Czubniczka cuchnąca
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
czubniczka cuchnąca |
| Nazwa systematyczna | |
| Cystolepiota bucknallii (Berk. & Broome) Singer & Clémençon Nova Hedwigia 23: 238 (1972) | |
Czubniczka cuchnąca (Cystolepiota bucknallii (Berk. & Broome) Singer & Clémençon) – gatunek grzybów z rodziny pieczarkowatych (Agaricaceae)[1].
Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Agaricaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy takson ten zdiagnozowali w 1881 r. Berkeley i Broome nadając mu nazwę Agaricus bucknallii. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadali mu w 1972 r. Rolf Singer i Heinz Clémençon[1].
- Agaricus bucknallii Berk. & Broome 1881
- Cystoderma bucknallii (Berk. & Broome) Singer 1939
- Cystolepiota bucknallii var. lilacina (Quél.) Bon 1993
- Lepiota bucknallii (Berk. & Broome) Sacc. 1887
- Lepiota lilacina Quél. 1876
- Lepiota seminuda subsp. lilacina (Quél.) Sacc. 1897
- Lepiota seminuda var. lilacina Quél. 1877
Nazwę polską zaproponował Władysław Wojewoda w 2003 r. W polskim piśmiennictwie mykologicznym gatunek ten opisywany był też jako czubajeczka Bucknala[3].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Średnicy 1–3 cm, barwy od jasnoliliowej do fioletowej, u dojrzałych owocników blednący, o powierzchni pokrytej mącznym lub ziarnistym komórkowym nalotem[4].
Blaszkowy, blaszki barwy żółtawej, o regularnej tramie[4].
Barwy kapelusza, pokryty mączystym nalotem, z zanikającą strefa pierścieniową[4].
O charakterystycznym zapach gazu koksowniczego lub skatolu, podobnie jak u gąski siarkowej (Tricholoma sulphureum)[4].
Biały, dekstrynoidalny. Zarodniki o pokroju eliptycznym, wydłużone, o wymiarach ok. 7,5–9×3–3,5 μm, gładkie, bez pory rostkowej[4].
Występowanie i siedlisko[edytuj | edytuj kod]
Potwierdzono notowania tego gatunku w Austrii, Danii, Francji, Hiszpanii, Niemczech, Norwegii, Rosji, Szwecji i Wielkiej Brytanii[5]. Występuje również w Polsce, w piśmiennictwie naukowym do 2003 r. podano tylko 2 stanowiska tego gatunku[3].
Saprotrof. Występuje w lasach liściastych i mieszanych, przeważnie na wapiennych glebach. Wytwarza owocniki od sierpnia do października[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Index Fungorum. [dostęp 2013-09-15]. (ang.).
- ↑ Species Fungorum. [dostęp 2013-09-20]. (ang.).
- ↑ a b Władysław Wojewoda: Checklist of Polish Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003. ISBN 83-89648-09-1.
- ↑ a b c d e f Ewald Gerhardt: Grzyby – wielki ilustrowany przewodnik. Warszawa: 2006, s. 46. ISBN 83-7404-513-2.
- ↑ GBIF: Cystolepiota bucknallii – GBIF Portal. [dostęp 2010-01-10]. (ang.).