Stare Dworzyszcze
55°29′41″N 26°59′03″E/55,494722 26,984167| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Sielsowiet | |
Położenie na mapie obwodu witebskiego  | |
Położenie na mapie Białorusi  | |
Położenie na mapie Polski w 1939  | |
| 55°29′41″N 26°59′03″E/55,494722 26,984167
| |
Stare Dworzyszcze – dawna kolonia, obecnie część Nowego Dworzyszcza na Białorusi, w obwodzie witebskim, w rejonie brasławskim, w sielsowiecie Dalekie.
W Skorowidzach z 1924 i 1933 oraz na mapie WIGu figuruje jako Dworzyszcze Stare[1][2][3].
Historia[edytuj | edytuj kod]
W czasach zaborów w granicach Imperium Rosyjskiego.
W dwudziestoleciu międzywojennym kolonia leżała w Polsce, w województwie nowogródzkim (od 1926 w województwie wileńskim), w powiecie dziśnieńskim (od 1926 w powiecie brasławskim), w gminie Bohiń[1][4].
Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku ówczesny folwark zamieszkiwało 12 osób, 10 było wyznania prawosławnego a dwie prawosławnego. Jednocześnie wszyscy mieszkańcy zadeklarowali polską przynależność narodową. Były tu 3 budynki mieszkalne[1]. W 1931 w 7 domach zamieszkiwały 43 osoby[5].
Wierni należeli do parafii prawosławnej w m. Zamosze. Miejscowość podlegała pod Sąd Grodzki w Opsie i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w m. Zamosze[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. 7, część 2, 1924, s. 40.
- ↑ a b Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 380.
- ↑ Mapa Taktyczna Polski 1:100 000, Pas 27, Słup 44, Warszawa 1932
- ↑ Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 3.
- ↑ Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 3.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Dworzyszcze, wś, powiat dziśnieński, gm. Bohiń, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 457.