systematyczna
Crepidotus crocophyllus (Berk.) Sacc.
Syll. fung. (Abellini) 5: 886 (1887)

Ciżmówka szafranowa (Crepidotus crocophyllus (Berk.) Sacc.) – gatunek grzybów należący do rodziny ciżmówkowatych (Crepidotaceae)[1].

Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Crepidotus, Crepidotaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].

Po raz pierwszy takson ten opisał w 1847 r. Miles Joseph Berkeley, nadając mu nazwę Agaricus crocophyllus. Obecną nazwę nadał mu w 1887 r. Pier Andrea Saccardo, przenosząc go do rodzaju Crepidotus[1]. Synonimy[2]:

  • Agaricus crocophyllus Berk. 1847
  • Crepidotus applanatus var. crocophyllus (Berk.) Pilát 1948
  • Derminus crocophyllus (Berk.) Henn. 1898

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Owocnik

Kapelusz o średnicy 10–35(55) mm, początkowo łopatkowaty z podwiniętym brzegiem, potem zaokrąglony, nerkowaty, płaskowypukły z wgłębieniem i prostym brzegiem. Powierzchnia bladożółta do płowej, gęsto pokryta pomarańczowo-rudymi łuskami i włókienkami. W kapeluszu brak warstwy żelatynowej. Blaszki żółtopomarańczowe. Brak trzonu, do podłoża przyrasta bocznie grzbietem pokrytym żelazistymi lub pomarańczowymi kosmkami. Po wysuszeniu owocnik jest żelazisty i bardzo kruchy[3]. Miąższ miękki, cienki, białawy, bez zapachu, gorzki lub bez wyraźnego smaku[4].

Ciżmówka szafranowa wykazuje dużą zmienność cech. Niektóre kapelusze są zasadniczo białawe, z kilkoma rozproszonymi brązowymi włókienkami, podczas gdy inne mogą być gęsto włókienkowate i ogólnie wyglądać na brązowe. Czasami niedojrzałe blaszki są ciemnopomarańczowe, innym razem są tylko blado pomarańczowe lub prawie białawe. Dojrzałe blaszki są pokryte zarodnikami i w rezultacie są matowo brązowe[4].

Cechy mikroskopowe

Zarodniki 5,5–7 × 5,5–7 µm. Q = 1–1,1, średnia objętość 138 µm3, kuliste do prawie kulistych, zwężone w kierunku wierzchołka, drobno brodawkowate, pod mikroskopem optycznym prawie gładkie, z perisporą, wyraźnie zabarwione. Podstawki 26-36 × 5-8 µm, czterozarodnikowe, ze sprzążkami. Cheilocystydy 26–60 × 5–12(–15) μm, maczugowate, wąsko kiełbaskowate, czasem prawie cylindryczne, bardzo rzadko nieco rozgałęzione. Skórka kapelusza zbudowana ze szklistych strzępek o szerokości 4–6 µm zmieszanych z wiązkami drobno inkrustowanych, barwnych pasm strzępek o szerokości 0–22 μm. Komórki końcowe strzępek tworzących łuski stożkowe lub cylindryczne, często grubościenne i bez inkrustacji. Pigment w KOH żółtobrązowy. Sprzążki obecne na strzępkach wszystkich części grzyba[3].

Gatunki podobne

Młode okazy ciżmówki szafranowej są łatwe do odróżnienia od innych ciżmówek po braku żelatynowej warstwy w kapeluszu i jaskrawych, żółtopomarańczowych blaszkach[3]. Starsze okazy podobne są do ciżmówki drobnołuskowej (Crepidotus calolepis), która również ma kapelusz z brązowymi włókienkami, ale ma w kapeluszu warstwę żelatynową, elipsoidalne zarodniki i brak sprzążek na strzępkach[4].

Występowanie i siedlisko[edytuj | edytuj kod]

Występuje na wszystkich kontynentach poza Antarktydą i Australią[5]. W Ameryce Północnej jest to najczęściej spotykany gatunek ciżmówek[4]. Brak go w opracowanym w 2003 r. przez Władysława Wojewodę wykazie wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski[6], ale w późniejszych latach podano jego stanowiska[7]. Aktualne stanowiska podaje także internetowy atlas grzybów. Znajduje się w nim na liście gatunków zagrożonych i wartych objęcia ochroną[8].

Nadrzewny grzyb saprotroficzny[6]. Występuje na martwym drewnie, głównie twardych drzew liściastych (wiąz)[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2023-12-28] (ang.).
  2. Species Fungorum [online] [dostęp 2023-12-28] (ang.).
  3. a b c d Beatrice Senn-Irlet, The genus Crepidotus Fr. (Staude) in Europe, „Persoonia”, 16 (1), 1995, s. 342–43 [dostęp 2012-12-07].
  4. a b c d Michael Kuo, Crepidotus crocophyllus [online], MushroomExpert [dostęp 2023-12-29] (ang.).
  5. Występowanie Crepidotus crocophyllus na świecie (mapa) [online], gbif.org [dostęp 2023-12-28].
  6. a b Władysław Wojewoda, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, s. 199–202, ISBN 83-89648-09-1.
  7. Grzyby makroskopijne Polski w literaturze mikologicznej [online], grzyby.pl [dostęp 2023-12-29] (pol.).
  8. Aktualne stanowiska Crepidotus crocophyllus w Polsce [online], grzyby.pl [dostęp 2023-12-28].