Przejdź do zawartości

Czornyj woron

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Michał Rosa (dyskusja | edycje) o 09:29, 23 wrz 2011. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Zrekonstruowany autobus więzienny NKWD typu „czornyj woron” wykorzystany w filmie Katyń w reżyserii Andrzeja Wajdy na ekspozycji w Muzeum Powstania Warszawskiego

Czornyj woron (ros. чёрный ворон, dosł. „czarny kruk”; również „czarna Marusia”, чёрная Маруся[1]) – potoczna, powszechnie stosowana nazwa radzieckiej karetki więziennej do przewozu aresztowanych, mającej postać autobusu czarnej barwy, podzielonego na jednoosobowe celki. Środkiem biegł wąski korytarz, po którego obu stronach znajdowały się liczne, wąskie drzwiczki. Poszczególne cele były nieoświetlone i tak ciasne, że ledwo mieścił się w nich skulony człowiek. Okna zamalowywano, by więźniowie niczego nie widzieli. Wejście znajdowało się z tyłu.

Autobusy więzienne tego typu, używane w okresie stalinizmu i budzące postrach wśród mieszkańców ZSRR[2], były w 1940 roku stosowane przez NKWD m.in. do przewozu polskich jeńców wojennych, ofiar zbrodni katyńskiej, ze stacji kolejowej Gniezdowo do Katynia, gdzie dokonywano egzekucji[3]. Przejazd takim autobusem został opisany m.in. przez Stanisława Swianiewicza[4]. Określenie „czornyj woron” jest stosowane w polskich publikacjach na temat zbrodni katyńskiej, m.in. w raporcie Zbrodnia katyńska w świetle dokumentów[5] i książkach Józefa Mackiewicza[6]. Zwrot „czarna Marusia” pojawia się m.in. w poemacie Requiem Anny Achmatowej[1].

  1. a b Примечания к поэме "Реквием" (ros.) akhmatova.org [dostęp 2011-09-20]. Wydanie polskie: Akme znaczy szczyt. Gumiłow, Achmatowa, Mandelsztam w przekładach Leopolda Lewina, Warszawa 1986 (edycja dwujęzyczna), str. 297. ISBN 83-07-01302-X
  2. Rafał Geremek: Diabelski rozkaz, [w:] Newsweek, 9 maja 2010 [dostęp 2011-09-20]
  3. Michał Synoradzki, Jacek Grodecki, Victoria Plewak, Katyń. Modus operandi katyn.org.au [dostęp 2011-08-19]
  4. Stanisław Swianiewicz, W cieniu Katynia, Warszawa 1990, str. 113. ISBN 830702093X
  5. Zbrodnia katyńska w świetle dokumentów, Londyn 1989, str. 203
  6. Józef Mackiewicz, Katyń. Zbrodnia bez sądu i kary, tom I, Warszawa 1997, str. 34–35, 124, 148. ISBN 83-86482-32-X

Bibliografia

  • Franz Kadell: Kłamstwo katyńskie. Historia pewnej manipulacji. Fakty, dokumenty, świadkowie, Wrocław 2008, str. 18. ISBN 978-83-245-8645-5
  • Федор Лапшин: От зоны и до зоны (ros.) [w:] Авторевю, №7, 2007 [dostęp 2011-09-20]

Linki zewnętrzne