Czernica (Białoruś)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Czernica
Чэрніца
Państwo

 Białoruś

Obwód

 witebski

Rejon

brasławski

Sielsowiet

Dalekie

Populacja (2019)
• liczba ludności


1[1]

Położenie na mapie obwodu witebskiego
Mapa konturowa obwodu witebskiego, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Czernica”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Czernica”
Położenie na mapie Polski w 1939
Mapa konturowa Polski w 1939, blisko górnej krawiędzi po prawej znajduje się punkt z opisem „Czernica”
Ziemia55°23′27″N 26°51′20″E/55,390833 26,855556

Czernica (biał. Чэрніца; ros. Черница) – wieś na Białorusi, w obwodzie witebskim, w rejonie brasławskim, w sielsowiecie Dalekie.

Dawniej folwark.

Historia[edytuj | edytuj kod]

W dwudziestoleciu międzywojennym folwark leżał w Polsce, w województwie nowogródzkim (od 1926 w województwie wileńskim), w powiecie dziśnieńskim (od 1926 w powiecie brasławskim), w gminie Bohiń[2][3].

Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku wieś zamieszkiwało 18 osób, 14 były wyznania rzymskokatolickiego a 4 prawosławnego. Jednocześnie 14 mieszkańców zadeklarowało polską przynależność narodową a 4 białoruska. Były tu 3 budynki mieszkalne[2]. W 1931 w 2 domach zamieszkiwało 36 osób[4].

Miejscowość należała do parafii rzymskokatolickiej w Dalekiem. Podlegała pod Sąd Grodzki w Opsie i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Bohiniu[5].


Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Liczby ludności miejscowości obwodu witebskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 4 października 2019 roku.
  2. a b Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. 7, część 2, 1924, s. 39.
  3. Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 3.
  4. Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 3.
  5. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 288.